Uzdrowienie z osłabienie wzroku w ciemności

Pani C. D. (25) (Niemcy)

Od lat mogłam jedynie bardzo niewyraźnie widzieć w ciemności. Szczególnie

dokuczliwe stawało się to wieczorem podczas jazdy samochodem na słabo lub źle

oświetlonych ulicach. Pomimo długich świateł nie mogłam rozpoznać z określonej

odległości czy będzie zakręt, a jeżeli tak, to w którym kierunku, tak że w

ciemności musiałam zawsze liczyć na "łut szczęścia".

W 1991 r., kiedy już ponad dwa lata byłam w Kole Przyjaciół Bruno Gröninga,

stwierdziłam, że jazda w ciemności nie sprawia mi żadnych problemów. Mogę znów

widzieć w ciemności tak samo dobrze jak przy świetle dziennym. Tak pozostało do

dnia dzisiejszego.