“Бруногийн гайхамшиг” ба Шинжлэх ухаан
Хайделбергт хийгдсэн анагаахын зүгээс нотлох шалгалтын дүгнэлтийг бичгээр өгөх амлалт
Энэ Хэрфордод байсан үед Рэвю сэтгүүлийн анагаахын салбарын мэргэжилтнүүд Грёнингийн эдгэрлийн үр дүнг нотлохоор шалгаж эхэлсэн. Марбургийн сэтгэл судлаач, эмч, профессор, доктор Х. Г. Фишер тусгай сурвалжлагчийн бүрэлдэхүүнтэй Херфорд руу явсан. Тэнд эдгэрсэн хүмүүстэй ярилцлага хийж, Грёнингийн "арга барил" нь үнэндээ амжилттай байсан гэж гайхшран тодорхойлж байсан юм. Ингээд Рэвю "Грёнингийн гайхамшиг"-т шинжлэх ухааны үүднээс тайлбар хийхээр шийдсэн. Хайделбергийн их сургуулийн эмнэлэг дээр "шидэт эмч"-ийн "эдгээх арга барилыг" судлахаар болов.
Бруно Грёнинг Фишерийн саналыг хүлээн авсан, учир нь эдгээх үйл явц амжилттай болбол эерэг дүгнэлт гаргаж өгнө гэж Фишер түүнд амласан юм. Грёнинг үйл хэргээ саадгүй гүйцэтгэх арга замаа оллоо гэж найдаж байв.
Эмч нарын нүдэн дээр болсон эдгэрлүүд - “Бруно Грёнинг бол луйварчин биш”
Нотлох шалгалт 7-р сарын 27-нд эхэлсэн. Түүнд бичсэн 80 000 гаруй тусламж хүссэн захиануудаас өвчтөнүүдийг сонгон, юу чаддагаа тэрээр шалгалтынханд батлан харуулах болов. Мөн Хайделбергийн Лудолф-Крээл эмнэлгийн зарим өвчтөн нэмэгдэж ирсэн. Тэднийг урьдчилан маш сайн үзэж, оношийг нарийн тогтоосон байна. Дараа нь тэд Грёнинг руу очиж, “түүний арга барил”-ыг өөрсдийн бие дээр хэрхэн нөлөөлөхийг харахаар болов. Энэ бүх хугацаанд эмч нар хамт байлцжээ. Тэд өвчин хэрхэн бага багаар аяндаа алга болж байсныг харсан гэрч нар болсон байна. Тухайн эмнэлэгт хийгдсэн давтан шинжилгээгээр тэдний эдгэрлийг баталгаажуулсан байна. Бүр эдгэршгүй гэгддэг “Бехтеревийн өвчин” хүртэл эдгэрсэн байлаа.
Рэвю сэтгүүлд нийтлэгдсэн урьдчилсан дүгнэлтэнд профессор, доктор Фишер “Бруно Грёнинг бол луйварчин биш, харин төрөлхийн аявьастай сэтгэлийн эмч” гэж тайлбар хийжээ. Үүгээр “Грёнингийн гайхамшигт үзэгдэл” гэдгийг өөрийн өнцгөөс тайлбарлах гэж оролдсон боловч түүнд шударгаар хандахад нөлөөлж чадаагүй.
Грёнинг ашиг олохоос татгалзсан нь
Бүх үр дүнд үнэлгээ хийсний дараа эцсийн дүгнэлт гарах ёстой байв. Бруно Грёнингт түүний үйл хэргийн цаашдын замд саад бэрхшээл учрахгүй болно гэж баталгаа өгч байв. Энэ хооронд ноён профессор Фишер, ноён профессор фон Вайцзекер (түүний ивээл дор энэхүү ажиллагаа явагдсан) нар Бруно Грёнингт дараах саналыг тавьсан байна: Тэд эмчилгээний газрууд байгуулж, тэнд эмч нарын хамт тэр үйл ажиллагаа явуулна. Харин удирдлага болон өвчтөний сонголтыг тэд өөрсдөө хариуцна.
Энэ талаар Бруно Грёнинг: “Ноён профессор Ф.-ийн үүнтэй холбоотой надад тавьсан санхүүгийн нөхцөл г.м нь миний хувьд хүлээн зөвшөөрөх боломжгүй зүйл байв. Мэдээж энэ бүгдийг санхүүжүүлэх ноёдуудтай олон удаа уулзаж ярилцсан. Би ноён профессор Ф.-ийн тавьсан саналыг хүлээн зөвшөөрөх боломжгүйгээ илэрхийлээд татгалзсан үндэслэлээ дараах байдлаар тайлбарласан юм. Нэгд, надад ямар ч мөнгө байхгүй учраас санхүүгийн үүрэг хүлээхгүй; хоёрт, үйл хэргээ бизнес болгоно гэж хэзээ ч бодож байгаагүй. Ийм учраас эдгээр бүх зүйл нь миний хувьд ямар ч боломжгүй гуйлт байв. Нөгөө талаар би зөвхөн хийх ёстой үйлээ үйлдэх хүсэлтэй байсан: Энэ нь тусламж хайгчдад туслах, энэ үүднээс эмч, сэтгэл зүйчидтэй хамтрах саналыг би тэдэнд тавьж болох ч, харин хэзээ ч үүгээр бизнес хийхийг хүсээгүй юм” гэжээ.
Дүгнэлт гарахаа больж, хуультай зөрчилдөх болсон нь
Бруно Грёнингийн татгалзсан хариу нь профессорууд түүнийг сонирхохоо болиход хүргэсэн байна. Амлаж байсан дүгнэлт хэзээ ч гараагүй юм. Харин түүний үйл хэргийг чөлөөтэй явуулахыг нь дэмжихийн оронд түүний замд нь шинэ саад тотгор тавьж байсан. Судалгаа, шинжилгээний явцад түүний “эдгээх арга барил”-д “эмчилгээ”, “өвчтөн” зэрэг нэр томьёо хэрэглэж, түүний эдгээх үйлийг анагаахын эмчилгээний үйл ажиллагаа хэмээн үзжээ. Ингэснээр энэ нь уламжлалт эмчилгээний хуультай зөрчилдөх нь тодорхой болсон юм.
1949 он - олон нийтийн анхаарлын төвд
Херфорд хотноо Бруно Грёнингийн үзүүлсэн нөлөө
тусламж хайгсад Грёнингийг бүчин авсан нь
9 настай Дийтер Хюлсманн удаан хугацаагаар хэвтэрт байлаа. Тэрээр булчингийн сулралын хүнд хэлбэрээр өвдөн шаналж, түүнийг үзсэн эмч, профессоруудын аль нь ч тусалж чадаагүй юм. Бруно Грёнинг тэр хүүг хүлээн авсны дараа хүү дахин алхаж чаддаг болсон. Инженер Хюлсманн хүүгийнхээ гэнэтийн эдгэрэлд баярлан зочноо гэртээ үлдэхийг хүссэн байна. Хюлсманн “гайхалтай хүн”-ээр бусад өвчтэй хүмүүст туслуулах үүднээс тэднийг гэртээ урихыг хүссэн байна.
Бруно Грёнинг энэхүү саналыг хүлээн зөвшөөрсөн ба өдрөөс өдөрт тусламж хүссэн олон хүн ирдэг болжээ. Улам л олон хүн Грёнингийн гайхамшигт үйлдлийг олж харж байлаа. Нэг их удалгүй түүний нэрийг амтай болгон хэлэх болсон. Сонин хэвлэлүүд “шидэт эмч”-ийн талаар мэдээлж, Британийн эзэмшлийн бүсэд тэр өдөр тутмын ярианы сэдэв болж байв. Мянга мянган хүн Вилхелмын талбай руу цуван, хүмүүс байшинг бүчин авсан байлаа.
Мюнхенер Меркюр өдрийн сонины Манфрэд Лютгенхорст 1949 оны 6-р сарын 24-нд бичихдээ: “Намайг үдээс өмнө 10:30-д Херфордод очиход, Вилхелмын талбайд байдаг хоёр давхар жижиг байшингийн урд мянгаад хүн цугларсан байлаа. Үгээр тайлбарлашгүй аймшгийн дүр зураг харагдаж байв. Үй олон тахир дутуу хүмүүс түрдэг тэрэгтэйгээ, зарим нь гэрийнхнээрээ өргүүлсэн, сохор, дүлий, оюун санаа болон биеийн хөгжлийн бэрхшээлтэй хүүхэдтэй ээжүүд, настай эмэгтэйчүүд, залуу харчуул бүгд шахцалдан, ёолцгоож байлаа. Бараг зуугаад машин, том тэрэг, автобус зогсоол дээр байсан ба бүгд л холоос наашаа зорьж ирсэн байв.”
Саажилт, ходоодны түгжрэл, хараагүй хүмүүс: “Ноён Грёнинг намайг харсан, одоо би цоо эрүүл боллоо.”
Манфрэд Лютгенхорст цааш нь: “,Та эдгэсэн гэдэгтээ итгэлтэй байна уу?’ гэж би өвчтэй хүмүүсээс асуулаа. Тэд толгой дохино. ‘Та өчигдөр энд байсан ч болоосой’ гэж нэг нь хариулав. ‘Ноён Грёнинг Райнландын Фийрсэнд байсан. Энэ талбай дээр саажилттай таван хүн гарч ирээд эрүүл болоод гэртээ харьсан. Алсаас илгээсэн эдгэрэл - энэ талбай тэднийг эрүүл болгосон.’ Бусад өвчтөнүүд түүний хэлсэнийг баталж байв.
Би цаашаа хүмүүсийн дундуур орж, тэдний гайхалтай яриаг бичиж авч байлаа. Зөвхөн энэ тэмдэглэлээр ном бичихэд ч хангалттай. Намайг тамхи асааж байтал миний хажууд байсан нэгэн залуу: ‘Та нэг ширхэгийг худалдаач!’ гэлээ. Тэр цэргийн дүрэмт хувцас өмссөн байсан ба дээр Оросоос гэр рүүгээ харьж яваа хүн шиг харагдсан. Би түүнд тамхи өглөө. Тэр тамхиа асааж, зоригтойгоор ингэж хэлсэн юм: ‘Та намайг харж байна уу, би одоо бүхнийг өөрөө хийж чаддаг болсон.’ Ингээд тэрээр баруун гараа хуруунуудтай нь, мөн баруун хөлөө хөдөлгөж байлаа. ‘Таныг бас Грёнинг эдгээсэн үү?’ гэж би асуув. ‘Тиймээ, намайг Орост байхад баруун тал маань мэдээгүй болсон. Ноён Грёнинг намайг харсан, тэгээд би одоо эв эрүүл болсон. Би одоо ч гэсэн итгэж чадахгүй байна.’ Аз жаргалтайгаар тэрээр үе мөчөө хөдөлгөж байв.
Би дөчөөд насны буурал үстэй эмэгтэйн хажууд цугларсан хүмүүсийг зорилоо. ‘Мэдээж’ гэж тэр эмэгтэйн хэлэхийг сонсов. Тэр цааш нь ‘Намайг Ноён Грёнинг эдгээсэн. Би ходоодны маш том шархтай, өвчнөөсөө болж их турж эцэн, унтаж чадахаа больсон. Бид арван хоёулаа Грёнинг дээр орсон. […] Намайг тэр харангуут надад ходоодны шарх яг л чулуу шиг газарт унаж байгаа мэт санагдсан. Түүнээс хойш би ямар ч өвчингүй, таргалаад байгаа. Рентген зураг авахуулахад ходоодны шарх ул мөргүй алга болсон байна. Би өөрийгөө эмч нарын үзлэгээр оруулсан. Эмч нар үнэхээр гайхсан гэдгийг би та нарт хэлье!’
Эмэгтэй цааш үргэлжлүүлэн: ‘Энэ бол юу ч биш. Өнгөрсөн 7 хоногт энэ талбай дээр нэгэн хараагүй залуу байсан. Тэр хэдэн өдөр, шөнө хүлээсэн юм. Би байнга үүгээр ирж байгаа болохоор тэр хүнийг би анзаарч харсан. Би түүнийг өрөвдөөд хоолонд урьсан боловч тэрээр ‘Үгүй, хэрвээ ноён Грёнинг гарч ирвэл би тэр хормыг алдаж болохгүй’ гээд зөвшөөрөөгүй. Би түүнд талх авчирч өгөнгөө ‘би таныг вокзал явахад чинь тусалнаа’ гэхэд ‘Надад туслах шаардлагагүй, учир нь би ганцаараа вокзал руу явдаг болно’ гэсэн дээ. Дараа нь би өөрийнхөө нүдээр харсан. Ноён Грёнинг гарч ирэхэд тэр залуу ‘би харж чадаж байна’ гэж хашгирч байлаа. Үнэхээр түүний нүдний бүрэлзүүр алга болсон байсан. Тэрээр надад намайг ямар цүнх гартаа барьж байгааг хэлсэн. Мөн тэрээр: ‘тэнд машин явж байна, машины дугаар нь тэр байна’ гэж хэлсэн. Дээр нь бас би ганцаараа вокзалыг олж чадна гэсэн. Ойр зогсож байсан хүмүүс баярласандаа уйлцгааж байлаа” гэсэн ярьсан юм.
Төрийн байгууллагууд ба эмч нарын холбооноос эмчлэх хориг тавьсан нь
Тун удалгүй төрийн байгууллагууд, ялангуяа эрүүл мэндийн газраас энэ байдлыг сонирхох болсон. Шалгалтын комисс байгуулагдаж, Бруно Грёнингд эмчлэх хориг тавьсан юм. Зарим нөлөө бүхий эмч нар түүний эвлэршгүй дайсан болов. Тэд бүхий л хүчээ дайчлан, түүний үйл хэрэгт хориг тавьж, эдгээх чадварт нь шинжлэх ухааны үүднээс дүгнэлт хийх ёстой гэж шаардсан юм. Хоригийн цаана ямар сонирхол байгааг оролцсон эмч нарын дараах тайланд тодорхой байдаг: “Грёнинг юу хүссэнээ баталж болох боловч түүнд хүн эмчлэх зөвшөөрөл өгөхгүй.” “Грёнингтэй хамтран ажиллах нь эмч нарын мэргэжлийн нэр төрийг гутааж байна.” 6 дугаар сарын сүүлээр тэрээр Хэрфордоос явах ёстой болсон. Эмчлэх зөвшөөрөл авах түүний бүхий л хүчин чармайлт бүтэлгүйтсэн юм.
Ажил мэргэжил ба амьдралын чухал үе шатууд
Ирээдүйн үйл хэрэгтээ бэлдсэн нь
Албан шахалтаар орсон болон төгсөлгүй орхисон сургуулийн он жилүүд
Улсын сургуулийн 5 дугаар анги төгссөний дараа Бруно Грёнинг худалдааны сургуульд элсэн суралцжээ. Гэвч хоёр жил хагасын дараа аавынхаа шахалтаар энэ сургуулиас гарсан байна. Барилгын өрлөгчин тэрбээр хүүгээ мөн л барилгын мэргэжил эзэмшихийг хүсэж байжээ. Ингээд түүнийг мужааны мэргэжилд сургасан боловч бас л төгсөж чадаагүй юм. Дайны дараах хүнд хэцүү цаг үе ийм боломж олгосонгүй. Сургалт дуусахаас 3 сарын өмнө түүний суралцаж байсан компани захиалгагүйн улмаас хаагдах болсон. Үүний дараа тэрээр олон төрлийн ажил хийж үзжээ. Эгон Артур Шмидт тухайн цаг үеийн талаар бичихдээ:
“Эхлүүлсэн ажил болгондоо тэрээр амжилт олсон”
“Энэ тухай хамт ажиллаж байсан олон хүн түүний нэгэн онцгой чанарын талаар “цаг засаж байхдаа ч тэр, радио хүлээн авагч засахдаа ч тэр, сантехникчээр ажиллаж байхдаа ч тэр эхлүүлсэн ажил болгондоо тэрээр амжилт олсон гэж ярьж байжээ. Тэрээр техник их сонирхдог байсан. Түүнчлэн хүнд хүчир, биеийн хөдөлмөр шаардсан ажил хийхээс ч тэрээр ичиж, зовдоггүй байв. Боомтын ажилчны хувьд тэрээр бусад нөхдийн нэгэн адил хар ажил хамтран хийдэг байжээ. Өндөрлөгт хүрэх түүний зам гүн ёроолоор дайрч гарна гэдгийг ч тэрээр нуудаггүй байв. “Намаг балчиг туулаагүй хэн боловч гэгээнтэн болох нь үгүй” гэсэн эртний хятадын нэгэн зүйр үг байдаг. Урьд нь хамтран ажиллаж байсан олон нөхдийнх нь хангалттай гэрчлэл байдаг бөгөөд саяхан би нэгийг хүлээн авсан ба Бруно Грёнингтэй нэг жил хамтран ажилласан, тэр өөртэй нь таарсан хамгийн сайн, хамгийн төлөв төвшин анд нөхөр агаад түүнийг сайнаар дурсаж байдаг хэмээн ямар ч тайлбаргүй, зүгээр л санагалзаж буйгаа гэрчлэлдээ бичжээ.”
Гэрлэлт ба гэр бүлийн хүнд цохилтууд
21 насандаа тэрээр гэр бүлтэй болжээ. Гэвч эхнэр нь түүнийг ойлгодоггүй байв. Эхнэр нь түүнийг хөрөнгөтний гэр бүлийн амьдралд байлгахыг хүсч , анагаах увьдисыг нь “хачин зуршил” хэмээн хүлээн зөвшөөрдөггүй байжээ. 1931 болон 1939 онд төрсөн Харальд ба Гюнтер гэх хөвгүүд нь хоёулаа есөн настайдаа нас баржээ. Тоолж баршгүй олон хүнийг Бруно Грёнинг эдгээсэн боловч Гертруд Грёнинг нөхрийнхөө анагаах увьдист итгэдэггүй байв. Тэрээр хүүхдүүдээ түүнд бус эмч нарт даатгадаг байжээ. Гэвч анагаах ухаан тус болж чадаагүй юм. Хоёр хүү хоёулаа эмнэлэгт нас барсан байна. Харальд 1939 онд Данцигт, Гюнтер 1949 онд Дилленбургт. Энэ бол Бруно Грёнингийн хувьд хувь заяаны хүнд цохилт байлаа. Олон жилийн дараа ч хөвгүүдийнхээ тухай тэр нулимс асгаруулан ярьдаг байжээ.
Ийнхүү дэлхийн хоёр дайны хоорондох цаг хугацаа түүний хувьд хожмын үйл хэргийнх нь бэлтгэл үе байсан юм. Тэрээр хүмүүсийг амьдралын бүхий л үед нь ойлгож, тэдний зовлонг хуваалцахын тулд өөрөө гашуун зовлон амсжээ.
Дайны фронтод ч, олзлогдсон үедээ ч - буудахын оронд тусламж үзүүлж байв
Дэлхийн хоёрдугаар дайны үеэр 1943 онд тэрээр Германы армид татагджээ. Гэвч дарга нартайгаа тэрсэлдэж эхэлсэн байна. Хүн буудахаас татгалзсаны улмаас түүнийг цэргийн хээрийн шүүхээр сүрдүүлж байв. Гэсэн ч эцэст нь тэрээр фронт руу арга буюу явжээ. Тэрээр шархдан, орос цэргүүдэд олзлогдон, 1945 оны эцсээр Баруун Германд дүрвэж иржээ.
Дайны үед ч Бруно Грёнинг өөрийн зангаараа бусдад туслахад бэлэн байлаа. Фронтод байхдаа тэрээр боломж нэг бүрийг алдахгүй ашиглаж бусад цэргүүд болон энгийн иргэдэд тусалж байлаа.
Оросын нэгэн тосгонд байхдаа тэр өлсгөлөнд нэрвэгдсэн оршин суугчдад армийн хүнсний агуулахад орох боломж олгож байжээ. Олзлогдоод цэргийн хорионд байхдаа тэрээр бусад нөхдөдөө сайн хувцас, сайн хоол, сайн орон байр олгохын төлөө тэмцэж байсан. Өлсгөлөнд нэрвэгдэж, харангадсан үй олон хүнийг тэрээр эдгээж өгсөн юм. Дайны аймшигт үеэр тэрээр ганц ч хүнийг хөнөөгөөгүй бөгөөд тоймгүй олон хүнд тусламж үзүүлжээ.
Гэр бүл салалт ба бүх хүмүүст өөрийгөө зориулсан нь
1945 оны 12 дугаар сард тэрээр олзлолтоос суллагдаж, Хессен мужийн Дилленбург хотод амьдралаа шинээр эхлүүлж, гэр бүлээ авчиржээ. Хоёр дахь хүү нь нас барсаны дараа эхнэр нь түүнийг бусдад тусламж үзүүлэх бүрт хориг тавьж байсан тул тэрээр эхнэрээсээ салжээ. Тэрээр өөртөө байгаа анагаах эрч хүчийг бүх хүмүүст зориулах нь өөрийн үүрэг гэж үзсэн. “Би хэн нэгнийх бус, би хүн төрөлхтөнийх” хэмээн хэлж байжээ.
1949 оны эхээр тэрээр Рурын сав газрын нутагт ирэв. Эдгэрсэн зарим хүмүүсийн мэдээллийн дагуу маш олон хүн Бруно Грёнингийг сонирхох болжээ. Тэрээр нэг байшингаас нөгөө байшинд, хаана өвчтэй хүн тусламж хүсч байна, хаана тэр хэрэгтэй байна, тэр газар руу очиж байлаа. Хүүгээ үзүүлэхийг хүссэн Херфорд хотын нэгэн инженерын урилгыг 1949 оны гуравдугаар сард хүлээн авах хүртлээ тэр жижиг хүрээнд хүмүүст тусалж байжээ.
Хүүхэд нас ба өсвөр үе
Зодуулж, шоолуулж, үл ойлголцож, хүлээн зөвшөөрүүлсэн - бусдаас өөр хүүхэд байсан
Хүнд хэцүү орчноос зугтаж байгальд ирээд: “Энд би бурхантай учирсан” гэдэг байв
Бруно Грёнинг нь 1906 оны 5-р сарын 30-нд Данциг-Олива хотод Аугуст ба Маргарете Грёнингийн гэр бүлд долоон хүүхдийн дөрөв дэх хүү болон төрсөн. Түүний эцэг, эх нь хүүгийнхээ ер бусын гэдгийг бүр дээр үеэс мэддэг байсан. Жишээ нь: аймхайд тооцогддог туулай болон гөрөөснүүд түүн рүү ирж, айхгүйгээр илүүлдэг байлаа.
Бруно Грёнинг өсөж томрох тусам, түүний эргэн тойрон түүнд улам л өөрийн биш юм шиг санагддаг болсон. Хааяа гэртээ хөх эрээн болтлоо зодуулдаг байсан тухайгаа Грёнинг ярьдаг байжээ. Тэрээр зодуур түүний биеийг ердөө ч өвтгөдөггүй байсан, харин өөрийг нь хэн ч ойлгодоггүйг мэдэрдэг байсан гэж дурсдаг байжээ.
Хүнд хэцүү орчноосоо залхан, бяцхан Бруно байгаль руу зугтдаг байсан байна. Тэр зарим нэг хүмүүсээс илүү амьтан, мод ургамалд илүү татагдаж байв. Жаалхүү ойролцоох ойд очиж, хэдэн цагаар ч болов алга болдог байжээ.
“Энд би бурхантай учирсан. Бут сөөг бүрт, мод бүрт, амьтан бүрт, тиймээ бүр чулуунд хүртэл би бурханыг мэдэрч байлаа. Хаана ч хамаагүй хэдэн цагаар - цаг хугацааны ойлголт байдаггүй байсан – зогсоод эргэцүүлэн бодохоор надад үргэлж миний дотоод амьдрал хязгааргүй орчин уруу улам тэлж байгаа мэт болдог байсан.”
Тэр өөрийн үе тэнгийнхний зодоонд оролцдоггүй байв. Учир нь тэр ихэнхдээ тоглоом дохууны гол бай болж, бусдаас онцгой байдгаасаа болж байнга зодуулж, шийтгүүлдэг байлаа.
Хүн ба амьтны эдгэрэл
Цаг хугацаатай хамт Бруно Грёнинг бүхий л талаараа танигдаж, энэ нь сүүлдээ түүнийг олон нийтийн анхаарлын төвд авчирсан юм. Түүний ойр орчинд байгаа хүмүүс болон амьтад эрүүл болж байлаа. Ялангуяа, дэлхийн 1-р дайны үед цэргийн хээрийн эмнэлгүүдээр байнга очдог байсан ба тэнд түүнийг хүмүүс харах дуртай байв. Түүнийг ирэхэд шархадсан хүмүүсийн бие сайжирч, улмаар эрүүл болж байлаа. Та жаахан хүү Брунотойгоо ирээч гэж өвчтэй хүмүүс ээжид нь хүсэлт тавьж байсан байна. Гэр бүл болон танилын хүрээнд хүүгийн эдгээх чадварыг дуртайяа хүлээн зөвшөөрсөн юм.
Бие даасан байдлыг хүсэмжилсэн нь
“Намайг жаахан хүүхэд байхаас л эхлэн миний ойр орчинд байсан өвчтэй хүмүүс эдгэрч, мөн сэтгэлийн хөөрлөөсөө болж хэрүүл маргаан хийж байсан хүүхэд болон томчуул намайг хэдэн үг хэлэхэд л чив чимээгүй болдог байв. Угийн аймхай эсвэл аюултай араатанд тооцогддог амьтад ч миний хажууд ирэхээрээ зөөлөн, номхон болдог байсныг би хүүхэд байхаасаа л анзаарсан. Гэтэл аав, ээжийнхээ гэрт харин ч эсрэгээрээ сонин бөгөөд түгшүүртэй байдаг байсан. Удаачгүй би бие даан амьдрахыг хүсэмжлэх болж, гэр бүлийнхээ “буруу ойлголт”-оос ангижрахыг хичээх болсон” гэж Бруно Грёнинг намтартаа бичиж байжээ.
Бруно Грёнинг (1906-1959)
Нийгэмд шуугиан тарьсан ер бусын хүн
1949 оны нэг шөнийн дотор л Бруно Грёнинг гэдэг нэр германы олон нийтийн анхаарлын төвд гарч ирсэн юм. Хэвлэл, радио ба долоо хоногийн тоймоор түүний тухай мэдээлж байлаа. “Шидэт эмч“ гэж нэрлэгдэх болсон түүний үйл явдлаар шинэхэн байгуулагдсан тулгар улс тэр чигээрээ амьсгалж байв. Түүний тухай кино хийгдэж, эрдэм шинжилгээний ажилтнуудаас бүрдсэн судалгааны хороод байгуулан, төрийн байгууллагууд дээд түвшиндээ хүртэл Бруно Грёнингийн хэрэгт анхаарлаа хандуулж байсан. Нордрайн Вэстфален муж улсын Нийгмийн хамгаалалын сайд Бруно Грёнингийг уламжлалт эмчилгээний хууль зөрчсөн гэж буруутгаж байхад, Баваарын Ерөнхий сайд харин Грёнинг шиг ийм “ер бусын үзэгдэл”-д хуулийн зүйл ангиар саад болж болохгүй гэж үзэж байлаа. Баваарын Дотоод хэргийн яам Грёнингийн үйл ажиллагаа бол “үнэ төлбөргүй хийж байгаа буяны ажил” гэж онцлон тэмдэглэж байв.
Хүн амын бүхий л давхарга бүрт Бруно Грёнингийн хэргийн талаар ширүүн маргаан дэгдэж байсан. Сэтгэл хөдлөлийн давалгаа маш их газар авсан. Эмч, сэтгүүлч, хуульч, улс төрч болон сэтгэл судлаачид бүгд л Бруно Грёнингийн тухай ярьж байлаа. Түүний нөлөөгөөр бий болсон гайхалтай эдгэрлүүд нь зарим хүмүүст дээд тэнгэрээс илгээсэн нигүүлсэнгүй их хайр хишиг байсан бол бусад нь үүнийг худал хуурмаг зүйл гэж үзэж байлаа. Гэсэн хэдий ч, анагаах ухааны судалгаагаар эдгэрлүүдийн бодитойг нотолж байсан.
Дэлхий даяар эгэл жирийн ажилчныг сонирхож байлаа.
Бруно Грёнинг 1906 онд Данциг хотод төрж, дайны дараа Баруун Германд дүрвэн ирсэн эгэл жирийн ажилчин хүн байв. Тэрээр олон төрлийн ажил хөдөлмөр эрхэлж байсан бөгөөд мужаан хийж, үйлдвэрт болон боомтод ажиллаж байсан. Тэгтэл тэрээр гэнэтхэн л олон нийтийн сонирхолын төвд зогсох болсон. Гайхамшигт эдгэрлийн тухай мэдээ дэлхий даяар тархсан. Бүх улс орноос өвчтөнүүд хийгээд тусламж хүссэн захидал, ажил төрлийн санал түүнд ирж байлаа. Арван мянган эдгэрэхийг хүссэн хүмүүс түүний эмчилгээний газруудад хүрэлцэн ирдэг байв. Анагаах ухаанд хувьсгал гарах тохироо бүрдсэн байлаа.
Хоригууд, шүүхийн ажиллагаа, шунахай хамтрагчдын хавчлага дор
Гэвч хатуу ширүүн сөрөг хүчин ч бас байсан юм. Тэд Бруно Грёнингийн үйл хэрэгт хориг саад тавихад бүх хүчээ дайчилж байв. Эмчилгээний хоригоор түүнийг буруутгаж, шүүхийн ажиллагаа түүнд чирэгдэл учруулж байсан. Үйл хэргээ журмаар нь явуулах гэсэн түүний бүх оролдлого талаар болсон юм. Энэ нь нэг талаас нийгмийн тодорхой хүчний хүчтэй эсэргүүцэл, нөгөө талаас түүний хамтран ажиллагсадын чадваргүй байдал, шунахайн сэдлээс болжээ. 1959 оны 1-р сард Бруно Грёнинг Парис хотноо эх гэр рүүгээ буцах үед түүний эсрэг шүүхийн шүүн таслах сүүлчийн хурал ид дундаа үргэлжилж байсан юм. Шүүхийн шүүн таслах ажиллагаа хаагдсан боловч хэзээч эцэслэн шийдвэр гараагүй билээ. Олон асуулт хариултаа хүлээсэн хэвээр үлджээ.
