Το Τράμπερχοφ – διέλευση του πλήθους από το Ρόζενχάϊμ

Τον Σεπτέμβριο του 1949, έως 30 000 άτομα σε αναζήτηση βοήθειας συγκεντρώνονται κάθε μέρα μπροστά τον Γκρένινγκ

Στο τέλος των εξετάσεων της Χαϊδελβέργης, ο Μπρούνο Γκρένινγκ στράφηκε, τον Αύγουστο του 1949, προς την Νότια Γερμανία. Θέλησε να αποφύγει τον θόρυβο γύρω από το πρόσωπό του και αποτραβήχτηκε σ’ ένα ιδιωτικό κτήμα κοντά στο Ρόζενχάϊμ. Στην αρχή κατάφεραν να κρατήσουν την διεύθυνσή του μυστική. Πάντως, μετά την αποκάλυψη των πρώτων εφημερίδων της έλευσής του στην Βαυαρία, μια πραγματική μαζική κίνηση άρχισε ακόμη περισσότερο.

Μέχρι 30.000 άτομα συνέρεαν καθημερινά στο Τράμπερχοφ του Ρόζενχάϊμ. Ο τύπος, το ραδιόφωνο και τα εβδομαδιαία δελτία ειδήσεων ανέρεραν σχετικά. Γύρίστηκε μάλιστα μια ταινία με τίτλο «Γκρένινγκ», δεικνύουσα όλα όσα συνέβαιναν γύρω απ’ αυτόν.

Βιβλικές σκηνές

Η εφημερίδα Zeitungsblitz έγραψε σε μιά ειδική έκδοση της δεύτερης εβδομάδας του Σεπτεμβρίου: «Εν τω μεταξύ, περισσότερα από 10.000 άτομα είχαν συγκεντρωθεί, έχοντας περιμένει από ώρες πριν κάτω από μια ζέστη διακεκαυμένης ζώνης την μεγάλη στιγμή που ο Μπρούνο Γκρένινγκ εμφανίστηκε στο μπαλκόνι, μίλησε στο πλήθος και έκανε να ακτινοβολήσει η θεραπευτική του δύναμη. Οι άνθρωποι ήταν ασφυκτικά συνωστισμένοι για να επωφεληθούν στο μέγιστο βαθμό από τα θεραπευτικά του κύματα. Και ήδη τα αποτελέσματα έγιναν αισθητά στους ασθενείς σε κυλιόμενες καρέκλες ή στα άτομα που βρισκόταν περιμετρικά. Πάλι τυφλοί ξανάβλεπαν, και κινητικά ανάπηροι σηκώθηκαν, παράλυτοι κίνησαν τα άκαμπτα μέλη τους. Εκατοντάδες μίλησαν για αυξημένους πόνους στα ασθενούντα σημεία, τραβήγματα, τσιμπήματα ή μυρμηγκιάσματα, για ένα αίσθημα απερίγραπτης ‘ελαφρότητας’ ή για πονοκεφάλους που εξαφανιζόταν ξαφνικά.»

Αυτές οι βιβλικές σκηνές δεν εμφανίστηκαν μόνον στο Τράμπερχοφ. Παντού όπου εμφανίστηκε ο Γκρένινγκ, περικυκλώθηκε αμέσως από ένα πλήθος ασθενών. Η Anita Höhne περιγράφει τις αντιδράσεις γύρω από τον Γκρένινγκ στο βιβλίο της Πνευματικοί θεραπευτές σήμερα: «Ο Γκρένινγκ δεν είχε ακόμη καλά καλά ανακοινώσει την έλευσή του και οι προσκυνηματικές μετακινήσεις ξεκίνησαν. Επρόκειτο για τυπικές σκηνές όπως εκείνες που περιγράφονται από τον δημοσιογράφο Rudolf Spitz κατά μιά επίσκεψή του στον Γκρένινγκ τον Σεπτέμβριο του 1949 στο Μόναχο:

΄Στις 19 η ώρα, χιλιάδες στεκόταν όρθιοι στην ‘Sonnenstrasse’ (οδό του Ήλιου). Στις 22:30 ήταν ακόμη εκεί. Μέσα σε πέντε χρόνια πολέμου έζησα πολλά πράγματα, αλλά ποτέ δεν αναστατώθηκα τόσο όσο κατά τις τέσσερεις ώρες κατά τις οποίες καθόμουν απέναντι στον Γκρένινγκ, βλέποντας μια φρικιαστική παρέλαση αθλιότητας και πόνου. Επιληπτικοί, τυφλοί και παράλυτοι στηριζόμενοι στις πατερίτσες τους συνωθούνταν προς αυτόν. Μητέρες έτειναν προς τον Γκρένινγκ τα παράλυτα παιδιά τους. Υπήρξαν λιποθυμίες, κραυγές, ικεσίες, ευχές, παρακλήσεις και αναστεναγμοί΄».

Τα κρατικά όργανα δεικνύονται ευμενή

Η Ανίτα Höhner συνεχίζει να παραθέτει από τον δημοσιογράφο Rudolf Spitz: «‘Ασθενείς σε φορεία, παράλυτοι, ένα τεράστιο πλήθος παρατηρήθηκε επίσης από έναν άλλο δημοσιογράφο του Μονάχου, τον Διδάκτορα Kurt Trampler, στο Τράμπερχοφ κοντά στο Ρόζενχαιμ όπου ζούσε τότε ο Γκρένινγκ. Ο Trampler ήρθε ως ρεπόρτερ της εβδομαδιαίας εφημερίδας Münchner Allgemeine - ένας αυστηρός δημοσιογράφος ο οποίος δεν ανέφερε παρά μόνο ό,τι είχε ο ίδιος δει και ακούσει: 'Ακούμε τώρα μια φωνή από το μπαλκόνι η οποία δεν είναι εκείνη του Μπρούνο Γκρένινγκ και τρέχουμε στο παράθυρο. Ο αρχηγός της αστυνομίας του Μονάχου, Pitzer, απευθύνεται στο πλήθος. Αναφέρει ότι μια ισχυαλγία που τον καθιστούσε ανάπηρο από χρόνια βελτιώθηκε στην παρουσία του Γκρένινγκ. Ο Pitzer δεν είναι αλήθεια κάποιος που ρέπει προς την υπερβολική ευαισθησία, αλλά μπορεί να φέρει μαρτυρία γι’ αυτό που παρατήρησε στον εαυτό του. Τώρα τάσσεται επίσημα υπέρ του Γκρένινγκ και ο βουλευτής του CSU Hagen ακολουθεί το παράδειγμά του κάνοντας μια παρόμοια δήλωση’»

Η βαυαρική διοίκηση ήταν επίσης ευνοϊκή προς τον Μπρούνο Γκρένινγκ. Η εφημερίδα Münchner Merkur ανέφερε στις 7 Σεπτεμβρίου 1949 υπό τον τίτλο «Ευμένεια προς τον Γκρένινγκ»: «Ο υπουργός-πρόεδρος Δρ. Ehard δήλωσε την Δευτέρα σε μία συνέντευξη τύπου ότι η δράση μια ‘εξαιρετικής προσωπικότητας’ όπως ο Μπρούνο Γκρένινγκ δεν θα έπρεπε να εμποδίζεται από το γράμμα του νόμου. Σύμφωνα με αυτόν, η άδεια για τον Γκρένινγκ να θεραπεύει στην Βαυαρία δεν έπρεπε να προσκρούει σε μεγάλες δυσκολίες.»

Το βαυαρικό υπουργείο εσωτερικών γνωστοποιεί (αυτό γράφεται στο τέλος της έκδοσης): «η προσωρινή επαλήθευση της δραστηριότητας του Μπρούνο Γκρένινγκ έδειξε ότι μπορεί να θεωρηθεί ως μια απλή πράξη αγάπης και ότι δεν χρειάζεται την προβλεπόμενη άδεια από τον νόμο που ρυθμίζει την δραστηριότητα των θεραπευτών».

Ύστερα από την συκοφαντία, πέρασμα στην ιατρική απόδειξη των ιάσεων

Στο Τράμπερχοφ έγινε ένας μεγάλος θόρυβος γύρω από τον Γκρένινγκ. Εμφανίστηκαν πολλοί καιροσκόποι οι οποίοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητές του. Έβλαψαν το όνομα και την φήμη του και οδήγησαν τις αρχές να άρουν την αλληλεγγύη τους. Όταν η κατάσταση έγινε αφόρητη ο Γκρένινγκ αποτραβήχτηκε στα βαυαρικά όρη. Θέλησε να δώσει συνέχεια σε κάποιες προσφορές για την οικοδόμηση οίκων υγείας. Ο σκοπός του ήταν να δημιουργήσει ιδρύματα όπου τα αναζητούντα βοήθεια άτομα θα λάμβαναν την ίαση υπό τακτοποιημένες συνθήκες. Γιατροί θα έπρεπε να κάνουν εξετάσεις πριν και μετά τη προσέλευση, σύμφωνα με το παράδειγμα της Χαϊδελβέργης, και να αποδεικνύουν τις επελθούσες ιάσεις.

Το «φαινόμενο Γκρένινγκ» και η επιστήμη

Ιατρική επαλήθευση και υπόσχεση έκθεσης πραγματογνωμοσύνης

Την εποχή του Χέρφορντ, οι ειδικοί στα ιατρικά θέματα του περιοδικού Revueάρχισαν να επαληθεύουν τις ιάσεις που γινόταν από τον Γκρένινγκ. Ο ψυχολόγος και ιατρός του Μαρβούργου, ο καθηγητής Διδάκτωρ H.G. Fischer, πήγε στο Χέρφορντ με μια ομάδα ειδικών απεσταλμένων. Είχε συνομιλίες με ιαθέντα άτομα και χρειάστηκε να διαπιστώσει με έκπληξη ότι η «μέθοδος» του Γκρένινγκ είχε πράγματι στεφθεί με επιτυχία. Επ’ αυτού, το Revue, υποχρεώθηκε να διευκρινίσει επιστημονικά το «φαινόμενο Γκρένινγκ». Η «μέθοδος ίασης» του «γιατρού θαύμα» έπρεπε να μελετηθεί στο νοσοκομειακοπανεπιστημιακό κέντρο της Χαϊδελβέργης.

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ έδωσε συνέχεια στις προτάσεις του Fischer διότι αυτός του υποσχέθηκε μια θετική έκθεση πραγματογνωμοσύνης στην περίπτωση που η υπόθεση διαδραματιζόταν ευνοϊκά. Ο Γκρένινγκ ήλπιζε ότι έχει βρει κατ’ αυτόν τον τρόπο μία δίοδο για να δραστηριοποιηθεί ελεύθερα.

Ιάσεις ενώπιον των γιατρών - «ο Μπρούνο Γκρένινγκ δεν είναι τσαρλατάνος»

Στις 27 Ιουλίου, οι εξετάσεις άρχισαν. Τα άτομα πάνω στα οποία όφειλε να αποδείξει τις ικανότητές του επελέγησαν ανάμεσα σε 80.000 γραπτά αιτήματα βοήθειας τα οποία του είχαν απευθυνθεί. Σ’ αυτά προστέθηκαν μερικοί ασθενείς της κλινικής Ludolf-Krehl της Χαϊδελβέργης. Όλα τα άτομα εξετάστηκαν ευσυνειδήτως εκ προϊμίου και καταστρώθηκαν ακριβείς διαγνώσεις. Έπειτα πήγαν στον Γκρένινγκ ο οποίος άφησε να ενεργήσει επάνω τους «τη μέθοδός του», πάντοτε στην παρουσία των γιατρών. Αυτοί έγιναν μάρτυρες μερικών αυθορμήτων ιάσεων. Οι μετέπειτα εξετάσεις ελέγχου που έγιναν στην κλινική επιβεβαίωσαν τις ιάσεις. Ακόμη και ανίατες νόσοι όπως εκείνη του Μπέτσερεβ ιάθηκαν.

Σε μια έκθεση προκαταρκτικής πραγματογνωμοσύνης που δημοσιεύθηκε στο Revue, ο καθηγητής Fischer εξήγησε ρητά ότι ο Μπρούνο Γκρένινγκ δεν ήταν τσαρλατάνος αλλά γιατρός της ψυχής προικισμένος μ’ ένα φυσικό χάρισμα. Έτσι προσπάθησε να εξηγήσει το «φαινόμενο Γκρένινγκ» όπως το κατάλαβε χωρίς ωστόσο να είναι δίκαιος απέναντί του.

Ο Γκρένινγκ αρνείται κάθε κερδοσκοπική μεταχείρηση

Η οριστική έκθεση επρόκειτο να βγεί μετά από την ανάλυση όλων των αποτελεσμάτων. Βεβαίωσαν τον Μπρούνο Γκρένινγκ ότι ο δρόμος θα ήταν οριστικά ελεύθερος για την μελλοντική δραστηριότητά του. Εν τω μεταξύ οι καθηγητές Fischer και von Weizsäcker (ο οποίος ήταν επικεφαλής όλου του εγχειρήματος) έκαναν στον Μπρούνο Γκρένινγκ την εξής πρόταση: ήθελαν να δημιουργήσουν οίκους υγείας στους οποίους θα μπορούσε να λειτουργήσει πλάϊ στους γιατρούς. Επεφύλασσαν ωστόσο για τον εαυτό τους την διεύθυνση και την επιλογή των ασθενών.

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ είπε σχετικά με αυτό το θέμα: «Οι οικονομικές προϋποθέσεις που έθετε ο καθηγητής F. ήταν επινοημένες κατά τέτοιο τρόπο που ήταν απαράδεκτες για μένα. Βεβαίως υπήρξαν πολλές συζητήσεις γι’ αυτό το θέμα, καθώς και με κυρίους οι οποίοι θέλησαν να χρηματοδοτήσουν αυτό το έργο. Δεν μπόρεσα να συμφωνήσω μ’ αυτές τις προτάσεις και τις αρνήθηκα για τους εξής λόγους: 1. Δεν είχα δεκάρα και δεν μπορούσα ως εκ τούτου να αναλάβω χρηματικές υποχρεώσεις τις οποίες δεν θα μπορούσα να κρατήσω· 2. Δεν είχα ποτέ σκεφθεί να εμπορευτώ μέσω αυτού του σχεδίου. Ως εκ τούτου, όλο αυτό ήταν για μένα μια αδύνατη απαίτηση. Εξ άλλου δεν ήθελα παρά να κάνω αυτό που ο προορισμός μου μου επέτρεπε: να βοηθώ τα άτομα σε αναζήτηση βοήθειας και να τίθεμαι στη διάθεση των γιατρών και των ψυχοθεραπευτών, αλλά ποτέ να το κάνω όλο αυτό εμπόριο.»

Η μη επίδοση της έκθεσης πραγματογνωμοσύνης και η προκύπτουσα σύγκρουση με την νομοθεσία

Οι καθηγητές κατέληξαν να μην ενδιαφερθούν πια για τον Μπρούνο Γκρένινγκ ύστερα από την αρνητική στάση του. Η υποσχεθείσα έκθεση πραγματογνωμοσύνης ουδέποτε καταστρώθηκε. Αντί να του δώσουν την δυνατότητα να δραστηριοποιείται ελεύθερα, του έφερναν συνεχώς ακόμη περισσότερα εμπόδια. Κατά τις εξετάσεις, ο «τρόπος του να θεραπεύει» σχολιάστηκε με εκφράσεις όπως «αγωγή», «ασθενής», κ.λπ. και χαρακτηρίστηκε ως ιατρική δραστηριότητα. Ως εκ τούτου, μία σύγκρουση με τον διέποντα την δραστηριότητα των θεραπευτών νόμο έγινε αναπόφευκτη.

1949 – στο επίκεντρο της δημοσιότητας

Η δράση του Μπρούνο Γκρένινγκ στο Χέρφορντ

Χιλιάδες ασθενών και άτομα σε αναζήτηση βοήθειας «πολιορκούν» τον Γκρένινγκ

Ο Dieter Hülsmann, ηλικίας ενέα ετών, ήταν ήδη κλινήρης από πολύ καιρό. Υπέφερε από προοδευτική μυϊκή δυστροφία και κανείς ανάμεσα στους συμβουλευθέντες γιατρούς και καθηγητές δεν είχε μπορέσει να τον βοηθήσει. Αφού ασχολήθηκε μαζί του ο Μπρούνο Γκρένινγκ, το παιδί μπόρεσε πάλι να βαδίσει. Ο μηχανικός Hülsmann, πολύ εντυπωσιασμένος από την ξαφνική ίαση του γιού του, παρακάλεσε τον προσκεκλημένο του να παραμείνει. Θέλησε να προσκαλέσει κι άλλους ασθενείς ώστε ο “άνθρωπος θαύμα” - όπως τον αποκαλούσε ο Hülsmann – να τους βοηθήσει.

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ δέχτηκε και ο αριθμός των ατόμων σε αναζήτηση βοήθειας αυξήθηκε ημέρα με την ημέρα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μάθαιναν τα εκπληκτικά γεγονότα τα σχετικά με τον Γκρένινγκ. Σε λίγο διάστημα το όνομά του βρισκόταν σε όλα τα στόματα. Οι εφημερίδες μίλησαν για τον «γιατρό θαύμα» και στην βρεταννική ζώνη, αποτέλεσε το νέο της ημέρας. Χιλιάδες συνέρευσαν στην πλατεία Βίλχελμ και πλήθη μαζεύτηκαν γύρω από το σπίτι.

Ο Manfred Lütgenhorst από την ημερήσια εφημερίδα Münchner Merkur έγραψε ανάμεσα σε άλλα στις 24 Ιουνίου 1949:«Όταν έφτασα στις 10:30 το πρωί στο Χέρφορντ, μέχρι 1000 άτομα βρισκόταν μμπορστά από το μικρό διώροφο σπίτι της πλατείας Βίλχελμ. Ήταν μια απερίγραπτη εικόνα δυστυχίας. Παράλυτοι σε κυλιόμενες καρέκλες ή μεταφερόμενοι από τους οικείους τους, τυφλοί, κωφάλαλοι, μητέρες με ηλίθια ή παράλυτα παιδιά, μικρόσωμες γριούλες και νέοι άνθρωποι διαγκωνίζονταν και βογγούσαν, αμέτρητοι. Σχεδόν εκατό αυτοκίνητα, φορτηγά και λεωφορεία στάθμευαν στην πλατεία Βίλχελμ και όλα ερχόταν από πολύ μακριά.»

Παραλύσεις, έλκη στομάχου, τυφλότητα: «Ο κύριος Γκρένινγκ με κοίταξε και τώρα έχω πλήρως ιαθεί.»

Ο Manfred Lütgenhorst γράφει ακόμη:«‛Πιστεύετε ότι θα γιατρευτείτε;’ ρώτησα στους ασθενείς. Ένευσαν ναι. Ένας μου απάντησε: ‘Έπρεπε να ήσαστε εδώ χθές· ο κύριος Γκρένινγκ ήταν στο Viersen στην Ρηνανία και εδώ, στην αυλή, πέντε παράλυτοι σηκώθηκαν και έφυγαν θεραπευμένοι για το σπίτι τους. Ίαση εξ αποστάσεως – η αυλή τους γιάτρεψε.’ Οι άλλοι ασθενείς το επιβεβαίωσαν.

Συνέχισα να κυκλοφορώ ανάμεσα στο πλήθος και στενογράφησα τις αφηγήσεις των θαυμάτων τους. Από μόνες τους θα αρκούσαν να γεμίσουν ένα βιβλίο. Ενώ άναβα ένα τσιγάρο, ένας νεαρός πλάι μου μου λέει: ‘σας παρακαλώ, πουλήστε μου ένα!’ Φορούσε μια στρατιωτική χλαίνη και φαινόταν να είναι ένας επαναπατρισθείς από την Ρωσία. Του έδωσα το τσιγάρο. Το άναψε και είπε με υπερμετροέπεια: ‘Βλέπετε, μπορώ πάλι να τα κάνω όλα μόνος μου.’ Συγχρόνως κίνησε το δεξί βραχίονά του καθώς και τα δάχτυλα και το δεξί του πόδι. Τον ρώτησα: ‘Γιατρευτήκατε κι εσείς από τον Γκρένινγκ; - Ναι, στην Ρωσία παρέλυσε η δεξιά μου πλευρά. Ο κύριος Γκρένινγκ με κοίταξε και τώρα είμαι τελείως καλά· δεν καταφέρνω ακόμη να το πιστέψω.’ Ευτυχής κίνησε τα άκρα του.

Κατευθύνθηκα προς μια ομάδα συγκεντρωμένη γύρω από μια ασπρομάλλα γυναίκα περίπου σαράντα ετών. Την άκουσα να λέει: ‘Βεβαίως, θεραπεύτηκα επίσης από τον κύριο Γκρένινγκ. Είχα μεγάλα έλκη στομάχου, αδυνάτιζα συνεχώς περισσότερο και δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τους πόνους. Είμασταν δώδεκα άτομα στου Γκρένινγκ […] με κοίταξε και είχα την αίσθηση ότι τα έλκη έπεφταν σαν μια πέτρα στο έδαφος. Από τότε δεν έχω πλέον πόνους, ξαναπαίρνω βάρος και οι ακτινογραφίες που έκανα έδειξαν αδιαμφισβήτητα την εξαφάνιση των ελκών.Τέθηκα στην διάθεση της επιτροπής ιατρικής εξέτασης. Μπορώ να σας πω ότι εξεπλάγησαν πολύ!’

Η γυναίκα συνέχισε: ‘Αλλ’ αυτό δεν είναι τίποτα· την προηγούμενη εβδομάδα ένας τυφλός στεκόταν εδώ στην αυλή. Περίμενε πολλές μέρες και πολλές νύχτες. Καθώς έρχομαι συχνά εδώ τον παρατήρησα. Τον λυπήθηκα και τον προσκάλεσα για φαγητό. ‘Όχι, μου απάντησε, δεν πρέπει να χάσω την στιγμή που ο κύριος Γκρένινγκ θα βγεί.’ Τότε του έφερα ψωμάκια και του είπα ότι θα έκαμνα ότι χρειαζόταν για να οδηγηθεί στον σιδηροδρομικό σταθμό. ‘Δεν θα χρειαστώ κανέναν, γιατί θα μπορώ να πάω μόνος μου στον σταθμό’ Και το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Ο κύριος Γκρένινγκ ήρθε και ο νεαρός ανέκραξε: ‘Μπορώ να ξανά βλέπω!’ Πράγματι, το πέπλο μπροστά από τα μάτια του είχε διαλυθεί. Μου περιέγραψε την τσάντα που είχα στο χέρι μου. Είπε: ‘εκεί κάτω κυκλοφορεί ένα αυτοκίνητο και βλέπω τον αριθμό πινακίδας του.’ και πήγε εντελώς μόνος στον σιδεροδρομικό σταθμό. Όλοι όσοι ήταν κοντά του, έκλαιγαν από χαρά.»

Η διοίκηση και το ιατρικό σώμα αποφαίνονται μια απαγόρευση να θεραπεύει

Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, οι αρχές – και προπάντων εκείνες της υγείας – επιλήφθηκαν της υποθέσεως. Συστάθηκε μια εξεταστική επιτροπή και απαγορεύτηκε στον Μπρούνο Γκρένινγκ να δρά. Μερικοί γιατροί με επιρροή έγιναν οι ορκισμένοι εχθροί του. Κινητοποίησαν τα πάντα για να τερματίσουν την δράση του και απαίτησαν να υποβληθεί σε έναν επιστημονικό έλεγχο ως προς τις ιδιότητές του να θεραπεύει. Οι επόμενες δηλώσεις που έγιναν από τους γιατρούς που συνετέλεσαν σ’ αυτές υπογραμμίζουν σαφώς την πρόθεσή τους η οποία αναδύεται πίσω απ’ αυτήν την απαγόρευση: «Ο Γκρένινγκ μπορεί να αποδείξει ότι θέλει, δεν θα του δοθεί ωστόσο η άδεια να θεραπεύει». «Παραβαίνει την επαγγελματική αξιοπρέπεια των γιατρών το να υποθηκεύεται κανείς με τον Γκρένινγκ». Στα τέλη Ιουνίου, χρειάστηκε να εγκαταλείψει οριστικά το Χέρφορντ. Όλες οι προσπάθειες να επιτύχει μια άδεια να θεραπεύει είχαν αποτύχει.

Διανυθείσα διαδρομή και καθοριστικά στάδια της ζωής του

Προετοιμασία για την μελλοντική δράση του

Έτη μαθητείας επιβεβλημένα και διακοπέντα

Στο τέλος του δημοτικού σχολείου, ο Μπρούνο Γκρένινγκ φοίτησε σε μια εμπορική σχολή. Αλλά χρειάστηκε να διακόψει την εκπαίδευσή του ύστερα από δυόμισι έτη κατά την επιτακτική απαίτηση του πατέρα του. Ο αρχιτεχνίτης κτίστης θέλησε ο γιός του να μάθει επίσης το επάγγελμα του κτίστη. Έμαθε λοιπόν εκείνο του ξυλουργού αλλά ούτε και σ’ αυτό έφτασε στο τέλος της εκπαίδευσής του. Οι μεταπολεμικές οικονομικές διαταραχές τον εμπόδισαν. Τρεις μήνες πριν από την περάτωση της μαθητείας του, η εταιρία στην οποία εκπαιδευόταν χρειάστηκε να κλείσει λόγω έλλειψης παραγγελιών. Στη συνέχεια έβγαζε το επιζήν με τις πιό ποικίλες δραστηριότητες. Ο Egon Arthur Schmidt γράφει γι’ αυτήν την περίοδο:

«Είχε επιτυχία σε όλες τις εργασίες που αναλάμβανε»

«Διάφοροι συνάδελφοι στην εργασία του μου διηγήθηκαν ότι είχε την ιδιαιτερότητα να έχει επιτυχία με όλες τις εργασίες που αναλάμβανε, είτε επιδιώρθωνε ωρολόγια, συσκευές ραδιοφώνου είτε εργαζόταν ως κλειδαράς. Ήταν ιδιαίτερα χαρισματικός στα τεχνικά θέματα. Ούτε ποτέ δίστασε να κάνει τις πιο σκληρές εργασίες και τις πιο εξουθενωτικές σωματικά. Ως λιμενεργάτης τραβούσε το σκοινί όπως οποιοσδήποτε από τους συντρόφους του. Αυτό δεν το θεωρούσε μυστήριο γιατί αυτό αποτελούσε μέρος της διαδρομής που τον περνούσε μέσα από τις βαθιές κοιλάδες πριν να τον κάνει να φτάσει στις κορυφές. Ένα παλιό κινεζικό γνωμικό λέει: “Όποιος δεν πέρασε ποτέ από τη 'λάσπη' (χαμημλά), δεν θα γίνει ποτέ άγιος”. Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες παλιών του συντρόφων μία από τις οποίες έφτασε σε μένα πρόσφατα και κατά την οποία το άτομο που είχε εργαστεί ένα χρόνο μαζί με τον Μπρούνο Γκρένινγκ λέει απλά και ανεπιφύλακτα ότι έχει μια καλή ανάμνηση απ’ αυτόν και ότι ήταν ο καλύτερος και ο εντιμότερος συνάδελφος που γνώρισε ποτέ.»

Γάμος και οικογενειακό πεπρωμένο

Παντρεύτηκε εικοσιενός ετών, αλλά η γυναίκα του δεν είχε καθόλου κατανόηση. Θέλησε να τον περιορίσει σε μια ζωή αστικής οικογένειας και θεωρούσε τις ιάσεις σαν μια “τρέλα”. Οι δυό γιοί Χάραλντ και Γκύντερ γεννημένοι το 1931 και 1939 πέθαναν και οι δύο στην ηλικία των 9 ετών. Αν και αμέτρητοι άνθρωποι είχαν ήδη βρει την ίαση μέσω του Μπρούνο Γκρένινγκ, η Γερτρούδη Γκρένινγκ δεν πίστεψε στην θεραπευτική δύναμη του συζύγου της. Δεν εμπιστεύτηκε σ’ αυτόν τα παιδιά αλλά στους γιατρούς. Αλλά η παραδοσιακή ιατρική δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Τα δύο αγόρια πέθαναν στο νοσοκομείο, ο Άραλντ το 1940 στο Ντάντσιχ, ο Γκύντερ το 1949 στο Ντίλλενμπουργκ. Για τον Μπρούνο Γκρένινγκ ήταν βαριές δοκιμασίες. Χρόνια ακόμη αργότερα δάκρυζε όταν μιλούσε για τους γιούς του.

Έτσι η περίοδος ανάμεσα στους δύο πολέμους ήταν γι’ αυτόν μια προετοιμασία για την μελλοντική δράση του. Χρειάστηκε να περάσει πολλές πικρές εμπειρίες για να μπορέσει να καταλάβει τους ανθρώπους σε οποιαδήποτε κατάσταση και να νοιώσει την αγωνία τους.

Βοηθώντας αντί πυροβολώντας - στο μέτωπο και στην αιχμαλωσία

Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στρατολογήθηκε το 1943 στην Βέρμαχτ. Υπήρξαν προστριβές με τους ανωτέρους του. Καθώς αρνιόταν να πυροβολήσει ανθρώπους, τον απείλησαν με στρατοδικείο. Τελικά χρειάστηκε εν τούτοις να πάει στον μέτωπο. Τραυματίστηκε, φυλακίστηκε από τους Ρώσους και απελάθηκε, διωγμένος από τη πατρίδα, το 1945 στην Δυτική Γερμανία.

Σ’ ένα ρωσικό χωριό, κατέστησε δυνατή την πρόσβαση στα αποθέματα τροφίμων του στρατού για τους άμαχους οι οποίοι απειλούνταν από λιμό. Στην αιχμαλωσία, αγωνίστηκε για να επιτύχει καλύτερο ιματισμό, κατάλυση και διατροφή για τους συντρόφους του. Βοήθησε πολλούς να γιατρευτούν από οιδήματα οφειλόμενα στην κακή διατροφή. Μέσα στην φρίκη του πολέμου, δεν σκότωσε κανέναν αλλά βοήθησε αμέτρητους ανθρώπους.

Χωρισμός του ζεύγους και μέριμνα για τους άλλους

Απελευθερώθηκε τον Δεκέμβριο του 1945, οργάνωσε την καινούρια του ζωή στο Ντίλλενμπουργκ στην Έσση και έφερε εκεί την οικογένειά του. Ωστόσο, μετά τον θάνατο του δεύτερου γιού του και μπροστά στην θέληση της γυναίκας του να του απαγορεύσει κάθε φιλανθρωπική δραστηριότητα, την χώρισε. Αισθανόταν υποχρεωμένος να ενεργήσει έτσι ώστε να επωφεληθούν όλοι οι άνθρωποι από τις θεραπευτικές δυνάμεις τις οποίες διέθετε. Έλεγε: «Δεν ανήκω σε κάποιον ιδιαιτέρως, ανήκω στην ανθρωπότητα.»

Στις αρχές του 1949, ο δρόμος του τον οδήγησε στην περιοχή του Ρούρ. Χάρις στις αφηγήσεις κάποιων ιαθέντων ατόμων, όλο και περισσότεροι άνθρωποι έστρεφαν την προσοχή τους προς τον Μπρούνο Γκρένινγκ. Πήγαινε από το ένα σπίτι στο άλλο, πάντα εκεί όπου τον χρειαζόταν, όπου ασθενείς ζητούσαν την βοήθειά του. Ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο μέσα σε μια περιορισμένη περίμετρο μέχρι την στιγμή που, τον Μάρτιο του 1949, έλαβε την πρόσκληση ενός μηχανικού από το Χέρφορντ να επισκεφτεί τον γιό του.

Παιδική και νεανική ηλικία

Δερόμενος, λοιδωρούμενος, μη κατανοούμενος, αποδεκτός – ένα παιδί διαφορετικό από τα άλλα

Απέφευγε το σκληρόκαρδο περιβάλλον του καταφεύγοντας στην φύση: «Εδώ, έχω την εμπειρία του Θεού».

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ γεννήθηκε στις 30 Μαΐου 1906 στο Ντάντσιχ- Ολίβα ως τέταρτο από τα επτά παιδιά του Αυγούστου και της Μαργαρίτας Γκρένινγκ. Οι γονείς του διαπίστωσαν πολύ νωρίς ότι είχε κάτι το εξαιρετικό. Έτσι δειλά ζώα όπως κουνέλια ή ζαρκάδια ερχόταν σ’ αυτόν και αφηνόταν να τα χαϊδέψει.

Όσο ο Μπρούνο Γκρένινγκ μεγάλωνε, τόσο το περιβάλλον του του φαινόταν παράξενο. Ο Γκρένινγκ διηγείτο ότι τον έδερναν άσχημα στο σπίτι. Τα χτυπήματα δεν τον έκαναν να υποφέρει σωματικά, έλεγε, αλλά ένοιωθε ότι δεν τον καταλάβαιναν.

Απωθούμενος από την σκληροκαρδία του περιβάλλοντός του, ο μικρός Μπρούνο κατέφευγε στην φύση. Αισθανόταν να ελκύεται περισσότερο από τα ζώα, τα δένδρα και τους θάμνους παρά από ορισμένους ανθρώπους. Συχνά εξαφανιζόταν για ώρες μέσα στο γειτονικό δάσος.

«Εκεί διέκρινα τον Θεό μέσα σε κάθε θάμνο, μέσα σε κάθε δέντρο, μέσα σε κάθε ζώο, ναι ακόμη και μέσα στις πέτρες. Μπορούσα να μείνω παντού για ώρες – δεν είχα πλέον την αίσθηση της έννοιας του χρόνου – και να διαλογίζομαι, και πάντα είχα την αίσθηση ότι όλη η εσωτερική ζωή μου εκτεινόταν έως το άπειρο.»

Δεν συμμετείχε ποτέ στις σκληρές αψιμαχίες των νέων της ηλικίας του. Έτσι γινόταν συχνά το αντικείμενο μοχθηρών χλευασμών, τιμωρούμενος και δερόμενος λόγω της διαφορετικότητάς του από τους άλλους.

Εκτιμηθείσες ιάσεις ανθρώπων και ζώων

Με τον καιρό άρχισαν να διακρίνουν σ’ αυτόν το είδος της φύσης του στο οποίο όφειλε αργότερα την μεγάλη διασημότητά του. Στην παρουσία του οι άνθρωποι και τα ζώα ανακτούσαν την υγεία. Ιδιαιτέρως κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου πήγαινε συχνά στα στρατιωτικά νοσοκομεία όπου ήταν πάντα ευπρόσδεκτος. Οι τραυματίες αισθανόταν καλά στην παρουσία του και πολλοί γιατρευόταν. Οι ασθενείς ζητούσαν την μητέρα του, παρακαλώντας την να έρθει μαζί με τον μικρό Μπρούνο. Στην οικογένεια και στο στενό περιβάλλον αποδέχτηκαν πρόθυμα την ιδιότητα του να γιατρεύει, που ήδη την είχε το νέο αγόρι.

Επιθυμία για την ανεξαρτησία

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ έγραψε στην βιογραφία του: «Όταν ήμουν ακόμη πολύ μικρό παιδί, ασθενείς απηλλάγησαν από τις παθήσεις τους στην παρουσία μου και τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες σε εκνευρισμό κατά τις διαμάχες τους ηρεμούσαν μετά από μερικές λέξεις από μέρους μου. Διαπίστωσα επίσης ως παιδί ότι ζώα, συνήθως θεωρούμενα δειλά ή φημολογούμενα επικίνδυνα, εμφανιζόταν ήμερα και υπάκουα σ’ εμένα. Οι σχέσεις μου με την οικογένειά μου ήταν ως εκ τούτου παράδοξες και τεταμένες. Πολύ γρήγορα, πρόσβλεψα σε μια πλήρη ανεξαρτησία για να μπορέσω να εγκαταλείψω αυτό το οικογενειακό περιβάλλον όπου ένοιωθα να μη με καταλαβαίνουν.»

Μπρούνο Γκρένινγκ (1906 – 1959)

Ένας έξω από τα συνήθη άνθρωπος αμφισβητούμενος μέσα στην κοινωνία

Το 1949, το όνομα του Μπρούνο Γκρένινγκ βρέθηκε από την μια μέρα στην άλλη στο πρώτο θέμα όλων των γερμανικών εφημερίδων. Μέσα ενημέρωσης, ραδιόφωνο και δελτία ειδήσεων μιλούσαν γι’ αυτόν. Γιά μήνες τα σχετικά γεγονότα με τον «Γιατρό Θαύμα», όπως τον αποκαλούσαν, πάθιαζαν την καινούρια δημοκρατία. Γυρίστηκε μία ταινία, συστάθηκαν επιτροπές επιστημονικής έρευνας, και η διοίκηση, μέχρι και τις ανώτατες αρχές, ενδιαφέρθηκε γι΄ αυτήν την περίπτωση. Ο Υπουργός των Κοινωνικών Υποθέσεων της Ρηνανίας και Βόρειας Βεστφαλίας τον μήνυσε για παράβαση του νόμου ο οποίος ρυθμίζει την δραστηριότητα των πρακτικών ιατρών. Αντιθέτως, ο Υπουργός Πρόεδρος της Βαυαρίας δήλωσε ότι κανείς δεν είχε το δικαίωμα να εκμηδενίζει τις δραστηριότητες μιας προσωπικότητας, τόσο εξαιρετικής όσο ο Μπρούνο Γκρένινγκ, μέσω διαταγμάτων. Το βαυαρικό Υπουργείο Εσωτερικών χαρακτήριζε την δράση του Γκρένινγκ ως «αφιλοκερδές φιλανθρωπικό έργο αγάπης».

Σε όλα τα κοινωνικά στρώματα γινόταν έντονες συζητήσεις υπέρ ή κατά του Μπρούνο Γκρένινγκ. Κύματα συγκίνησης διέλαυναν. Εκκλησιαστικοί, γιατροί, δικαστικοί, πολιτικοί και ψυχολόγοι: όλοι μιλούσαν για τον Μπρούνο Γκρένινγκ. Οι θαυματουργές ιάσεις του εθεωρούντο χάρις εκ του ουρανού για τους μέν, τσαρλατανισμός για τους δε. Ωστόσο οι ιατρικές εξετάσεις απεδείκνυαν την πραγματικότητα των ιάσεων.

Ενδιαφέρον σε ολόκληρο τον κόσμο για έναν απλό εργάτη

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ γεννήθηκε στο Ντάντσιχ το 1906. Εξορισθείς στο τέλος του πολέμου, μετανάστευσε στην Δυτική Γερμανία. Ήταν απλός εργάτης. Για την επιβίωση του είχε εξασκήσει τα πλέον ποικίλα επαγγέλματα. Υπήρξε επιπλοποιός, εργάτης σε εργοστάσιο και λιμενεργάτης. Και ξαφνικά, βρέθηκε στο επίκεντρο του γενικού ενδιαφέροντος. Τα νέα των θαυματουργικών ιάσεών του έκαναν το γύρο του κόσμου. Ασθενείς, παρακλητικές επιστολές και αιτήματα έφθαναν απ’ όλες τις χώρις. Χιλιάδες άνθρωποι αναζητούντες βοήθεια πήγαιναν ως προσκυνητές στα μέρη της δράσης του. Μια επανάσταση στην ιατρική διαφαινόταν.

Πιασμένος στη μέγγενη των απαγορεύσεων, των δικών και των κερδοσκόπων συνεργατών

Δεν υπολόγισε τις αντίρροπες δυνάμεις. Αυτές κινητοποίησαν τα πάντα για να αντισταθούν στην δράση του. Ένα διάταγμα απαγόρευσης ίασης τον εμπόδισε να δράσει, του έγιναν μηνύσεις. Όλες οι προσπάθειές του να δομήσει την δραστηριότητά του απέτυχαν, αφ’ ενός λόγω της αντίθεσης καθοριστικών κοινωνικών δυνάμεων, αφ’ ετέρου λόγω της απληστίας ή της αναρμοδιότητας των συνεργατών του. Όταν ο Μπρούνο Γκρένινγκ πέθανε στο Παρίσι το 1959, η δίκη του βρισκόταν στην κορυφαία φάση της. Σταμάτησε η διαδικασία της, όμως μια οριστική απόφαση δεν απαγγέλθηκε ποτέ. Ωστόσο πολλά ερωτήματα παρέμειναν αναπάντητα.

Ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος γιατρός

Δεν υπάρχει τίποτε ανίατο

Έχε εμπιστοσύνη και πίστευε – μια προϋπόθεση για ίαση

Μόνον ο Θεός μπορεί να γιατρέψει αληθινά, όχι ο άνθρωπος. Ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος γιατρός. Γι’ Αυτόν, τίποτε δεν είναι ανίατο, τίποτε δεν είναι αδύνατο. Ο Μρούνο Γκρένινγκ επαναλάμβανε πάντα:«Έχε εμπιστοσύνη και πίστευε, η θεϊκή δύναμη βοηθάει και γιατρεύει.»

Το μόνο πράγμα που περιμένει από έναν άνθρωπο που αναζητάει βοήθεια είναι η προθυμία να τον εμπιστευθεί και να δεχθεί την πίστη στον Θεό, στην θεραπευτική Του δύναμη και στην δική του ίαση. Αν ένας άνθρωπος πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις, ο Μπρούνο Γκρένινγκ μπορεί να βοηθήσει. Ακόμη κι αν η πίστη του ατόμου είναι πολύ αδύναμη, εκείνος προσφέρει την βοήθειά του: «Αν σήμερα δεν είστε ακόμη ικανοί να πιστέψετε, τότε θα το κάνω εγώ για σας μέχρις ότου πιστέψετε αληθινά. Κι αν σήμερα δεν είστε ακόμη ικανοί να ζητήσετε, να προσευχηθείτε, και αυτό ακόμα θα το κάνω για σας.»

Ο Θεός δεν είναι τιμωρητικός δικαστής

Έτσι μέσω του Μπρούνο Γκρένινγκ μπορεί να λαμβάνει την βοήθεια του Θεού εκείνος που δέχεται μέσα του την πίστη στην υγεία. Όλοι μπορούν να επωφεληθούν από την βοήθεια. Οι άνθρωποι να βιώνουν ότι ο Θεός δεν είναι ένας δικαστής ο οποίος τιμωρεί αλλά ένας πατέρας ο οποίος αγαπά. Όλα τα ανθρώπινα όντα είναι παιδιά Του, κι Αυτός είναι γι’ αυτά ένας Φίλος κι ένας Σωτήρας.

Χάρη στον Μπρούνο Γκρένινγκ, ο άνθρωπος μπορεί και πάλι να βιώσει τα θαύματα του Θεού. Ο Θεός είναι για όλους ο πιό μεγάλος γιατρός. Γι’ Αυτόν τίποτε δεν είναι αδύνατον. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ έλεγε: «Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν εξηγούνται, αλλά δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορεί να συμβεί.»

Ο άνθρωπος είναι πνεύμα

Το σώμα είναι μόνο το εγκόσμιο περίβλημα για το πνεύμα και τη ψυχή

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ διαφώτιζε το ακροατήριό του σχετικά με την αληθινή φύση του ανθρώπου:«Ποιός είστε;» ρωτούσε. Κανείς δεν μπορούσε να απαντήσει διαφορετικά εκτός από το να πεί το όνομά του. Αλλά ο Μπρούνο Γκρένινγκ επέμενε. «Είστε το σώμα σας;» συνέχιζε. Καθώς σιωπούσαμε, μας εξηγούσε ότι, ανέκαθεν, δεν είμαστε απλά το σώμα, αλλά είμαστε πνεύμα. Το σώμα μας έχει δανειστεί από τον Θεό για αυτήν την επίγεια ζωή, το λάβαμε όταν γεννηθήκαμε και θα το παραδώσουμε στην γη όταν θα την αφήσουμε. Η ψυχή μας διασφαλίζει τον σύνδεσμο ανάμεσα στο πνεύμα και στο σώμα και αποκομίζει στο υπερπέραν τις καλές εμπειρίες καθώς και τις κακές που βιώθηκαν εδώ κάτω. Η ψυχή φέρει την θεϊκή σπίθα η οποία καθιστά δυνατή την σχέση με τον Θεό από την στιγμή που ο άνθρωπος ανοίγεται προς σε Αυτόν με πίστη. Ωστόσο όταν η ψυχή κλείνεται μέσα στην απιστία, η σύνδεση με τον Θεό παραμένει κομμένη.

Το σώμα λοιπόν δεν είναι το ουσιώδες στοιχείο του ανθρώπου, αλλά μόνον το εγκόσμιο περίβλημα για το πνεύμα και τη ψυχή. Έτσι δεν τελειώνουν τα πάντα με τον θάνατο του σώματος, όπως το πιστεύουν πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας, αλλά η ζωή συνεχίζεται, δεν είναι συνδεδεμένη με το σώμα.

Ο άνθρωπος δεν είναι κακός – μόνον όταν αμελεί τον εαυτό του, πέφτει στα νύχια του κακού

Ο άνθρωπος είναι πνεύμα, το σώμα του είναι ένα δώρο που ο Θεός θέτει στην διάθεσή του σαν ένα εργαλείο για μια επίγεια ζωή. Ο αληθινός προορισμός του ανθρώπου είναι να χρησιμοποιεί το σώμα του για να κάνει το καλό και, με την βοήθειά του, να πραγματοποιεί τις καλές σκέψεις. Ωστόσο ο άνθρωπος έχει εξίσου την δυνατότητα, μέσω της ελεύθερης βούλησής του, να το χρησιμοποιεί για τον κακό, για να κλέψει, για να σκοτώσει, για να καταστρέψει. Από τις πράξεις του ανθρώπου μπορεί κανείς να δει με ποιόν είναι σε σύνδεση, σε τίνος την υπηρεσία βρίσκεται: στην υπηρεσία του Θεού ή στην υπηρεσία του Σατανά. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος σαν καθ΄εαυτός είναι καλός ή κακός, αλλά:

«Ο άνθρωπος είναι και παραμένει ένα θεϊκό όν, ποτέ δεν είναι διαβολικός, ποτέ δεν είναι σατανικός, ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ κακός, μπορεί μόνον να προσβληθεί από το κακό όταν εγκαταλείπει τον Θεό, όταν εγκαταλείπει τον εαυτό του. Το κακό τον αρπάζει και τότε πρέπει να το υπηρετήσει. Δεν είναι ο άνθρωπος που κάνει το κακό, αλλά το ίδιο το κακό. Δεν έχουμε τίποτε καλό να περιμένουμε από το κακό, και, ομοίως, τίποτε κακό να περιμένουμε από τον Θεό!»

«Εάν ο άνθρωπος είναι υπερβολικά αδύναμος, πέφτει στην επιρροή του κακού, πέφτει χαμηλά και δεν μπορεί να ακολουθήσει τον δρόμο που οδηγεί προς τα επάνω, του λείπει η δύναμη∙ υποχωρεί και πέφτει στην αγκαλιά του κακού και είναι του χεριού του. Κι αν τότε κανένα σωτήριο χέρι δεν απλωθεί για να τον βοηθήσει και να τον τραβήξει από εκεί, είναι χαμένος για πολύ καιρό. Θα είναι τότε υποχρεωμένος να υπηρετεί το κακό.»

Κάθε σκέψη έχει το αποτέλεσμά της

Είναι λοιπόν καθήκον του κάθε ανθρώπου να διατηρήσει το σώμα του σε τάξη. Διότι κάθε αρνητική σκέψη, κάθε μοχθηρή λέξη και κάθε κακή πράξη έχουν ένα βλαβερό αποτέλεσμα στο σώμα∙ δηλαδή αν το πνεύμα δεν σχετίζεται με τον Θεό αλλά αφήνεται στην αρνητική δύναμη, αυτό μπορεί να επιφέρει μια σωματική ασθένεια.

Αλλά αν η ψυχή ανοιχτεί ξανά στο ρεύμα της θεϊκής δύναμης και συνδεθεί με το πνεύμα, αυτό θα έχει ως συνέπεια την ίαση του σώματος. Γιαυτό η πνευματική στάση είναι τόσο καθοριστική. Μια ίαση δεν μπορεί ποτέ να υποσχεθεί. Αυτή εξαρτάται πάντα από το ίδιο το άτομο, από το πόσο ανοίγεται προς το καλό και δέχεται στην καρδιά του την διδασκαλία του Μπρούνο Γκρένινγκ. Μια θεραπεία του σώματος μπορεί μόνον να καταπολεμήσει τα συμπτώματα αλλά δεν μπορεί να εξαλείψει την αιτία. Μόνον ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί να το κάνει προβαίνοντας στην «μεγάλη μεταστροφή.»

Οι σκέψεις είναι δυνάμεις

Μια θετική σκέψη είναι εποικοδομητική, μια αρνητική σκέψη είναι καταστροφική

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ καλούσε συχνά τους ακροατές του να ελέγχουν τις σκέψεις τους και να μην δέχονται παρά μόνον τις καλές. Ο Θεός και ο Σατανάς δεν είναι μόνον πηγές δυνάμεων, αλλά επίσης πηγές σκέψεων. Εκπέμπουν αδιάκοπα: Ο Θεός στέλνει καλές, ο Σατανάς κακές. Σύμφωνα με τον Μπρούνο Γκρένινγκ, ο άνθρωπος δεν είναι εις θέσειν να παραγάγει μόνο του σκέψεις, αλλά έχει μόνον την ικανότητα να τις συλλαμβάνει.

«Ό,τι ο άνθρωπος δέχεται ως σκέψεις είναι τόσο σημαντικό, διότι οι σκέψεις είναι δυνάμεις. Αν ο άνθρωπος θέλει το καλό, βοηθιέται από τον Θεό· αν θέλει το κακό, βοηθιέται από τον Σατανά.»

Ο άνθρωπος δεν είναι παθητικά παραδεδομένος σε όλα όσα του έρχονται στον νου. Αποφασίζει ο ίδιος ποιές σκέψεις δέχεται και ποιές απορρίπτει. Ωστόσο θά έπρεπε να κάνει την επιλογή του συνειδητά και όχι επιφανειακά. Πίσω από κάθε σκέψη βρίσκεται μια δύναμη: μια θετική σκέψη ανυψώνει το ηθικό, μια αρνητική σκέψη εξουθενώνει; Ένα καλό νέο δίνει φτερά, ένα κακό αποκαρδιώνει. Οι σκέψεις είναι πνευματικές δυνάμεις. Περιέχουν μια δύναμη την οποία η σύγχρονη ανθρωπότητα σχεδόν δεν την υποπτεύονται πλέον. Μια σκέψη αγάπης μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο να δώσει την ζωή του για ένα άλλο ανθρώπινο ον. Μια σκέψη μίσους, αντιθέτως, μπορεί να τον ωθήσει να σκοτώσει έναν άλλον. «Φυλαχθείτε από κάθε κακή σκέψη!»

«Πρέπει να αναπαράγετε όλα όσα δέχεστε μέσα σας»

«Θα έπρεπε να είχατε συνειδητοποιήσει μέχρι σήμερα ότι όταν δεν υποδέχεστε παρά μία μόνον κακή σκέψη, διαπιστώνετε πάντα ότι κι άλλες κακές σκέψεις παρεισφρέουν μέσα σας και ότι στη συνέχεια προφέρετε κακά λόγια. Πρέπει λοιπόν να αναπαράγετε όλα όσα δέχεστε μέσα σας.»

«Υποδεχτείτε μία μόνον κακή σκέψη και γίνεστε ο υπηρέτης του κακού, γίνεστε στ’ αλήθεια ο υπηρέτης του Σατανά! Έχετέ το υπ’ όψιν!»

Ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με την θέλησή του

Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος εν τούτοις ενάντια σε σκέψεις κατάθλιψης, αμφιβολίας, φόβου ή εμμονής, πώς μπορεί να αντιπαραταχθεί σ’ αυτές; Εμφανίζονται ξαφνικά από το πουθενά, του επιτίθενται και θέλουν να καταλάμβουν την ψυχή του. Τι πρέπει να κάνει;

Ο Σατανάς θέλει να παραπλανήσει τον άνθρωπο σε σφάλμα μέσω αρνητικών σκέψεων – όποια κι αν είναι η τάση τους – θέλει να τον εκτρέψει από τον δρόμο που οδηγεί στον Θεό. Θέλει τον άνθρωπο να φοβάται, να θυμώνει, να αμφιβάλλει για το καλό και να παραβαίνει τις εντολές του Θεού. Προκειμένου να το επιτύχει, κάνει τον άνθρωπο να πιστεύει ότι είναι το παίγνιο κακών σκέψεων και κακών συναισθημάτων και ότι είναι παραδεδομένος στο έλεός τους. Ωστόσο αυτό δεν είναι παρά εξαπάτηση και ψέμα.

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την ικανότητα να αποφασίζει ο ίδιος για τον τρόπο σκέψης, ομιλίας και δράσης του. Αν ποτέ μια κακή σκέψη εμφανιστεί στο πνεύμα του, μπορεί να την απορρίψει ήρεμα αλλά σταθερά. Εάν επιμείνει, το κακό είναι υποχρεωμένο να υποχωρήσει και δεν μπορεί να ασκήσει την δύναμή του επάνω του. Ο άνθρωπος αποφασίζει ο ίδιος μέσω της ελεύθερης βούλησής του, για το πεπρωμένο του. «Ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με την θέσησή του. Όποια είναι η θέληση είναι και η σκέψη. Η σκέψη ωθεί το άνθρωπο να ενεργήσει.»

Η θέληση να είναι κανείς σε καλή υγεία είναι η πρώτη προϋπόθεση

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ αποδεικνύει με την βοήθεια ενός απλού παραδείγματος την τεράστια σημασία που έχουν οι σκέψεις. Η πρώτη ώθηση για να κατασκευάσει κανείς ένα σπίτι είναι η θέληση, δηλαδή η επιθυμία να κατασκευάσει το σπίτι. Έπειτα η σκέψη γίνεται συγκεκριμένη όλο και περισσότερο μέχρις ότου γίνει ένα ακριβές σχέδιο. Μέχρι εδώ, το κτήριο δεν υφίσταται παρά μόνον μέσα στην φαντασία του μέλλοντος ιδιοκτήτη του σπιτιού. Η καθαυτή κατασκευή είναι μόνον το τελευταίο μέρος ενός μακρύ δρόμου, του οποίου προηγούνται πολυάριθμες σκέψεις και προετοιμασίες.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την ίαση. Αρχικά πρέπει να υπάρχει η θέληση να γιατρευτεί κανείς, έπειτα πρέπει νοητικά να αποχωριστεί από την ασθένεια και να γίνει δεκτή η πίστη στην ίαση. Τότε το τελευταίο βήμα θα είναι η ίαση που θα λάβει χώρα μέσα στο σώμα. Ωστόσο η ιάση δεν είναι έργο του ανθρώπου, αλλά μια θεϊκή χάρη. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να την κερδίζει αλλά μπορεί να την αποκτήσει.

Οι ανταγωνισμοί «το Καλό» και «το Κακό»

Ο άνθρωπος ζει ανάμεσα στα δύο και είναι πάντα ελεύθερος να επιλέξει

Αν ο άνθρωπος έχει, χάρις στην ελεύθερη βούληση, την δυνατότητα να επιλέξει, τίθεται το ερώτημα: ποιές είναι οι εναλλακτικές ανάμεσα στις οποίες μπορεί να επιλέξει; Σχετικά μ’ αυτό το θέμα ο Μπρούνο Γκρένινγκ είπε: «Μην παραγνωρίζετε και μην ξεχνάτε, αγαπητοί φίλοι, ότι ο άνθρωπος ζει ανάμεσα στα δύο, από την μια πλευρά το καλό, από την άλλη το κακό, ο άνθρωπος βρίσκεται ανάμεσα στα δύο και αποφασίζει.»

Ο άνθρωπος έχει την επιλογή. Μπορεί να κάνει το καλό ή το κακό. Αν κάποιος από τους πλησίον του βρίσκεται σε ανάγκη, μπορεί να τον βοηθήσει, μπορεί να περάσει δίπλα του χωρίς να τον προσέξει ή μπορεί ακόμη να εκμεταλλευτεί την ανάγκη του άλλου. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Στην ζωή, ο άνθρωπος βρίσκεται πάντα συνειδητά ή ασυνείδητα, μπροστά σε επιλογές κατεύθυνσης προς το καλό ή προς το κακό. Συχνά είναι καθημερινά γεγονότα τα οποία αποφασίζουν για την εξέλιξη του πεπρωμένου μας.

Τι σημαίνει το γεγονός όταν, για παράδειγμα, σπάζει κανείς από θυμό οφειλόμενο σε έναν ειλικρινή λόγο από έναν φίλο, όταν εγκαταλείπει την εργασία του από παράφορη οργή κατά του εργοδότη του ή όταν, από υπερηφάνεια, αρνείται μια μοναδική ευκαιρία; Πόσες φορές παίρνει κανείς αυθόρμητες αποφάσεις για τις οποίες μετανοιώνει στη συνέχεια, αλλά τις οποίες δεν μπορεί πλέον να επανορθώσει! Μια βραχεία στιγμή μπορεί να αποφασίσει για την διαδρομή μιας ολόκληρης μελλοντικής ζωής, προς το καλό ή προς το κακό.

Εποικοδομητικές δυνάμεις και καταστροφικές δυνάμεις

Αλλά πώς συμβαίνεια αυτό; Τι κρύβεται πίσω από τις έννοιες του «Καλού» και του «Κακού»; Όλη η ζωή δεν είναι το αποτέλεσμα μιας τυφλής τυχαιότητας στης οποίας το έλεος βρίσκεται ανήμπορος ο άνθρωπος;

Το καλό, εξηγούσε ο Μπρούνο Γκρένινγκ, έρχεται από τον Θεό, το κακό, από τον αντίπαλό του: από τον Σατανά. Εκείνος υπάρχει πραγματικά και θεωρεί ως καθήκον του να καταστρέψει όλο το Καλό, το Θεϊκό. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ έλεγε: «Ποιός το κάνει αυτό; Ποιός αποπειράται το αδύνατον να καταστρέψει το Καλό, το Θεϊκό; Από που έρχεται η ασθένεια, η ασθένεια οποιουδήποτε φυτρώνει εδώ πάνω στην γη; Πάρτε ό,τι θέλετε, έναν οποιοδήποτε καρπό ή ένα οποιοδήποτε πλάσμα, ο Σατανάς προσπαθεί συνεχώς να καταστρέψει τα πάντα. Κατάφερε επίσης να επιτεθεί στον άνθρωπο.»

«Ο Σατανάς που υπάρχει εδώ στην γη έκανε τα πάντα για να καταστρέψει το Καλό και το Θεϊκό.»

«Η αγάπη είναι εκεί όπου είναι ο Θεός, οι πόλεμοι λαμβάνουν χώρα όπου είναι ο Σατανάς.»

Στον πνευματικό κόσμο στέκονται αντιμέτωποι δύο πόλοι: Ο Θεός, ο οποίος είναι η ίδια η ζωή, και ο Σατανάς, ο οποίος θέλει να την εξαλείψει. Διαθέτουν στρατούς από πνευματικά όντα και ο αγώνας διεξάγεται με άκρα σκληρότητα. Τα δύο στρατόπεδα διαθέτουν τεράστιες ενέργειες. Ο Μπρούνο περιέγραφε την φύση τους με αυτές τις απλές λέξεις: «Η θεϊκή δύναμη είναι εποικοδομητική και η κακή, διαβολική και σατανική είναι καταστροφική.»

Ο άνθρωπος μπορεί να λάβει και τις δύο μέσα του και να τις αφήσει να δράσουν, τόσο μέσα στο σώμα όσο και στο επίπεδο της ψυχής. Η μία ενεργεί ενδυναμώνοντας και η άλλη αποδυναμώνοντας και καταστρέφοντας. Η θετική δύναμη φέρνει την υγεία και η αρνητική δύναμη την αρρώστεια.

Η ασθένεια δεν είναι μια τιμωρία από τον Θεό, αλλά η συνέπεια κακών σκέψεων και κακών πράξεων

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ έλεγε ότι η ασθένεια ερχόταν από το κακό και δεν ήταν, όπως πολλοί ισχυρίζονται, μια τιμωρία από τον Θεό. Θεωρούσε τέτοιες σκέψεις ως ψεύδη και τις απέρριπτε κατηγορηματικά. Ο Θεός δεν τιμωρεί! Η ασθένεια είναι η συνέπεια εσφαλμένων σκέψεων και πράξεων. Όταν το αίτιο εξαλείφεται, η συνέπεια θα εξαφανιστεί επίσης, και αυτό είναι το θέλημα του Θεού.

«Όχι, όπως το πιστεύουν οι άνθρωποι, ότι η ασθένεια είναι μια τιμωρία από τον Θεό. Πρέπει να συγκριθεί με την περίσταση του γιού που εγκαταλείπει το πατρικό σπίτι. Τότε οι γονείς δεν μπορούν πλέον να τον προστατεύσουν. Έτσι και μεις επίσης εγκαταλείψαμε τον Πατέρα μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είμαστε παρά παιδιά του Θεού. Μόνο Αυτός μπορεί να μας βοηθήσει! Και θα μας βοηθήσει όταν θα έχουμε βρει τον δρόμο που οδηγεί σ’ Αυτόν.»

Η ελεύθερη βούληση

Ο άνθρωπος αποφασίζει μόνος του εάν πιστεύει στην ασθένεια ή στην υγεία

Ένας εσωτερικός αγώνας

Αν, κατά την διαδικασία της ίασης, επέλθουν πόνοι, δεν είναι πάντοτε εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι είναι Regelungen Πολλοί αντιδρούν με αμφιβολίες: «Πρόκειται για πόνους Regelungen ή μήπως για συμπτώματα της αρρώστειας;» Μια εσωτερική σύγκρουση αρχίζει,μια (επ)αντέκταση της πίστης. Εδώ αποφασίζεται αν ο άνθρωπος θα πετύχει την ίαση ή πόσο χρόνο θα διαρκέσει η διαδικασία της. Όλα εξαρτώνται από αυτό στο οποίο αυτός πιστεύει περισσότερο, στην σκέψη της αρρώστειας ή στην σκέψη της ίασης. Αν συνεχίζει να πιστεύει στην αρρώστεια, τότε και θα την διατηρήσει, αλλά αν αγωνίζεται να πιστέψει στην υγεία, τότε η διαδικασία της ίασης θα εγκαθιδρυθεί. Η απόφαση εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο.

Δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει κανέναν να γιατρευτεί∙ο καθένας οφείλει να πάρει την απόφαση αυτή ελεύθερα

Είναι ένα σημαντικό σημείο της διδασκαλίας του Μπρούνο Γκρένινγκ. Πάντοτε υπογράμμιζε ότι ο άνθρωπος διέθετε μια άψαυστη ελεύθερη βούληση, το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να κάνει ο Θεός σ’ ένα ζωντανό ον. Ανύψωνε τον άνθρωπο από το επίπεδο ενός πλάσματος σ’ εκείνο ενός ελεύθερου παιδιού, το οποίο δεν θα ακολουθούσε τις επιταγές του Πατέρα από υποχρέωση, αλλά ελεύθερα. Αλλά η ελεύθερη βούληση του θα του έδινε επίσης την δυνατότητα να παραβαίνει τους θεϊκούς νόμους.

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ είχε τον μεγαλύτερο σεβασμό στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να βοηθήσει παρά μόνον εκείνον ο οποίος είναι έτοιμος να αφεθεί να βοηθηθεί, που είναι έτοιμος να αποχωριστεί την ασθένεια. Δεν μπορεί να αφαιρέσει από τον άνθρωπο παρά μόνον ό,τι αυτός του παραδίδει ελεύθερα. Εκείνος που συντηρεί μια αρρώστεια, που την σκέφτεται συνεχώς και που μιλάει γι’ αυτήν, μάταια θα περιμένει μια ίαση. Έτσι ο Μπρούνο Γκρένινγκ έλεγε: «Μπορώ να βοηθήσω έναν άνθρωπο να βρει τον δρόμο του καλού, αλλά δεν μπορώ να εξαναγκάσω την απόφασή του ούτε να τον υποχρεώσω να στραφεί προς το καλό. Ο καθένας πρέπει να βρει τον δρόμο του μόνος του.»

Οι «Regelungen»

Ο καθαρισμός του σώματος μπορεί να είναι οδυνηρός

Οι «Regelungen» είναι μέρος της διαδικασίας κάθαρσης

Κατά την λήψη του Heilstrom ορισμένα άτομα αισθάνονται πόνους. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ ονόμαζε αυτό το φαινόμενο «Regelungen». Είναι σημάδι αναδιοργάνωσης του σώματος. Οι πόνοι Regelungen δεν είναι συγκρίσιμοι, ως προς την φύση τους, με εκείνους της ασθένειας. Προκαλούνται από το Heilstrom και είναι η έκφραση ενός καθαρισμού των ασθενούντων οργάνων. Ο Kurt Trampler (άτομο θεραπευθέν, για κάποιο χρονικό διάστημα συνεργάτης του Μπρούνο Γκρένινγκ, δημοσιογράφος και συγγραφέας), γράφει επ’ αυτού του θέματος: «Ο πόνος Regelungen αρκετά συχνά κάνει αυτούς που αναζητούν βοήθεια να σαστίζουν. «Ο πόνος Regelung πρέπει να γίνει αισθητός. Συχνά κάποιοι άνθρωποι φοβούνται όταν ο πόνος Regelung εκδηλώνεται, μήπως πρόκειται για υποτροπή. Φοβούνται και λένε: είναι χειρότερα από πριν, πάμε στον γιατρό. Ο Γκρένινγκ είπε: ‘Γι’ αυτό εφιστώ την προσοχή σας σ’ αυτό το σημείο, όταν επέλθει ο πόνος Regelung, υπομείνατέ τον. Δεν συμβαίνει τίποτε το κακό∙ ο άνθρωπος βρίσκεται απλά σε τροχιά ίασης.’»

Οι Regelungen μπορούν να εκδηλωθούν υπό διάφορες μορφές. Οι πόνοι μπορεί να ομοιάζουν μ’ εκείνους της ασθένειας, μερικές φορές μάλιστα με πιο έντονο τρόπο. Αλλά μπορούν επίσης να εκδηλωθούν εντελώς διαφορετικά. Διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση, διότι κάθε άτομο αντιδρά με το δικό του ατομικό τρόπο στην θεϊκή δύναμη.

Ο πόνος Regelung δεν μπορεί να αποφευχθεί από τον άνθρωπο. Είναι ένα μέρος της διαδικασίας κάθαρσης κατά την διάρκεια της οποίας η ακαθαρσία της νόσου εξαλείφεται από το σώμα μέσω πνευματικής οδού.

Η διαδικασία του Regelung

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ εξήγησε το φαινόμενο των Regelungen με το παράδειγμα ενός λερωμένου δοχείου για γάλα. Ρώτησε τι χρειαζόταν να γίνει, άν το ξυνισμένο και δύσοσμο γάλα, έπρεπε να αντικατασταθεί από καλό φρέσκο γάλα. Η απάντηση είναι προφανής: πρέπει πρώτα να πετάξουμε το ξυνισμένο γάλα, ύστερα να καθαρίσουμε το δοχείο. Είναι – κατά μεταφορική έννοια – το ίδιο πράγμα και στον άνθρωπο.

Αν συγκρίνει κανείς το σώμα με ένα δοχείο, την ασθένεια με το χαλασμένο γάλα, τότε ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να αποχωριστεί νοητικά από την ασθένεια, να αδειάσει το χαλασμένο γάλα. Έπειτα το σώμα θα καθαριστεί από την «βρωμιά» της ασθένειας: αυτό είναι οι Regelungen. Και μόνον σε ένα καθαρισμένο δοχείο μπορεί το φρέσκο γάλα να μπεί: η υγεία εισέρχεται στον άνθρωπο. Με την βοήθεια μια άλλης εικόνας, συνέκρινε τον άνθρωπο με μια πιατέλα με φρούτα: «Πάρτε μια γεμάτη πιατέλα, δεν έχει μεγάλη σημασία με τι, ας πούμε με φρούτα, που βρίσκονται εκεί από μέρες, δηλαδή που βρισκόταν εκεί και τα οποία δεν ήξερε κανείς τι να τα κάνει, και σάπισαν. Δεν μπορείτε πλέον να φάτε αυτά τα φρούτα. Κι έπειτα έρχεται κάποιος ο οποίος θέλει να σας δώσει καινούργια φρούτα φρέσκα∙ θά ήταν χοντρή ανοησία αν απέθετε κανείς αυτά τα φρέσκα φρούτα πάνω στα χαλασμένα φρούτα, διότι αυτά τα καλά φρούτα γρήγορα θα βρισκόταν στην ίδια κατάσταση με τα χαλασμένα φρούτα. Αν θέλετε να έχετε το υγιές φρούτο, τότε πρέπει πρώτα να αφαιρέσετε το χαλασμένο, το άρρωστο, αυτό που πλέον δεν μπορεί να καταναλώσει κανείς∙ αλλά όχι μόνον αυτό, αλλά και να καθαρίσει την πιατέλα για να μπορέσει αυτή να δεχθεί αυτά που είναι φρέσκα. Συγκρίνετε την πιατέλα με το σώμα σας και τα φρούτα με τα ασθενή όργανά σας και το υγιές είναι αυτό που προσδοκάτε, αλλά αυτό είναι αδύνατον αν δεν μπορείτε να αποποιηθείτε το σάπιο, δηλαδή σ’ αυτήν την περίπτωση, αν ασχολείστε με την αρρώστεια σας.

Το «Einstellen» (σε θέση λήψης)

Η σωστή σωματική και πνευματική στάση για την λήψη του θεϊκού Heilstrom

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ ονόμαζε Heilstrom την πνευματική δύναμη που παράγει την ίαση. Έλεγε επίσης ιαματικό ρεύμα και θεϊκή δύναμη. Αλλά πώς ο άνθρωπος μπορεί να λάβει μέσα του το Heilstrom, πώς μπορεί να ανοιχτεί στην θεϊκή δύναμη; Ο Μπρούνο Γκρένινγκ συμβούλευε στους ανθρώπους σε αναζήτηση βοήθειας να κάθονται χωρίς να σταυρώνουν τα χέρια ούτε τα πόδια και να τοποθετούν τα χέρια πάνω στους μηρούς, με τις παλάμες ανοιχτές προς τα πάνω. Εκτός από αυτήν την σωματική στάση, είναι σημαντικό να συγκεντρώνονται σ’ ό,τι συμβαίνει μέσα στο σώμα. Μιά κατάσταση ανοιχτού και γεμάτου εμπιστοσύνη πνεύματος είναι ουσιώδης. Και μ’ αυτόν τον τρόπο είναι που ο άνθρωπος μπορεί να λάβει το θεραπευτικό ρεύμα. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ έλεγε: «Ο Θεός μας δίνει όλα τα καλά, αλλά εμείς πρέπει να λάβουμε μέσα μας ό,τι έρχεται απ’ Αυτόν, όλα όσα μας αποστέλλει. Λοιπόν, κάντε το!»

Εξηγεί με τον εξής τρόπο την σπουδαιότητα της σωματικής στάσης: «Εκείνοι που έχουν ακόμη ένα ελεύθερο, ευκίνητο σώμα, συχνά αρέσκονται τόσο στο να το συσπούν, αυτό επίσης είναι η δύναμη της συνήθειας. Τα πόδια σταυροπόδι, το ένα πάνω στο άλλο· βεβαίως πότε πότε ο άνθρωπος μπορεί να νοιώσει οκνηρία, να αφήσει το έλεγχο του σώματός του, αλλά όχι όταν θέλει να λάβει το καλό, το θεϊκό, τότε, πρέπει να είναι ελεύθερος, με ανοιχτά τα χέρια, πρέπει να κάθεται ή να στέκεται όρθιος με άδεια τα χέρια!»

Ο Kurt Trampler (άτομο που θεραπεύτηκε, και για κάποιο χρονικό διάστημα συνεργάτης του Μπρούνο Γκρένινγκ, δημοσιογράφος και συγγραφέας) γράφει στο βιβλίο του Η μεγάλη μεταστροφή: «[…], εκτός από την εσωτερική προετοιμασία, κάτι φαινομενικά ασήμαντο είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να κάθεται κανείς με την ράχη ευθυτενή και να μην σταυρώνει ούτε τα πόδια ούτε τα χέρια. Σύμφωνα με τον Μπρούνο Γκρένινγκ, η επαφή των χεριών μεταξύ τους βραχυκυκλώνει το ρεύμα της ζωής στο επάνω μέρος του σώματος· ομοίως η επαφή των ποδιών μεταξύ τους ή η στάση σταυροπόδι έχει το ίδιο αποτέλεσμα στο κάτω μέρος του σώματος. Όποιος για μακρά περίοδο κάνει από συνήθεια αυτά τα σφάλματα μπορεί μάλιστα να έλξει δυσάρεστες ασθένειες.»

Δώστε προσοχή σ’ ό,τι νοιώθετε μέσα στο σώμα σας

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ χρησιμοποιούσε την έκφραση «Einstellen» για να δηλώσει ότι κάποιος λάβαινε την δύναμη με συνειδητό τρόπο. Ο άνθρωπος τίθεται σε κατάσταση λήψης του «Heilstrom». Το πού και πότε αυτό γίνεται δεν είναι τόσο σημαντικό. Αυτό που έχει σημασία, είναι το να είναι κανείς ήρεμος μέσα του, να αποχωριστεί απ’ όλες τις ενοχλητικές σκέψεις και να παρατηρεί προσεκτικά τι συμβαίνει μέσα στο σώμα του. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ ρωτούσε διαρκώς στους ακροατές του τι αισθανόταν.

«Δεν έχετε παρά να τεθείτε σε κατάσταση λήψης για να λάβετε την αληθινή θεϊκής εκπομπή, ή καλύτερα, για να την επιτύχετε. Θα διαπιστώσετε μόνοι σας πώς να κάνετε για να πετύχετε αυτήν την εκπομπή. Αλλά, πρέπει πάντα να το επαναλαμβάνω, μόνον από την στιγμή που θα δώσετε αληθινά προσοχή σ’ ό,τι συμβαίνει μέσα στο ίδιο σας το σώμα και λιγότερο γύρω του, μόνον μέσα του.»

Κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει την εμπειρία να αισθανθεί το Heilstrom μέσα στο ίδιο του το σώμα. Κάποιος αισθάνεται τσιμπήματα, άλλος κρύα ή ζεστά ρίγη. Ένας τρίτος μπορεί να κινεί τα χέρια ή τα πόδια, ένας τέταρτος μπορεί να τινάζεται. Το Heilstrom εκδηλώνεται έτσι με τους πιο ποικίλους τρόπους στα διάφορα άτομα.