Son yolculuğu

Bruno Gröning 26 Ocak 1959’da Paris’te vefat eder

Teşhis: İleri aşamada mide kanseri

Bruno Gröning, 1958 sonbaharı sonunda 1955 yılının Mayıs ayında evlendiği ikinci eşi Josette ile Paris’e gider ve arkadaşları olan kanser uzmanı Dr. Pierre Grobon tarafından muayene edilir. Çekilen bir kaç tane röntgen filminin değerlendirilmesinden şu sonuç çıkar: İleri aşamada mide kanseridir. Dr. Grobon hemen kendisini ameliyata almak ister, ama Bruno Gröning bunu kabul etmez.

Almanya'ya geri döner ve birliklerin Noel kutlamalarını hazırlar. 4 Aralık günü, bütün Noel kutlamalarında dinletilecek olan bir ses kaydı yapar. Daha sonra eşiyle birlikte tekrar Paris'e geri döner. Dr. Grobon bu arada saygın kanser cerrahisi uzmanı Dr. Bellanger’i haberdar etmiştir. Onun Montmartre’a çok uzak olmayan Rue Henner’deki kliniğinde 8 Aralık’ta ameliyat gerçekleştirilir. Sonuç doktorlar için dehşet vericidir: Durum, röntgen filmlerinde görünenden çok daha kötüdür - artık ameliyat edilemez haldedir. Yara hemen tekrar kapatılır.

Şaşırtıcı derecede hızlı iyileşme

Josette Gröning bu konuda şöyle yazmıştır: „Bruno’nun dış görünüşünün vücudunun içindeki korkunç rahatsızlığını bu denli az yansıttığını, hâlâ normal nefes alıp verebildiğini, metabolizmasının son haftalarda hâlâ kusursuz çalıştığını, kan sayımının mükemel olduğunu akılları almıyordu. Bu ileri aşamada genellikle en ufak besin alımında sık sık tekrarlanan bir istifrağ etme meydana gelir ve bu ağır imtihandan geçen hasta yavaş yavaş açlıktan ölmek zorunda kalır. Bruno’da bunların hiçbiri yoktu.“

Doktorlarını şaşırtarak çok hızlı iyileşir ve Almanya’ya geri dönerek Noel Bayramı’nı geçirir. 1959 yılının Ocak ayı ortalarında yeni kurulan derneğin başkanlarıyla üç gün boyunca bir araya gelir ve eserinin nasıl yapılandırılacağını belirler. İkisi de bunun Bruno Gröning ile son toplantıları olduğunu tahmin etmemiştir.

Paris'te fırtınalı sağanak yağış eşliğinde ameliyat

21 Ocak günü tekrar Paris'e uçar. Kalın bağırsağındaki bir tıkanıklık nedeniyle ameliyat kaçınılmaz olmuştur. 22 Ocak 1959’da, öğleden önce saat 9’da - Münih’te temyiz duruşmasının başladığı aynı saatte Bruno Gröning bir kez daha ameliyat edilir. Sayısızca insanın maruz kalmasını önlediği duruma kendisi katlanmak zorunda kalır, kendi kendine yardım edemez ve yardım etmesine müsade yoktur.

O sabah anestezi altında yatarken, aniden Paris üzerinde şiddetli bir sağanak yağış başlar. Gröning’in eşi şöyle anlatır: „Aşağıda anlatacağım doğa olayı de gariptir. 22 Ocak 1959 günü, eşim hâlâ anestezi altındayken, Paris’in üzerinde ansızın patlak veren şimşekli ve gök gürültülü bir sağanak yağış günün neşeli ve aydınlık atmosferini kararttı. Hava öyle karardı ki güpegündüz ışıkları yakmak zorunda kaldık. Hemşire böyle şiddetli bir sağanak yağışa karşı şaşkınlığını dile getirdi. Ameliyatı takip eden günlerde Bruno'nun vücut ısısı, tansiyonu, nabzı gayet normaldi. Hatta iki kez ayağa kalktı ve bir koltuğa oturdu.“

„İçi tamamen yanmış“

Ayın 25’inde komaya girer ve ertesi gün, 26 Ocak 1959‘da, saat 13.46’da - doktorun ölüm belgesinde yazdığı üzere - Bruno Gröning, Henner Kliniği'nde kanserden vefat eder. Acaba gerçekten kanser miydi? Dr. Bellanger ikinci ameliyattan sonra şöyle demiştir: „Bruno'nun vücudundaki hasar korkunç, içi tamamen yanmış. Bu kadar uzun ve o korkunç acıları çekmeden nasıl yaşayabildiği benim için bir muammadır.“

Bruno Gröning yıllar önce şu sözü söylemiştir: „Eğer çalışmalarım gerçekten yasaklanırsa içten yanacağım.“

Anma yazıları

Bruno Gröning’in acı kaderine nasıl dayandığını, Dr. Grobon’un dul eşine 26 Şubat 1959’da yazdığı bir mektup açıklığa kavuşturur: „Bunlar [doktorun Bruno Gröning için harcadığı çabalar] oldukça doğaldı ve şunu söyleyebilirim ki Bruno Gröning’in cesareti, irade gücü ve önemli şahsiyeti bunlara muazzam bir destek sağlamıştı. [...]“

Dr. Bellanger, Bruno Gröning’e duyduğu hayranlığını daha 1974 yılının Aralık ayında bir mektupta dile getirir: „Bruno Gröning, kendini kabul ettiren yürekli bir adamdı ve değerli bir insandı; hastalığın ve ölümün karşısında sergilediği onur, bugün dahi hayranlık uyandırıyor.“

Naaşının yakılmasından sonra, nihai mahkeme kararı asla açıklanmadı

Bruno Gröning’in naaşı Paris'te bir krematoryumda yakılır ve küllerinin bulunduğu kap, Dillenburg Orman Mezarlığı'nda toprağa verilir.

Dava sanığın vefatı nedeniyle kapanmış ilan edilir, nihai karar asla verilmez.

Herkes kendi içinde yardım ve iyileşme deneyimleyebilir

Binlerce ve binlerce insana sağlığını getiren „Herford’un mucize doktoru“, Paris'te küçük bir sokakta yalnız ve terkedilmiş bir şekilde vefat eder. Bu neden böyle olmak zorundaydı? O, neden böyle acı çekmek zorundaydı? Neden kendi kendine yardım edemedi?

Uzun yıllar boyunca Bruno Gröning’in yardımcısı ve „Bruno Gröning – Arkadaş Çevresi“nin kurucusu olan kendisi de iyileşmiş olan Grete Häusler (1922-2007), İyileşmeyi deneyimlemek hakikattir (Das Heil erfahren, das ist Wahrheit) adlı kitabında bu konuyla ilgili şöyle yazar:: „Bruno Gröning yeryüzünde bulunduğu kısa süre içinde, çok sayıda iyiliğe sebep oldu. Yardım etme ve iyileştirme yeteneğine doğuştan sahipti. Nereye giderse gitsin, insanın akıl ve mantıkla açıklayamayacağı harikulade şeyler gerçekleşiyordu. Kamuoyunun gündemine 1949 yılında getirildi. Herford’dameydana gelen büyük iyileşmelerden ve Almanya'da ve yurt dışında herkes tarafından tanındıktan üç ay sonra kendisine iyileştirme yasağı konuldu. Takip edildi ve kovuşturuldu, hakkında büyük bir dava açıldı, cezalandırılmak ve mahkum edilmek istendi. Neden? Kime kötülük yapmıştı? Hiç kimseye, ama binlerce insana, başka hiç kimseden göremeyecekleri kadar çok iyilik yapmıştı. Onu masum olduğu halde cezalandırmak istediler! Masum olduğu halde onun Tanrı'nın yapmasını buyurduğunu yerine getirmesini engellemek istediler – yani insanlara yardımcı olmasını! Bu kötülüğün etkisini Paris’te, Rue Henner’deki kanser kliniğinde acı bir şekilde üstlenmek zorunda kaldı! İletmesine artık izin verilmeyen Heilstrom’dan dolayı şiddetli acılar çekerek içten yandı. İnsanların yapmış olduğu kanunlar onu Almanya'da yasaklamak istedi. Bütün o yalanlar ve iftiralar nedeniyle sanık iken bir suçlu gözüyle bakıldı kendisine! Hiçbir arkadaşı bunun farkında değildi, sessiz ve yalnız bir şekilde insanlığın bütün acılarını üstlendi. Ve bu bir üstlenmeydi, boşuna yapılmadı! Bu şekilde olmak zorundaydı, insanlara yardım etmenin başka bir yolu kalmamıştı artık.“

Ve İnsanlığın yaşamaya devam edebilmesi için yaşıyorum (Ich lebe, damit die Menschheit wird weiterleben können) isimli kitabında şöyle yazar: „Biz insanlar ‚kurban‘ sözünü kullanırken çok itinalı olmalıyız. Ama burada, Bruno Gröning Paris’te vefat ettiğinde, bu söz tüm ağırlığıyla hakikati oluşturmaktadır.“

Günümüzde sayısızca başarı raporları tarafından ispat edildiği üzere onun sözünün gerçekleşmesi ancak bu şekilde mümkün olmuştur: „Bu dünyada bir insan olarak artık var olmadığımda, yani bedenimi çıkardığımda insanlık, herkesin kendi içinde yardım ve iyileşme deneyimleyebilmesinin mümkün herkesin kendi içinde yardım ve iyileşme deneyimleyebilmesinin mümkün.“