De mens is geest
Het lichaam is alleen het aardse omhulsel voor geest en ziel
Bruno Gröning verklaarde zijn toehoorders het ware wezen van de mens: „Wie bent u?“ vroeg hij. Geen van zijn toehoorders wist, behalve het noemen van zijn naam, een antwoord. Dit telde voor Bruno Gröning niet mee. „Bent u uw lichaam?“ ondervroeg hij verder. Op ons zwijgen legde hij ons uit, dat wij oorspronkelijk geen lichaam, maar geest zijn. Ons lichaam zouden wij alleen maar voor dit aardse leven door God verleend hebben gekregen, verkregen bij de geboorte en af te geven aan de aarde, wanneer wij overlijden. Onze ziel brengt de verbinding tussen geest en lichaam tot stand en neemt de goede en kwade ervaringen mee naar gene zijde. De ziel is de drager van de goddelijke vonk, die op het moment dat de mens zich in het geloof openstelt, de relatie met God mogelijk maakt. Sluit de ziel zich echter in ongeloof af, dan blijft de verbinding met God afgesneden.
Het lichaam is dus niet het wezenlijke van de mens, maar slechts het aardse omhulsel van geest en ziel. Zo is met het sterven van het lichaam niet alles voorbij, zoals tegenwoordig veel mensen geloven, maar het leven gaat verder. Dit is niet aan het lichaam gebonden.
De mens is niet slecht – alleen wanneer hij zichzelf verwaarloost, valt hij aan het kwade ten prooi
De mens is geest, zijn lichaam een geschenk, dat God hem voor een leven op aarde als werktuig ter beschikking stelt. De eigenlijke bestemming van de mens is om het lichaam ten goede te benutten en met behulp hiervan goede gedachten in daden om te zetten. Door de vrije wil heeft de mens echter ook de mogelijkheid het lichaam ten kwade te misbruiken, te stelen, te doden, te vernietigen. Aan de daden van een mens kan men aflezen met wie hij in verbinding, in wiens dienst hij staat, in dienst van God of in dienst van satan. Dat wil niet zeggen dat de mens als zodanig goed of slecht is, maar:
„De mens is en blijft goddelijk, nooit is hij duivels, nooit is hij satanisch, nooit is de mens slecht, maar hij kan alleen maar, als hij God verlaat, als hij zichzelf verwaarloost, kan hij alleen maar door het kwade bevangen worden. Het kwade grijpt hem en hij moet vervolgens het kwade dienen. Niet de mens is het, die iets kwaads doet, maar het kwade. Van het kwade hebben we niets goeds te verwachten! Maar eveneens van God niets kwaads!“
„Als hij [de mens] te zwak is, vervalt hij tot het kwade, valt hij naar beneden, dan kan hij deze weg, die omhoog voert, niet gaan, dan ontbreekt het aan kracht, hij valt omlaag en valt het kwade in de armen en is daar dan aan het kwade overgeleverd. Als daar niet een reddende, een helpende hand komt en hem eruit trekt, is hij verloren voor een aardige tijd. Hij zal daar dan het kwade moeten dienen.“
Elke gedachte heeft een werking
De plicht van ieder mens is het om zijn lichaam in orde te houden. Elke negatieve gedachte echter, elk kwaad woord en elke slechte daad brengt aan het lichaam schade toe, dat wil zeggen: wanneer de geest niet met God verbonden is en zich overgeeft aan de negatieve kracht, kan dat leiden tot een ziekte van het lichaam.
Wanneer de ziel zich echter opnieuw openstelt voor het binnenstromen van de goddelijke kracht en zich met de geest verbindt, zal het gezond worden van het lichaam het gevolg zijn. Om deze reden is de eigen geesteshouding zo beslissend. Nooit mag een genezing beloofd worden. Het ligt steeds aan de mens zelf, hoe hij zich openstelt voor het goede en hoe hij de leer van Bruno Gröning ter harte neemt. Een behandeling van het lichaam kan slechts de uitwerking bestrijden, maar niet de oorzaak uit de weg ruimen. Dat kan de mens alleen maar zelf, doordat hij de „grote ommekeer“ bewerkstelligt.
