Ажил мэргэжил ба амьдралын чухал үе шатууд

Ирээдүйн үйл хэрэгтээ бэлдсэн нь

Албан шахалтаар орсон болон төгсөлгүй орхисон сургуулийн он жилүүд

Улсын сургуулийн 5 дугаар анги төгссөний дараа Бруно Грёнинг худалдааны сургуульд элсэн суралцжээ. Гэвч хоёр жил хагасын дараа аавынхаа шахалтаар энэ сургуулиас гарсан байна. Барилгын өрлөгчин тэрбээр хүүгээ мөн л барилгын мэргэжил эзэмшихийг хүсэж байжээ. Ингээд түүнийг мужааны мэргэжилд сургасан боловч бас л төгсөж чадаагүй юм. Дайны дараах хүнд хэцүү цаг үе ийм боломж олгосонгүй. Сургалт дуусахаас 3 сарын өмнө түүний суралцаж байсан компани захиалгагүйн улмаас хаагдах болсон. Үүний дараа тэрээр олон төрлийн ажил хийж үзжээ. Эгон Артур Шмидт тухайн цаг үеийн талаар бичихдээ:

“Эхлүүлсэн ажил болгондоо тэрээр амжилт олсон”

“Энэ тухай хамт ажиллаж байсан олон хүн түүний нэгэн онцгой чанарын талаар “цаг засаж байхдаа ч тэр, радио хүлээн авагч засахдаа ч тэр, сантехникчээр ажиллаж байхдаа ч тэр эхлүүлсэн ажил болгондоо тэрээр амжилт олсон гэж ярьж байжээ. Тэрээр техник их сонирхдог байсан. Түүнчлэн хүнд хүчир, биеийн хөдөлмөр шаардсан ажил хийхээс ч тэрээр ичиж, зовдоггүй байв. Боомтын ажилчны хувьд тэрээр бусад нөхдийн нэгэн адил хар ажил хамтран хийдэг байжээ. Өндөрлөгт хүрэх түүний зам гүн ёроолоор дайрч гарна гэдгийг ч тэрээр нуудаггүй байв. “Намаг балчиг туулаагүй хэн боловч гэгээнтэн болох нь үгүй” гэсэн эртний хятадын нэгэн зүйр үг байдаг. Урьд нь хамтран ажиллаж байсан олон нөхдийнх нь хангалттай гэрчлэл байдаг бөгөөд саяхан би нэгийг хүлээн авсан ба Бруно Грёнингтэй нэг жил хамтран ажилласан, тэр өөртэй нь таарсан хамгийн сайн, хамгийн төлөв төвшин анд нөхөр агаад түүнийг сайнаар дурсаж байдаг хэмээн ямар ч тайлбаргүй, зүгээр л санагалзаж буйгаа гэрчлэлдээ бичжээ.”

Гэрлэлт ба гэр бүлийн хүнд цохилтууд

21 насандаа тэрээр гэр бүлтэй болжээ. Гэвч эхнэр нь түүнийг ойлгодоггүй байв. Эхнэр нь түүнийг хөрөнгөтний гэр бүлийн амьдралд байлгахыг хүсч , анагаах увьдисыг нь “хачин зуршил” хэмээн хүлээн зөвшөөрдөггүй байжээ. 1931 болон 1939 онд төрсөн Харальд ба Гюнтер гэх хөвгүүд нь хоёулаа есөн настайдаа нас баржээ. Тоолж баршгүй олон хүнийг Бруно Грёнинг эдгээсэн боловч Гертруд Грёнинг нөхрийнхөө анагаах увьдист итгэдэггүй байв. Тэрээр хүүхдүүдээ түүнд бус эмч нарт даатгадаг байжээ. Гэвч анагаах ухаан тус болж чадаагүй юм. Хоёр хүү хоёулаа эмнэлэгт нас барсан байна. Харальд 1939 онд Данцигт, Гюнтер 1949 онд Дилленбургт. Энэ бол Бруно Грёнингийн хувьд хувь заяаны хүнд цохилт байлаа. Олон жилийн дараа ч хөвгүүдийнхээ тухай тэр нулимс асгаруулан ярьдаг байжээ.

Ийнхүү дэлхийн хоёр дайны хоорондох цаг хугацаа түүний хувьд хожмын үйл хэргийнх нь бэлтгэл үе байсан юм. Тэрээр хүмүүсийг амьдралын бүхий л үед нь ойлгож, тэдний зовлонг хуваалцахын тулд өөрөө гашуун зовлон амсжээ.

Дайны фронтод ч, олзлогдсон үедээ ч - буудахын оронд тусламж үзүүлж байв

Дэлхийн хоёрдугаар дайны үеэр 1943 онд тэрээр Германы армид татагджээ. Гэвч дарга нартайгаа тэрсэлдэж эхэлсэн байна. Хүн буудахаас татгалзсаны улмаас түүнийг цэргийн хээрийн шүүхээр сүрдүүлж байв. Гэсэн ч эцэст нь тэрээр фронт руу арга буюу явжээ. Тэрээр шархдан, орос цэргүүдэд олзлогдон, 1945 оны эцсээр Баруун Германд дүрвэж иржээ.

Дайны үед ч Бруно Грёнинг өөрийн зангаараа бусдад туслахад бэлэн байлаа. Фронтод байхдаа тэрээр боломж нэг бүрийг алдахгүй ашиглаж бусад цэргүүд болон энгийн иргэдэд тусалж байлаа.

Оросын нэгэн тосгонд байхдаа тэр өлсгөлөнд нэрвэгдсэн оршин суугчдад армийн хүнсний агуулахад орох боломж олгож байжээ. Олзлогдоод цэргийн хорионд байхдаа тэрээр бусад нөхдөдөө сайн хувцас, сайн хоол, сайн орон байр олгохын төлөө тэмцэж байсан. Өлсгөлөнд нэрвэгдэж, харангадсан үй олон хүнийг тэрээр эдгээж өгсөн юм. Дайны аймшигт үеэр тэрээр ганц ч хүнийг хөнөөгөөгүй бөгөөд тоймгүй олон хүнд тусламж үзүүлжээ.

Гэр бүл салалт ба бүх хүмүүст өөрийгөө зориулсан нь

1945 оны 12 дугаар сард тэрээр олзлолтоос суллагдаж, Хессен мужийн Дилленбург хотод амьдралаа шинээр эхлүүлж, гэр бүлээ авчиржээ. Хоёр дахь хүү нь нас барсаны дараа эхнэр нь түүнийг бусдад тусламж үзүүлэх бүрт хориг тавьж байсан тул тэрээр эхнэрээсээ салжээ. Тэрээр өөртөө байгаа анагаах эрч хүчийг бүх хүмүүст зориулах нь өөрийн үүрэг гэж үзсэн. “Би хэн нэгнийх бус, би хүн төрөлхтөнийх” хэмээн хэлж байжээ.

1949 оны эхээр тэрээр Рурын сав газрын нутагт ирэв. Эдгэрсэн зарим хүмүүсийн мэдээллийн дагуу маш олон хүн Бруно Грёнингийг сонирхох болжээ. Тэрээр нэг байшингаас нөгөө байшинд, хаана өвчтэй хүн тусламж хүсч байна, хаана тэр хэрэгтэй байна, тэр газар руу очиж байлаа. Хүүгээ үзүүлэхийг хүссэн Херфорд хотын нэгэн инженерын урилгыг 1949 оны гуравдугаар сард хүлээн авах хүртлээ тэр жижиг хүрээнд хүмүүст тусалж байжээ.