Traberhof – homamasa alfluo en Rosenheim
Ĝis 30 000 helposerĉantoj ĉiutage ariĝis antaŭ Gröning en septembro 1949
Post la fino de la kontroloj en Heidelberg Bruno Gröning turnis sin en aŭgusto 1949 al Sud-Germanio. Li volis eviti la multan bruon, kiu estis farita ĉirkaŭ lia persono, kaj retiriĝis al privata bienego apud Rosenheim proksime al Munkeno. Komence eblis kaŝi lian restadon. Sed post kiam la unuaj gazetoj raportis pri lia alveno en Bavario, ekis vera homamasa alfluo.
Ĉiutage venis ĝis 30 000 homoj al Traberhof apud Rosenheim. Raportis la gazetaro, radio kaj semajna filmbulteno. Estis produktita eĉ kinofilmo, kiu portis la titolon "Gröning" kaj dokumentadis la eventojn ĉirkaŭ li.
Bibliaj scenoj
La ĵurnalo Zeitungsblitz raportis en la dua septembra semajno en ekstra eldono: "Intertempe ariĝis pli ol dek mil homoj, kiuj ĉiuj jam plurajn horojn atendis en la arda varmego la grandan momenton, kiam Gröning surpaŝis la balkonon, parolis al la amaso kaj dissendis sian sanigan forton.La homoj staris kunpremitaj por plene ĝui liajn ‚sanigajn radiojn’. Jam okazis la reagoj ĉe la plej malsanaj homoj en rulseĝoj kaj foteloj aŭ ĉe unuopuloj ĉe la periferio. Denove duonblinduloj komencis vidi, denove leviĝis homoj ĝis tiam nemarŝipovaj, denove lamuloj movis siajn rigidajn membrojn. Centoj raportis pri fortiĝintaj doloroj ĉe la malsanaj lokoj, pri kuntiriĝo de la karno, piketado, pri nepriskribebla ‚malpezeco’ aŭ subite malaperintaj kapdoloroj."
Ne nur ĉe Traberhof okazis bibliaj scenoj. Ĉie, kie Gröning aperis, li estis fulmorapide ĉirkaŭita de sennombraj malsanuloj. Anita Höhne priskribas la situacion ĉirkaŭ Gröning en sia libro Spiritaj sanigantoj hodiaŭ: "Tuj, kiam Gröning anoncis sian alvenon, jam ekis pilgrimadoj. Tipaj estis la scenoj, kiujn observis la ĵurnalisto Rudolf Spitz dum vizito de Gröning en septembro 1949 en Munkeno:
‚Je 19h miloj staris en Sonnenstraße. Je 22.30h ili ankoraŭ staris. En kvin jaroj da milito mi spertis multe, sed neniam mi estis pli kortuŝita ol en tiuj kvar horoj, en kiuj mi sidis vidalvide de Bruno Gröning kaj spertis teruran paradon de mizeroj kaj suferoj. Epilepsiuloj, blinduloj kaj lamuloj sur lambastonoj premis sin al li. Patrinoj prezentis al li siajn paralizitajn infanojn. Estis svenintoj, eksonis krioj, petegantaj helpovokoj, petoj, deziroj, ĝemegoj.’"
Instancoj de la ŝtato montras bonvolon
Anita Höhne plu citas la ĵurnaliston Rudolf Spitz: "’Malsanulojn sur brankardoj, paralizulojn, grandan homamason observis alia ĵurnalisto el Munkeno, d-ro Kurt Trampler, ankaŭ ĉe Traberhof apud Rosenheim, kie Bruno Gröning tiutempe vivis. Trampler venis kiel raportisto de Münchener Allgemeine – sobra ĵurnalisto, kiu registris nur tion, kion li mem vidis kaj aŭdis: ‚Nun ni aŭdas de la balkono voĉon, kiu ne estas tiu de Gröning, kaj rapidas al la fenestro. Parolas al la alvenintoj la polica prezidanto de Munkeno Pitzer. Li raportas, ke dum la ĉeesto de Gröning mildiĝis la iskiata sufero, kiu turmentis lin multajn jarojn. Pitzer certe ne estas viro, kiu emas al troemociaj imagoj, sed kion li observis ĉe si mem, tion li povas atesti. Nun li publike agnoskis la aŭtentecon de Gröning, kaj la CSU-parlamentano Hagen sekvis lin per sama deklaro."
Ankaü la bavariaj instancoj rigardis kun bonvolo Brunon Gröning. La tagĵurnalo Münchener Merkur raportis la 7an de septembro 1949 sub la titolo "Bonvolo al Gröning": "Ĉefministro d-ro Ehard deklaris lundon ĉe gazetara konferenco, ke la agado de ‚eksterordinara fenomeno’ kiel Bruno Gröning oni ne malsukcesigu pro paragrafoj. Laŭ lia opinio en Bavario ne estas grandaj malfacilaĵoj kontraŭ permeso de la agado de Gröning.
La bavara ŝtatministerio de internaj aferoj anoncas je la redaktofinoj: el la provizora ekzameno pri la saniga agado de Bruno Gröning rezultis, ke ĝi povas esti rigardata libera am-agado kaj en tiu kadro ne bezonas permeson laü la leĝo pri naturkuracado."
Post kalumnio medicina dokumentado de la sanigoj
Ĉe Traberhof estis farita granda bruo pri Gröning. Aperis multaj profitemuloj, kiuj volis tiri profiton el liaj kapabloj. Ili damaĝis lian nomon kaj reputacion kaj elvokis distanciĝon de la publikaj instancoj. Kiam la cirkonstancoj iĝis neakcepteblaj, Gröning retiriĝis al la bavaraj montoj. Li volis sondi kelkajn ofertojn pri establo de sanigejoj. Lia celo estis krei instituciojn, en kiuj helposerĉantoj povos akiri saniĝon en ordigitaj cirkonstancoj. Kuracistoj faru antaŭ- kaj postekzamenojn laŭ la ekzemplo de Heidelberg kaj dokumentu la okazintajn saniĝojn.
