Απατεώνες τους οποίους ανέχθηκε
Ο Μπρούνο Γκρένινγκ δίνει στον καθένα την ευκαιρία να μεταστραφεί
Χρήμα που πληρώθηκε με εξαναγκασμό – οι συνεργάτες αποκαλύπτουν τον αληθινό χαρακτήρα τους
Με την πρόφαση ότι θέλουν να βοηθήσουν, πολλά άτομα συνεχώς πετύχαιναν να πλησιάσουν τον Μπρούνο Γκρένινγκ. Πολλοί δεν ζητούσαν πάντως παρά να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητές του. Φαινόταν να ασκεί επάνω τους ακαταμάχητη έλξη. Όταν δεν πετύχαιναν τους σκοπούς τους ή όταν ο Γκρένινγκ τους αποχωριζόταν, προσπαθούσαν πολλές φορές, με μακροχρόνιες δίκες, να τον υποχρεώσουν να πληρώσει.
Έτσι, για παράδειγμα, η κυρία Hülsmann, η οποία, ως ευχαριστήρια για την ίαση του γιού της, είχε δεχθεί με τον σύζυγό της τον Μπρούνο Γκρένινγκ ως φιλοξενούμενο στο σπίτι της στο Χέρφορντ. αφού αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να επωφεληθεί από αυτή την κατάσταση, του επετέθη δικαστικά στο εργατικό δικαστήριο. Υπολόγισε όλο το χρονικό διάστημα που του είχε αφιερώσει προηγουμένως εθελοντικά και απαίτησε εκ των υστέρων έναν μισθό. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ χρειάστηκε να της πληρώνει ένα μηνιαίο ποσό μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτή δεν ήταν η μόνη περίπτωση. Πολλοί από τους παλιούς συνεργάτες του έδειξαν μ’ αυτόν τον τρόπο το αληθινό τους πρόσωπο.
«Έπρεπε να συναντήσω αυτούς τους ανθρώπους επίσης για να αποκαλύψω τι υπήρχε στο βάθος του εαυτού τους»
Αλλά γιατί ο Μπρούνο Γκρένινγκ επέτρεπε σ’ αυτούς τους δήθεν συνεργάτες να συγκαταλέγονται στους οικείους του; Γιατί δεν ξεφορτωνόταν απλά αυτά τα «εμπορικά πνεύματα»; Σε μία διάλεξη, στις 31 Αυγούστου 1950 στο Μόναχο, εξήγησε αυτό το θέμα: «Αυτό που ορισμένα άτομα προσπάθησαν μέχρι σήμερα, είναι να κερδίσουν χρήματα χάρις στην γνώση και στις δυνατότητες αυτού του ανθρωπάκου. Πίστεψαν ότι βρήκαν ένα χρυσορυχείο. Είχαν έτσι την ευκαιρία να κερδίσουν χρήματα, αλλά δεν επωφελήθηκαν απ’ αυτό, δόξα τω Θεώ. Έπρεπε να συναντήσω επίσης αυτά τα άτομα για να αποκαλύψω τι υπήρχε στα βάθη του εαυτού τους, ότι ήταν ανενδοίαστα, ότι τους ήταν αδιάφορο αν οι ασθενείς λάβαιναν βοήθεια ή όχι. Υπάρχουν άνθρωποι ανενδοίαστοι που μπορούν να βλέπουν τους ασθενείς χωρίς να αισθάνονται καμμία συμπόνοια. Αυτά τα άτομα δεν ανησύχησαν ποτέ γι’ αυτούς, έκαναν τα πάντα για να παρεισφρύσουν στον περίγυρό μου. Γνωρίζω ότι εδώ κι εκεί προκύπτει το ερώτημα:‘Ε λοιπόν, αν αυτός ο άνθρωπος έχει μια τέτοια γνώση, γιατί δεν το γνώριζε αυτό, μήπως δεν γνωρίζει τίποτε;’ Αν γνωρίζω κάτι και σε ποιό βαθμό το γνωρίζω, θα το ανακαλύψετε προοδευτικά. Αλλά έπρεπε να γίνει έτσι. Αυτό το υλικό έλειπε από την κατασκευή για να ανοίξει ο δρόμος για όλους εσάς.»
«...ο καθένας λοιπόν τότε γνωρίζει ποιοί είναι αυτοί»
Έχοντας επιτύχει η ίδια μια ίαση, η Grete Häusler (1922 – 2007), για πολλά χρόνια συνεργάτης του Μπρούνο Γκρένιγκ και ιδρύτρια του «Κύκλου των Φίλων του Μπρούνο Γκρένινγκ» περιγράφει στο βιβλίο της Ιδού η αλήθεια για τον Μπρούνο Γκρένινγκ τις εξής περιστάσεις: «Κάποτε, όταν την στιγμή που έφευγα, ευχήθηκα το καλύτερο δυνατό στον κύριο Γκρένινγκ λέγοντάς του: ‘Κύριε Γκρένινγκ σας εύχομαι να μπορέσετε να εργαστείτε τώρα ειρηνικά και χωρίς να σας επιτίθενται πλέον ανέντιμοι συνεργάτες’, και μου απάντησε προς μεγάλη μου έκπληξη: ‘όχι αντιθέτως, πρέπει να συμβαίνει αυτό!’ Εκείνο τον καιρό δεν μπόρεσα να το καταλάβω αλλά μου εξήγησε γιατί έπρεπε να ενεργεί έτσι και να υπομένει όλα αυτά. Έτσι μου αποκάλυψε ένα μεγάλο μυστικό: ‘Γνωρίζω τι υπάρχει μέσα σ’ένα άνθρωπο. Αλλά αν έλεγα στους ανθρώπους: ‘αυτός είναι ψεύτης, αυτός είναι απατεώνας, κλέφτης’, κανείς δεν θα με πίστευε. Πώς να το χειριστώ; Οφείλω να προσελκύσω αυτούς τους ανθρώπους, να τους διδάξω το καλό, να τους παροτρύνω στην μεταστροφή κι έπειτα να τους δώσω την ευκαιρία να ψευσθούν, να εξαπατήσουν και να κλέψουν. Άν εν τούτοις το κάνουν, τότε ο καθένας θα γνωρίζει ποιοί είναι. Λοιπόν τότε τους αφήνω να με πλησιάσουν και δεν είμαι δειλός, μάχομαι.’»
