La kontraŭaĵoj "bono" kaj "malbono"
Homo vivas inter ili kaj ĉiam havas elekton
Se homo povas decidi per la libera volo, tiam leviĝas la demando: kiaj estas la alternativoj, inter kiuj li povas elekti? Pri tio Bruno Gröning diris: "Ne mistaksu kaj ne forgesu, geamikoj, ke homo vivas inter bono kaj malbono. Inter tiuj li vivas, tie la bono, tie la malbono, intere estas la homo, li decidas."
Homo povas elekti. Li povas fari bonon aŭ malbonon. Kiam unu el liaj proksimuloj estas en mizero, tiam li povas helpi, li povas senatente preterpasi lin aŭ eĉ ekspluati la mizeron de alia por si mem. Li povas fari, kion li volas. Ĉiam en sia vivo homo staras - konscie aŭ nekonscie - antaŭ voj-forkiĝoj, ĉe kiuj li devas decidi por la bona aŭ la malbona vojeto. Plej ofte estas ĉiutagaj okazaĵoj, kiuj destinas la vojon de la sorto.
Kiel estas ekzemple, se oni pro furiozo pri vera diro rompas kun amiko, pro ĉagreno pri la ĉefo ĉesigas sian postenon, aŭ pro ofendita fiero malakceptas unikan oferton? Kiel ofte estas spontanaj decidoj, kiujn oni poste bedaŭras, sed ne plu povas malfari. Unu malgrandega momento povas destini la pason de la tuta plua vivo, al la bono aŭ al la malbono.
Konstruaj kaj detruaj fortoj
Sed kiel tio okazas? Kio estas malantaŭ la esprimoj "bono" kaj "malbono"? Ĉu ne la tuta vivo estas produkto de blinda hazardo, al kiu la homo estas senhelpe elmetata?
La bono - tiel Bruno Gröning klarigas - venas de Dio, la malbono de Lia kontraŭulo: de Satano! Tiu vere ekzistas, kaj li donis al si la celon detrui ĉion bonan, dian. Bruno Gröning: "Kiu faras tion, kiu preterlasas neniun ŝancon por detrui la bonon, la dian. De kie venas la malsano, la malsano je tio, kio kreskas ĉi tie sur ĉi tiu Tero? Prenu, kion vi volas, ian frukton aŭ iun alian vivaĵon, Satano konstante kaj senĉese provas detrui ĉion. Krome li sukcesis ronĝi je la homo."
"Satano, kiu ekzistas sur ĉi tiu Tero, preterlasis nenion por detrui la bonon, la dian."
"Kie Dio, tie la amo; militoj tie, kie Satano."
En la spirita mondo la du polusoj kontraŭstaras unu la alian: Dio kiel la vivo mem kaj Satano, kiu volas detrui ĝin. Flanke de ili troviĝas armearoj da spiritaj estaĵoj, kaj la batalo estas farata kun ĉia rigoreco. Ambaŭ flankoj disponas pri enormaj energioj. Ĝian econ Bruno Gröning priskribis per simplaj vortoj: "La dia forto estas konstrua, kaj la malbona, diabla, satana estas detrua."
Homo povas enpreni en sin ambaŭ kaj lasi ilin efiki, kaj en la korpo kaj en la animo. Unu efikas fortiga kaj konstrua, la alia malfortiga kaj detrua. La pozitiva forto kaŝas en si sanon, la negativa malsanon.
Malsano ne estas puno far Dio, sed la sekvo de falsaj pensoj kaj faroj
Bruno Gröning diris, ke malsano venas de la malbonulo kaj ne estas - kio ofte estas asertata - puno de Dio. Tiajn pensojn li nomis mensogoj kaj forte malakceptis ilin. Dio ne punas! Malsano estas sekvo de malbonaj pensoj kaj agoj. Kiam la kaŭzo estas forigita, tiam ankaŭ la efiko malaperos, kaj tio estas la volo de Dio.
"Ne pravas, kion homoj kredas, ke malsano estus puno de Dio. Oni komparu ĝin kun tio, kiam infano forlasas la gepatran domon. Tiam la gepatroj ne plu povas superteni la manojn, ili ne plu povas protekti la infanon. Tiel ankaŭ ni forlasis nian Patron. Ni devas ne forgesi, ke ni estas solaj nur infanoj de Dio. Nur Li povas helpi al ni! Kaj Li helpos al ni, kiam ni estos retrovinta la vojon al Li."
