Özgür İrade

İnsan, hastalığa mı yoksa sağlığa mı inanacağına kendisi karar verir

İçsel bir müzakere

İyileşme süreci esnasında ağrılar meydana gelince, Regelunglara inanmak her zaman kolay değildir. Çok sayıda insan güvensizliğe kapılır: „Bunlar Regelung ağrıları mı yoksa hastalık belirtileri mi?“ İnanç konusunda içsel bir müzakere başlar. İşte o zaman insanın şifaya kavuşup kavuşmayacağı, daha doğrusu şifalanma sürecinin ne kadar süreceği belirlenir. Önemli olan, insanın hangisine daha çok inandığıdır, hastalık düşüncesine mi yoksa şifalanma düşüncesine mi. Hastalığa inanmaya devam ederse ona sahip olmaya da devam eder, ama sağlığa inanmayı başarırsa şifalanma süreci gerçekleşir. İnsan kendisi karar verir.

Hiç kimse şifalanmaya zorlanamaz, sadece gönüllü olarak karar verebilir

Bu, Bruno Gröning’in öğretisinde önemli bir noktadır. İnsanın dokunulmaz bir özgür iradeye sahip olduğunu, bunun Tanrı’nın bir insana verebileceği en büyük armağan olduğunun altını tekrar tekrar çizmiştir. O, insanı yönlendirilmiş bir varlığın seviyesinden çıkarır, babasının kurallarına mecburiyetten dolayı değil de gönüllü olarak uyan özgür bir çocuğun seviyesine yükseltir. Fakat özgür irade ona aynı zamanda Tanrı’nın yasalarını ihlal etme imkanını da sağlar.

Bruno Gröning, insanın özgür iradesine son derece saygı duyardı. Bu yüzden sadece kendisine yardım edilmesine müsade eden, hastalıktan kopmaya hazır olan insana yardım edebilmektedir. Sadece insanın kendi iradesinin gücüyle kendisine verdiğini almasına müsade edilmektedir. Hastalığının üzerinde oturan, sürekli onu düşünen ve onun hakkında konuşan insan, şifalanmayı boşuna bekler. Bruno Gröning şöyle demiştir: „Bir insana iyiliğe giden yolu bulmasına yardım etmeme müsade edilmektedir, ama bu konudaki kararı ne ondan almama ne de onu iyiliğe zorlamama izin yoktur.“