La Gröning-Ligo
Espero pri libera agado pere de la Ligo
Por povi atingi kiom eble plej da homoj malgraŭ la malpermeso kuraci, Bruno Gröning fondis jam komence de la 50-aj jaroj komunumojn. Tie li donis nur prelegojn kaj direktis sian tutan strebon al pludonado de lia scio al helposerĉantoj.
Jura protekto kaj renoma estraro
La 22an de novembro 1953 en Murnau/ Seehausen li fondigis la Gröning-Ligon. La Ligo estis registrenda en la registrejo pri asocioj kaj devis doni al Bruno Gröning juran protekton ĉe lia agado. Tiel plua konflikto kun la leĝo pri naturkuracado estu definitive forigita.
Al la estraro de Gröning-Ligo apartenis i.a. grafo Zeppelin, grafo Matuschka, Anny baronino Ebner von Eschenbach, Oberbaurat Hermann Riedinger kaj direktoro Konstantin Weisser, komence ankaŭ kiel kunfondinto Rudolf Bachmann, sed la Ligo tre baldaŭ distancigis sin de tiu ĉi. Dumviva prezidanto fariĝis Bruno Gröning.
Profitemo de la sekretario pli gravas ol la bonfarto de malsanuloj
La seretario de la Ligo estis la ĵurnalisto kaj redaktisto el Heidelberg, Egon Arthur Schmidt. Li estis jam en Herford je la flanko de la "mirakla kuracisto" kaj fondis la asocion Ring der Freunde Bruno Grönings, Rondo de geamikoj de Bruno Gröning. Sed tiu asocio ne funkciis tiel, kiel Bruno Gröning intencis, kaj post mallonga tempo estis malfondita. Tiam Gröning apartiĝis de Schmidt, ĉar tiu ĉi malversaciis mondonacojn.
En 1952 Schmidt denove turnis sin al Gröning kaj deklaris, ke li ekkonis siajn erarojn. Li petis la rajton povi helpi ĉe la disvastigo de la agado, kaj Bruno Gröning refoje akceptis lin kiel kunlaboranton. Do Schmidt ree havis ŝancon montri, ĉu vere gravas al li la bonfarto de malsanuloj aŭ la propra financa avantaĝo.
En 1955 Bruno Gröning definitive apartiĝis de Schmidt, ĉar li ne ŝanĝis sian sintenon. Same kiel antaŭe li provis profiti el la kapabloj de Gröning. Post la apartiĝo Schmidt provis kelkfoje okazigi proceson kontraŭ Gröning. Li volis havigi al si monon pro sia volontula kunlaboro.
Kiu servas al kiu kaj kial – la Ligo al la agado de Gröning aŭ la agado de Gröning al la Ligo?
La sekretariecon de la Ligo transprenis Konstantin Weisser kaj Herman Riedinger. Tio ŝajnis unuflanke tre promesoplena, ĉar ili estis spertaj pri la mondo kaj ilia klereco povis servi al la agado de Bruno Gröning. Sed tio enhavis ankaŭ la danĝeron, ke ili povus orgojle agi kontraŭ la volo de la simpla laboristo, ĉar lia eduknivelo estis malsupera al ilia.
Kun la tempo la evoluo fakte iris en tiun direkton, kaj por ambaü viroj konstante fariĝis pli malfacile akcepti instrukciojn de Bruno Gröning. Ŝajnas, ke ili tute forgesis, ke la Ligo ne nur portas lian nomon, sed ke ĝi ekzistas pro li. Por ili la Gröning-Ligo alprenis pli kaj pli memservan celon. Ĝian veran celon, helpi al la suferantoj de mizero, ili tute pretervidis. Ŝajnis, ke ili ne volas akcepti, ke estis Gröning, pere de kiu okazis la sanigoj kaj ne pere de la Ligo.
Tial la Gröning-Ligo iĝis pli kaj pli la malo de tio, kio ĝi fakte devis esti. Por la viro, kies nomon ĝi portis, la Ligo iĝis malliberejo, kiu anstataŭ doni al li liberon pli limigis lin.
