Apartiĝo disde la Gröning-Ligo

Tempo por taksi la damaĝon

Etmensa burokrateco senage ignoras la monpunon de Gröning

En oktobro 1957 okazis konflikto inter Bruno Gröning kaj la estraro de la Gröning-Ligo. Per etmensa burokrateco la Ligo tre damaĝis al Bruno Gröning. La katalizilo de la disputo estis la procesa verdikto, laŭ kiu Bruno Gröning devos pagi monpunon de 2 000 markoj ene de mallonga tempo. Ĉar li ne akceptis monon pro sia agado kaj do ne disponis pri sufiĉaj financaj rimedoj, la estraro de la Gröning-Ligo decidis jam komence de la proceso porti la necesajn kostojn. Ĉu tio inkluzivos la monpunon, estis temo de malkonsento en la estraro. Oni volis sur longedaŭra burokrata vojo testi, ĉu entute la Ligo estas devigita pagi la 2 000 markojn. Nur poste oni klopodos havigi la monon. Do estis antaŭvideble, ke la necesa sumo atingintus Brunon Gröning – se entute – multe tro malfrue. La Ligo do senage observis, ke Bruno Gröning, se li ne pagos la fiksitan punmonon, devos kompense eniri malliberejon. Pro tio estiĝis malkaŝa disputo kaj fine rompo de la rilatoj.

Falsaj amikoj

Bruno Gröning en sia 62-paĝa Bilanco de la agado de la Ligo alparolis ĉiujn punktojn, en kiuj la Ligo damaĝis al li. Resume li deklaris: "Se mi hodiaŭ komparas mian iaman ĉirkaŭaĵon (la profitavidulojn Meckelburg, Enderlin, Schmidt kaj Hülsmann) kaj mian nunan ĉirkaŭaĵon (anojn de la estraro de la Ligo), mi venas al sama rezulto: hodiaŭ finfine la rezulto estas la sama kiel antaŭe. Hodiaŭ estiĝis pere de tiuj, kiuj asertis esti miaj plej grandaj, intimaj kaj bonaj amikoj, nenio alia ol pli frue. Tiutempe mi estis prfraŭdita de aĉkvalitaj metiistoj. Hodiaŭ malsukcesis miaj amikoj, trankvile observante, ke mi pro tio, ke mi devis trairi proceson kaj kondamnon, pro tio, ke mi ricevis nenian helpon, pro tio, ke mi ne povis veturi al mia komunumo pro manko de aŭto, pro tio, ke oni nenion faris kontraŭ la agitaĉado de la gazetaro, pro tio, ke oni kreis nur konfuzon, pro tio, ke oni simple ne ĉeestis por mi, kiam mi bezonis homojn, kiuj laŭ sia akademia sciaro kaj rango en la monduma vivo povintus kaj devintus min apogi, pro ĉi ĉio ne povis okazi, ke mi faru tion, pro kio mi ja estas sur tiu ĉi Tero.

Neniu el tiuj amikoj engaĝiĝis persone por lukte liberigi min, neniu havis la kuraĝon vere lukti por mi. Nenio okazis. Etmense burokrate oni faris rezoluciojn. Neniu vere luktis por mi, neniu vere ĉiurimede engaĝiĝis tutforte por forpreni de mi ĉiujn disputojn dum la procesoj, kontraŭ la gazetaro, por trovi helpan forton, por funkciigi aŭton paneintan, pro forpreni de mi la malpuraĵojn kaj kalumniojn, ktp ktp, ke mi povu tion fari, pro kio mi estas sur ĉi tiu Tero: por peri al homoj la forton de la vivo kaj konduki homojn al la kredo.

Ke mi tiucele bezonas trankvilon kaj ne daŭre estu obstaklita de eksteraj, ĉi-mondaj influoj, ke mi bezonas veran protektan remparon por sen interrompo igi agadi tion, kio estis donita al mi – neniu pensis pri tio, neniu el miaj amikoj, el tiuj, kiuj asertas, ke ili volas esti miaj amikoj. Kaj tio estas la hontindaĵo kaj por mi la desapontaĵo:

- La profitemuloj volis tiri sian avantaĝon, ili estas konataj kiel malbonuloj.
- Amikoj de la Gröning-Ligo estas tro senmotivaj, tro indiferentaj, tro pigraj, mi ne volas diri malicaj.

Kaj la rezulto estas la sama: mi ne liberiĝis. Multaj amikoj de la estraro de la Gröning-Ligo ne plenumis siajn promesojn. Oni nur ŝtopis mian buŝon ĉiumaniere."

Fiasko de la vojo per asocio

Weisser eksiĝis kaj la Gröning-Ligo, kiu neniam sukcesis esti enskribita en la registro de asocioj, post mallonge malfondiĝis. Ĝin anstataŭis la Asocio por antaŭenigi anim-spiritajn kaj naturajn vivprincipojn. Ĉi estis fondita en 1958, kaj ĝiaj estroj estis Erich Pelz por Germanio kaj Alexander Loy por Aŭstrio. Sed ankaŭ tiu asocio, la lasta fondita dum lia vivo, ne atingis tion, kion li esperis de ĝi. En la konstitucio lia nomo eĉ ne aperis.