1949 – στο επίκεντρο της δημοσιότητας

Η δράση του Μπρούνο Γκρένινγκ στο Χέρφορντ

Χιλιάδες ασθενών και άτομα σε αναζήτηση βοήθειας «πολιορκούν» τον Γκρένινγκ

Ο Dieter Hülsmann, ηλικίας ενέα ετών, ήταν ήδη κλινήρης από πολύ καιρό. Υπέφερε από προοδευτική μυϊκή δυστροφία και κανείς ανάμεσα στους συμβουλευθέντες γιατρούς και καθηγητές δεν είχε μπορέσει να τον βοηθήσει. Αφού ασχολήθηκε μαζί του ο Μπρούνο Γκρένινγκ, το παιδί μπόρεσε πάλι να βαδίσει. Ο μηχανικός Hülsmann, πολύ εντυπωσιασμένος από την ξαφνική ίαση του γιού του, παρακάλεσε τον προσκεκλημένο του να παραμείνει. Θέλησε να προσκαλέσει κι άλλους ασθενείς ώστε ο “άνθρωπος θαύμα” - όπως τον αποκαλούσε ο Hülsmann – να τους βοηθήσει.

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ δέχτηκε και ο αριθμός των ατόμων σε αναζήτηση βοήθειας αυξήθηκε ημέρα με την ημέρα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μάθαιναν τα εκπληκτικά γεγονότα τα σχετικά με τον Γκρένινγκ. Σε λίγο διάστημα το όνομά του βρισκόταν σε όλα τα στόματα. Οι εφημερίδες μίλησαν για τον «γιατρό θαύμα» και στην βρεταννική ζώνη, αποτέλεσε το νέο της ημέρας. Χιλιάδες συνέρευσαν στην πλατεία Βίλχελμ και πλήθη μαζεύτηκαν γύρω από το σπίτι.

Ο Manfred Lütgenhorst από την ημερήσια εφημερίδα Münchner Merkur έγραψε ανάμεσα σε άλλα στις 24 Ιουνίου 1949:«Όταν έφτασα στις 10:30 το πρωί στο Χέρφορντ, μέχρι 1000 άτομα βρισκόταν μμπορστά από το μικρό διώροφο σπίτι της πλατείας Βίλχελμ. Ήταν μια απερίγραπτη εικόνα δυστυχίας. Παράλυτοι σε κυλιόμενες καρέκλες ή μεταφερόμενοι από τους οικείους τους, τυφλοί, κωφάλαλοι, μητέρες με ηλίθια ή παράλυτα παιδιά, μικρόσωμες γριούλες και νέοι άνθρωποι διαγκωνίζονταν και βογγούσαν, αμέτρητοι. Σχεδόν εκατό αυτοκίνητα, φορτηγά και λεωφορεία στάθμευαν στην πλατεία Βίλχελμ και όλα ερχόταν από πολύ μακριά.»

Παραλύσεις, έλκη στομάχου, τυφλότητα: «Ο κύριος Γκρένινγκ με κοίταξε και τώρα έχω πλήρως ιαθεί.»

Ο Manfred Lütgenhorst γράφει ακόμη:«‛Πιστεύετε ότι θα γιατρευτείτε;’ ρώτησα στους ασθενείς. Ένευσαν ναι. Ένας μου απάντησε: ‘Έπρεπε να ήσαστε εδώ χθές· ο κύριος Γκρένινγκ ήταν στο Viersen στην Ρηνανία και εδώ, στην αυλή, πέντε παράλυτοι σηκώθηκαν και έφυγαν θεραπευμένοι για το σπίτι τους. Ίαση εξ αποστάσεως – η αυλή τους γιάτρεψε.’ Οι άλλοι ασθενείς το επιβεβαίωσαν.

Συνέχισα να κυκλοφορώ ανάμεσα στο πλήθος και στενογράφησα τις αφηγήσεις των θαυμάτων τους. Από μόνες τους θα αρκούσαν να γεμίσουν ένα βιβλίο. Ενώ άναβα ένα τσιγάρο, ένας νεαρός πλάι μου μου λέει: ‘σας παρακαλώ, πουλήστε μου ένα!’ Φορούσε μια στρατιωτική χλαίνη και φαινόταν να είναι ένας επαναπατρισθείς από την Ρωσία. Του έδωσα το τσιγάρο. Το άναψε και είπε με υπερμετροέπεια: ‘Βλέπετε, μπορώ πάλι να τα κάνω όλα μόνος μου.’ Συγχρόνως κίνησε το δεξί βραχίονά του καθώς και τα δάχτυλα και το δεξί του πόδι. Τον ρώτησα: ‘Γιατρευτήκατε κι εσείς από τον Γκρένινγκ; - Ναι, στην Ρωσία παρέλυσε η δεξιά μου πλευρά. Ο κύριος Γκρένινγκ με κοίταξε και τώρα είμαι τελείως καλά· δεν καταφέρνω ακόμη να το πιστέψω.’ Ευτυχής κίνησε τα άκρα του.

Κατευθύνθηκα προς μια ομάδα συγκεντρωμένη γύρω από μια ασπρομάλλα γυναίκα περίπου σαράντα ετών. Την άκουσα να λέει: ‘Βεβαίως, θεραπεύτηκα επίσης από τον κύριο Γκρένινγκ. Είχα μεγάλα έλκη στομάχου, αδυνάτιζα συνεχώς περισσότερο και δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τους πόνους. Είμασταν δώδεκα άτομα στου Γκρένινγκ […] με κοίταξε και είχα την αίσθηση ότι τα έλκη έπεφταν σαν μια πέτρα στο έδαφος. Από τότε δεν έχω πλέον πόνους, ξαναπαίρνω βάρος και οι ακτινογραφίες που έκανα έδειξαν αδιαμφισβήτητα την εξαφάνιση των ελκών.Τέθηκα στην διάθεση της επιτροπής ιατρικής εξέτασης. Μπορώ να σας πω ότι εξεπλάγησαν πολύ!’

Η γυναίκα συνέχισε: ‘Αλλ’ αυτό δεν είναι τίποτα· την προηγούμενη εβδομάδα ένας τυφλός στεκόταν εδώ στην αυλή. Περίμενε πολλές μέρες και πολλές νύχτες. Καθώς έρχομαι συχνά εδώ τον παρατήρησα. Τον λυπήθηκα και τον προσκάλεσα για φαγητό. ‘Όχι, μου απάντησε, δεν πρέπει να χάσω την στιγμή που ο κύριος Γκρένινγκ θα βγεί.’ Τότε του έφερα ψωμάκια και του είπα ότι θα έκαμνα ότι χρειαζόταν για να οδηγηθεί στον σιδηροδρομικό σταθμό. ‘Δεν θα χρειαστώ κανέναν, γιατί θα μπορώ να πάω μόνος μου στον σταθμό’ Και το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Ο κύριος Γκρένινγκ ήρθε και ο νεαρός ανέκραξε: ‘Μπορώ να ξανά βλέπω!’ Πράγματι, το πέπλο μπροστά από τα μάτια του είχε διαλυθεί. Μου περιέγραψε την τσάντα που είχα στο χέρι μου. Είπε: ‘εκεί κάτω κυκλοφορεί ένα αυτοκίνητο και βλέπω τον αριθμό πινακίδας του.’ και πήγε εντελώς μόνος στον σιδεροδρομικό σταθμό. Όλοι όσοι ήταν κοντά του, έκλαιγαν από χαρά.»

Η διοίκηση και το ιατρικό σώμα αποφαίνονται μια απαγόρευση να θεραπεύει

Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, οι αρχές – και προπάντων εκείνες της υγείας – επιλήφθηκαν της υποθέσεως. Συστάθηκε μια εξεταστική επιτροπή και απαγορεύτηκε στον Μπρούνο Γκρένινγκ να δρά. Μερικοί γιατροί με επιρροή έγιναν οι ορκισμένοι εχθροί του. Κινητοποίησαν τα πάντα για να τερματίσουν την δράση του και απαίτησαν να υποβληθεί σε έναν επιστημονικό έλεγχο ως προς τις ιδιότητές του να θεραπεύει. Οι επόμενες δηλώσεις που έγιναν από τους γιατρούς που συνετέλεσαν σ’ αυτές υπογραμμίζουν σαφώς την πρόθεσή τους η οποία αναδύεται πίσω απ’ αυτήν την απαγόρευση: «Ο Γκρένινγκ μπορεί να αποδείξει ότι θέλει, δεν θα του δοθεί ωστόσο η άδεια να θεραπεύει». «Παραβαίνει την επαγγελματική αξιοπρέπεια των γιατρών το να υποθηκεύεται κανείς με τον Γκρένινγκ». Στα τέλη Ιουνίου, χρειάστηκε να εγκαταλείψει οριστικά το Χέρφορντ. Όλες οι προσπάθειες να επιτύχει μια άδεια να θεραπεύει είχαν αποτύχει.