İnsan manevi bir varlıktır

Vücut sadece maneviyatın ve ruhun dünyevi kılıfıdır

Bruno Gröning, dinleyicilerini insanın gerçek mahiyeti hakkında aydınlatmıştır: „Siz kimsiniz?“ diye sormuştur. Dinleyicilerin hiç biri kendi ismini söylemekten başka bir cevap verememiştir. Fakat Bruno Gröning bununla yetinmemiştir. „Siz vücudunuz musunuz?“ diye sorgulamaya devam etmiştir. Biz suskun kalınca bize ezelden beri bir vücut değil, bilakis manevi bir varlık olduğumuzu anlatmıştır. Onun açıklamalarına göre vücudumuzu sadece bu dünya hayatı için Tanrı’dan ödünç aldık, onu doğduğumuzda teslim aldık ve yuvaya döndüğümüzde toprağa iade etmemiz gerekiyor. Ruhumuz maneviyatımız ile vücudumuzun arasındaki bağlantıyı sağlıyor ve burada edindiğimiz iyi ve kötü tecrübeleri öbür dünyaya beraberinde götürüyor. Ruh, insanın kendisini inançla açtığı anda Tanrı’yla ilişkiyi mümkün kılan ilahi kıvılcımı taşır. Fakat ruh, inançsızlık içinde kapanırsa Tanrı’yla olan bağlantı kopuk kalır.

Yani insan için esas olan vücut değildir, bilakis sadece maneviyatı ve ruhu için dünyevi bir kılıftır. Böylece, günümüzde birçok insanın inandığı gibi vücudun ölmesiyle her şey bitmiş olmaz, bilakis hayat devam eder. O, vücuda bağlı değildir.

İnsan kötü değildir – sadece kendisini ihmal ederse kötülüğe maruz kalır

İnsan manevi bir varlıktır, vücudu Tanrı’nın ona bir dünya hayatı için araç olarak sağladığı bir armağandır. İnsanın asıl görevi, vücudu iyilik için kullanmak ve onun yardımıyla iyi düşünceleri eyleme geçirmektir. Özgür iradesi sayesinde insanın onu kötülük için istismar etme, hırsızlık yapma, adam öldürme ve bir şeyleri tahrip etme imkanı da vardır. Bir insanın yaptıklarına bakarak kiminle bağlantıda olduğunu, kimin hizmetinde olduğunu kavramak mümkündür; Tanrı’nın hizmetinde mi yoksa şeytanın hizmetinde mi. Bu, insanın kendisinin iyi veya kötü olduğunu göstermez, bilakis:

„İnsan ilahidir ve öyle kalır, asla şeytani değildir, asla iblisane değildir, insan asla kötü değildir, bilakis sadece Tanrı’yı terkederse, kendisini ihmal ederse kötülük ona el atabilir. Kötülük onu avucuna alır ve o zaman kötülüğe hizmet etmek zorunda kalır. Kötülük yapan insan değildir, bilakis kötülüğün kendisidir. Kötülükten iyilik bekleyemeyiz! Ama aynı şekilde Tanrı’dan da kötülük bekleyemeyiz!“

„Eğer o [insan] fazla zayıf ise, kötülüğe maruz kalır, aşağıya düşer, o zaman yukarıya giden yolu takip edemez, buna gücü yetmez, alçalır, kötülüğün kollarına düşer ve işte orada kötülüğe teslim olur. O zaman yardım eden, kurtaran bir el olmazsa ve onu oradan çekip çıkarmazsa epeyce bir zaman için kaybolur. Orada artık kötülüğe hizmet etmek zorunda kalır.“

Her düşüncenin bir etkisi vardır

Her insanın görevi, vücudunu düzende tutmaktır. Ama her olumsuz düşünce, her kötü söz ve her kötü eylem vücuda zarar verir, yani manevi bir varlık Tanrı ile bağlantıda olmazsa ve kendisini olumsuz gücün etkisine bırakırsa bu, vücudun hastalanmasına yol açabilir.

Amar ruh kendisini tekrar ilahi gücün akımına açıp maneviyat ile bağlantı kurmasının sonucu olarak vücut iyileşir. Bu nedenle kendi manevi tutumumuz o kadar belirleyicidir. Asla bir şifa sözü verilmemelidir. İnsanın kendisini iyiliğe nasıl açtığı ve Bruno Gröning’in öğretisini ne denli ciddiye aldığı daima kendisine bağlıdır. Vücudun tedavi edilmesi sadece etkilerle mücadele eder, ama sebebi ortadan kaldıramaz. Bunu, "büyük dönüş"ü gerçekleştirerek sadece insanın kendisi yapabilir.