Fraŭduloj tolerataj

Bruno Gröning donis al ĉiuj homoj la ŝancon transformiĝi

Devigitaj pagoj – kunlaborantoj montras sian veran karakteron

Fojon post fojo homoj aliris Brunon Gröning kun la preteksto apogi lin. Sed multaj interesiĝis nur pri ekspluatado de liaj kapabloj. Ŝajnis, ke li nerezisteble altiras tiajn homojn. Se ili ne atingis siajn celojn aŭ kiam li apartiĝis de ili, ili ofte provis per longedaŭraj procesoj devigi lin pagi monon al ili.

Ekzemplo de tio estis s-ino Hülsmann, kiu pro dankemo pri la sanigo de sia filo en marto 1949 kune kun sia edzo akceptis Bruno Gröning kiel gaston ĉe si. Post kiam evidentiĝis, ke ŝi ne povas enspezi per Gröning, ŝi akuzis lin antaŭ la labortribunalo. Ŝi fakturigis kiel labortempon la tempon, kiun ŝi iam senpage disponis al li kaj retrospekte postulis ian salajron. Ĝis sia vivofino Bruno Gröning devis pagi al ŝi monatan sumon. Tiu ne estis unika kazo. En tiu aŭ simila maniero multaj el liaj ekskunlaborantoj montris sian veran karakteron.

"Ankaŭ tiuj homoj necesas por vidigi, kiu estas homo"

Kial Bruno Gröning permesis al tiuj ŝajnaj helpantoj tiel alproksimiĝi al li? Kial li ne metis distancon inter si kaj tiaj "profitemuloj"? En prelego de 31-an de aŭgusto 1950 en Munkeno li sin esprimis pri tiu demando: "Kion homoj ĝis nun nepre provis, estas enspezi monon per tiu ĉi eta homo kun sia scio kaj kapablo. Ili kredis, ke ili trovis orminejon. Ili parte havis la eblon enspezi monon, sed dank’ al Dio tio ne utilas al ili. Ankaŭ tiuj homoj necesis, kaj pro tio, vidigi kiu estas homo, ke homo pretas surtreti kadavrojn kaj ne demandas, ĉu tio helpas malsanulon aŭ ne. Estas homoj, kiuj surmarŝas kadavrojn, ili facilanime pretervidas kuŝantan malsanulon. Tiaj homoj neniam demandis, ili provis ĉiurimede esti proksime al mi. Mi scias, ke ie kaj tie oni levas la demandon: ’Nu, se la viro scias tiom, kial li ne sciis tion, eble li scias nenion.’ Ĉu kaj kiom mi scias, vi iom post iom komprenos. Sed tio devis esti. Tiu materialo mankis al la konstruaĵo por liberigi la vojon al vi ĉiuj."

"… ĉar ĉiu scias, kiuj ili estas"

Grete Häusler (1922 – 2007), saniĝintino, multjara kunlaborantino de Bruno Gröning kaj fondintino de la "Bruno-Gröning-Amikaro" priskribis en sia libro Jen la vero pri kaj ĉirkaŭ Bruno Gröning jenan incidenton: "Kiam iun fojon ĉe ĝis-revido mi deziris al s-ro Gröning ĉion bonan kaj diris: ‘S-ro Gröning, mi deziras por vi, ke nun vi havos trankvilon por agi kaj ne estos  viktimo de falsa kunlaboranto’, li respondis je mia granda miro: ‘Tute false, tio devis esti tiel!’ Tiutempe mi ne komprenis tion, sed li klarigis al mi, kial li devas fari ĉi ĉion kaj elteni. Li konfidis al mi dume grandan sekreton: ‘Mi scias, kio estas en homo. Sed se mi dirus al aliaj homoj, ‘Tiu estas mensogulo, tiu estas fraŭdulo, ŝtelisto’, neniu kredus min. Kion mi devas fari? Mi devas altiri tiajn homojn al mi, instrui al ili la bonon, instigi ilin al transformiĝo, kaj tiam doni al ili la ŝancon fraŭdi kaj ŝteli. Se ili malgraŭ ĉio faras tion, tiam ĉiu scias, kiuj ili estas. Tiam mi permesas al ili veni tre proksimen al mi kaj mi ne malkuraĝas, tiam mi luktas."