Ο σύλλογος Γκρένινγκ

Ελπίδα δυνατότητας για ελέυθερη δράση χάρις στον σύλλογο

Για να μπορέσει να έχει πρόσβαση σε ένα μέγιστο αριθμό ατόμων παρά την απαγόρευση ιάσεων ο Μπρούνο Γκρένινγκ είχε δημιουργήσει κοινότητες στις αρχές της δικαετίας του πενήντα. Σ’ αυτές είχε δώσει διαλέξεις και προσανατολίσει όλη την δραστηριότητά του προς την μετάδοση της γνώσης του σ’ εκείνους που αναζητούν βοήθεια.

Νομική προστασία και επανεκλεγείσα διοικητική επιτροπή

Στις 22 Νοεμβρίου 1953, ίδρυσε τον σύλλογο Γκρένινγκ στο Murnau/Seehausen, ο οποίος έπρεπε να εγγραφεί στον κατάλογο των συλλόγων, θέτοντας έτσι την δράση του υπό νομική προστασία. Μεταγενέστερες συγκρούσεις με τον νόμο περί των παραϊατρικών πρακτικών ιατρών έπρεπε έτσι να αποφευχθούν οριστικά.

Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου Γκρένινγκ απαρτιζόταν, μεταξύ άλλων, από τον κόμητα Zeppelin, τον κόμητα Matuschka, την βαρώνη Anny Ebner von Eschenbach, τον επικεφαλής αρχιτέκτονα Hermann Riedinger και τον διευθυντή Constantin Weisser καθώς και τον Rudolf Bachmann ως συνιδρυτή, από τον οποίο ο σύλλογος αποχωρίστηκε γρήγορα. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ διορίστηκε πρόεδρος δια βίου.

Η απληστία για κέρδος του γραμματέα υπερισχύει του συμφέροντος των ασθενών

Ο δημοσιογράφος και λέκτορας της Χαϊδελβέργης, Egon Arthur Schmidt, έγινε ο γραμματέας του συλλόγου. Ήδη στο Χέρφορντ, συντάχθηκε στο πλάϊ του «γιατρού θαύμα» και είχε δημιουργήσει τον σύλλογο των φίλων του Μπρούνο Γκρένινγκ. Αλλά αυτός ο σύλλογος δεν λειτούργησε σύμφωνα με τις προσβλέψεις του Μπρούνο Γκρένινγκ και είχε πολύ γρήγορα διαλυθεί. Ο Γκρένινγκ αποχωρίστηκε από τον Schmidt γιατί αυτός είχε υπεξαιρέσει τα χρήματα των δωρεών.

Το 1952 ο Schmidt απευθύνθηκε πάλι στον Μπρούνο Γκρένινγκ, δηλώνονται ότι έχει αναγνωρίσει τα αδικήματά του. Τον παρακάλεσε να του επιτρέψει να βοηθήσει στην οικοδόμηση του έργου και ο Μπρούνο Γκρένινγκ τον προσέλαβε ως συνεργάτη. Έτσι ο Schmidt είχε μια επιπλέον ευκαιρία να δείξει αν επιθυμούσε το συμφέρον του ασθενούς ή μόνον εκείνο του δικού του βαλαντίου.

Το 1955, ο Μπρούνο Γκρένινγκ αποχωρίστηκε οριστικά από τον Schmidt, καθώς ο τελευταίος δεν άλλαξε τον τρόπο σκέψης του. Προσπαθούσε πάντα να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες του Γκρένινγκ. Όπως η κυρία Hülsmann στο παρελθόν, προέβη σε πολλές δίκες εναντίον του, θέλοντας να πάρει πίσω εκ των υστέρων τα οφέλη από την εθελοντική εργασία του.

Ο σύλλογος υπάρχει για να βοηθάει τον Γκρένινγκ ή ο Γκρένινγκ για να βοηθάει τον σύλλογο;

Ο Constantin Weisser και ο Hermann Riedigner ανέλαβαν την διεύθυνση του συλλόγου. Εκ πρώτης όψεως αυτό φάνηκε πολλά υποσχόμενο γιατί ήταν κοινωνικοί άνθρωποι και οι γνωριμίες τους μπορούσαν να είναι χρήσιμες για το έργο. Αλλ’ αυτό περιελάμβανε επίσης τον ρίσκο να ενεργούν ενάντια στην θέληση του απλού εργαζόμενου του οποίου το μορφωτικό επίπεδο δεν αντιστοιχούσε στο δικό τους.

Η εξέλιξη πήγε πράγματι προς αυτήν την κατεύθυνση με το πέρασμα του χρόνου και οι δύο άνδρες δεχόταν όλο και δυσκολότερα τις προτάσεις του Μπρούνο Γκρένινγκ. Φαινόταν να ξεχνούν τελείως ότι ο σύλλογος έφερε όχι μόνον το όνομά του αλλά και ότι υπήρχε για λογαριασμό του. Ο σύλλογος Γκρένινγκ δεν εξυπηρέτησε τελικά τίποτε περισσότερο από τα δικά τους συμφέροντα. Έχασαν τελείως από τα μάτια τους τον σκοπό ο οποίος ήταν να έρχονται εις βοήθειαν των πασχόντων ανθρώπων. Φαινόταν να μην θέλουν να δεχθούν ότι οι ιάσεις διενεργούντο από τον Μπρούνο Γκρένινγκ και όχι από τον σύλλογο.

Έτσι, σιγά σιγά, ο σύλλογος Γκρένινγκ εξελίχθηκε στο αντίθετο απο ό,τι θα έπρεπε. Για τον άνθρωπο του οποίου το όνομα έφερε, έγινε μια φυλακή η οποία, αντί να του παρέχει μια ελευθερία δράσης, τον φίμωνε όλο και περισσότερο.