نيروی افکار

افکار مُثبت سازنده اند، و افکار منفی مُخرّب می باشند

برونو گرونينگ همواره از مُستمعان خود می خواست، که به افکار خود دقّت نموده، و فقط چيزهای خوب را به ذهن خود راه بدهند. افکار خوب و سازنده بدون استثنأ از سوی خدا ساتع ميشوند. و فرستنده افکار مُخرِّب و اهريمنی و ناخوش، شيطان است. او ميگفت، انسان خود توليد فکر نمی نمايد، بلکه فقط مُستعد به دريافت افکار است.

"فکر، حامل نيروست، و پذيرفتن اين يا آن فکر، برای انسان اهميّت حياتی دارد. وقتی که بشر خواهان خوبی ست، آنزمان خدا ياور اوست، و اگر خواستار بدی است، آنوقت شيطان مَدد رسان او می باشد."

انسان تحتِ انقياد افکاری که در معرض آنها قرار گرفته است، نيست. او خود تصميم می گيرد که کدام افکار را بپذيرد و کدامين را رد نمايد. انتخاب او بايد مسئولانه باشد، و نه سطحی و سرسری. در هر فکری نيروئی نهفته است. فکر مثبت سازنده و فکر منفی مُخرِّب است. يک خبر خوش شوق آور است، و خبر ناگوار، حُزن آور و دلسرد کننده. افکار نيروی های معنوی و روحی هستند. انسان امروزی، به قدرتی که در افکار نهفته است، آنچنان آگاه نيست. يک فکر نشأت گرفته از عشق و محبّت، انسان را به ياری و فداکاری بی شائبه بر می انگيزد. فکر آغشته به نفرت، انسان را به سوی ارعاب و تخريب سوق می دهد." از هر فکر بد و ناروا حَذَر کنيد."

"هر چه را که پذيرا شويد، دوباره مجبور به پس دادن آن می باشيد"

"شما ميبايستی تا حال به اين نکته واقف شده باشيد، که با گرفتن و قبول تنها يک فکر بد، افکار ناصواب شروع به رخنه در ذهنتان می کنند، تا بجائی که شما را حتّی وادار به پرخاش نيز می نمايند. بنا بر اين هر چه را که شما در ضمير خود می پذيريد، خواه نا خواه، آنرا دوباره پس خواهيد داد."

" تنها قبول يک فکر بد کافی است، و شما تحت انقياد اهريمن در می آئيد!"

رفتار انسان مطابق با خواست و اراده خودش است

انسان چگونه می تواند در قبال افکار ترس آور، دلسرد کننده، افسرده ساز، که غالباً به ناگاه پديدار گشته، به ذهنش هجوم آورده، و در پريشانی حالش می کوشند، دفاع نمايد؟ از دست او چه ساخته است؟

شيطان می خواهد به هر وسيله ای که شده، انسان را توسّط افکار منفی و ناروا، به بيراهه بکشد، و او را از طريق الهی دور سازد. شيطان خواهان آن است که انسان دچار ترس گردد، به مخمصه بيافتد، ناراحت شود، از خوبی نا اميد گردد، و از فرامين الهی سَر بپيچَد. شيطان بدين جهت، دائماً سعی در وسوسۀ انسان دارد، و می خواهد به او بقبولاند، که انسان در کمند افکار و احساسات نارواست، و بازيچه آن هاست. ولی اين ها همه مَکر است و فريب.

خدا انسان را بگونه ای آفريده که او خود امکان تعيين افکار و گفتار و رفتار خويش را دارا می باشد. هر گاه يک فکر ناخوب در ضمير انسان پديدار شود، او می تواند آنرا با حتميّت رَد نموده و از قبول آن امتناع ورزد. هر گاه انسان در تصميم خود راسخ و پا برجا بماند، اهريمن مجبور به کنار رفتن می شود، و بر وی تسلُّط پيدا نمی کند. پس انسان، با اختيار و ارادۀ آزادِ خود تعيين کننده سرنوشت خويش است. "انسان بر طبق اراده خود رفتار می کند. فکر انسان بيانگر اراده اوست. و فکر مُسبب عمل است."

در وَهلۀ اوّل بايستی خواستار مؤکد سلامتی بود

برونو گرونينگ با آوردن مثالی ساده، مطلب را روشن تر می نمايد: اوّلين مُحّرک، جهت ساختن يک خانه، آرزوی ساختن آن خانه، و اتّخاذ تصميم است. گام بعدی، شکل دادن دقيق تر به فکر و تجسُمات ذهنی است. تا اين جا، موجوديت ساختمان، تنها در ذهن و عالم تخيُّلاتِ صاحب آتی خانه است. ساختن خانه در واقع آخرين گامی ست که بعد از مراحل گوناگون قبلی برداشته می شود.

در مورد شفايابی نيز عيناً چنين است. در وَهلۀ اوّل، بايد در شما آرزو و خواست شفايابی موجود باشد، و سپس جُدائی از مرض و طَرد آن است که بايد در عالم فکر انجام داد، و معتقد به بازيابی دوباره سلامتی گرديد. آخرين گام، آغاز مرحلۀ شفايابی در تن انسان است. البتّه عامل و مُسبّب اين شفايابی انسان نيست، بلکه اين رحمتی ست از سوی پروردگار.