Dalszy przebieg wielkiego procesu sądowego

Rozprawa w postępowaniu odwoławczym i rewizja

Niekorzystna pozycja wyjściowa Gröninga

W czasie rozprawy odwoławczej w styczniu 1958 roku Bruno Gröning znalazł się w niekorzystnej sytuacji, gdyż to nie on, lecz prokuratura złożyła odwołanie. Jednakże nie tylko zaszkodziło mu zaniedbanie jego ówczesnego adwokata; również opieszałość adwokata w przekazaniu materiałów sprawy nowemu prawnikowi Gröninga utrudniła przygotowanie do tej rozprawy.

Ponadto świadkowie oskarżenia zeznawali z większą pewnością siebie w porównaniu z pierwszym procesem. Zdawali się uzgodnić punkt „zakaz lekarza”.

Kara więzienia w zawieszeniu i kara grzywny, „hańba“, nie wyjaśniono kwestii uzdrawiania

Tym razem wyrok brzmiał: Osiem miesięcy więzienia za nieumyślne spowodowanie śmierci i 5000 marek kary pieniężnej za naruszenie ustawy o naturoterapeutach. Wyrok był w zawieszeniu.

Anny Freiin Ebner von Eschenbach, która była obecna na obu procesach, określiła ten wyrok jako hańbę dla Niemiec.

Bruno Gröning stwierdził, że jest karany za to, że czyni dobro. Żalił się, że podczas całego procesu nikt się tym nie zainteresował, nawet jego adwokaci, jak dochodzi do uzdrowienia. Gdyby dociekano odpowiedzi na to pytanie, to okazałoby się, że jego działanie nie ma nic wspólnego z medycznym sposobem leczenia. Proces musiałby zostać umorzony. Jednak wyjaśnienie tej kwestii nikogo w sądzie nie interesowało. Ci ludzie mieli wyrobione zdanie na temat Gröninga i nie byli gotowi od tego odstąpić.

Wniosek o rewizję na krótko przed śmiercią

Jednakże nie był to koniec procesu. Tym razem Bruno Gröning złożył wniosek o apelację. Termin rozprawy został wyznaczony na 22 stycznia 1959 przed Sądem Okręgowym w Monachium. Jednak nie doszło do niego, ponieważ Bruno Gröning zmarł w tym samym miesiącu.