Genezing van chemische overgevoeligheid (MCS)

Adeline Weiss, Dietzenbach (Duitsland)

Toen ik in 1975 met veel plezier en goede ideeën onze eengezinswoning ontwierp, wist ik nog niet, dat op ons allen een lot vol onheil wachtte. Als afgestudeerde ingenieur in de hoogbouw wilde ik mijn kennis toepassen en ging aan het werk. De natuurlijke stof hout was belangrijk voor mij en dus werden ca. 150 m2 houten plafonds ingebouwd. Een bouwnorm DIN 68800 schreef dwingend voor alle dragende houten bouwdelen van een in de handel gebruikelijk houtbeschermingsmiddel te voorzien. Nog nooit was de gedachte bij me opgekomen, de geleerde kennis in twijfel te trekken. Kon ik vermoeden, dat de giftige werkstoffen die er in zaten, die insecten- en schimmelvorming moesten verhinderen en vernietigen, ook onze dood zouden kunnen betekenen? PCP, lindaan en de daarmee verbonden dioxine hebben de eigenschap te contamineren, dat wil zeggen, dat ze jarenlang uitgassen en door mensen, dieren, planten en alle poreuze voorwerpen worden opgenomen en het doorgeven. Het kan tot verschrikkelijke gezondheidsstoornissen leiden en tot een verontreiniging van woonruimtes.

Milieustrafzaak voor gebruiks- en fabricageverbod van PCP

In de 70’er jaren moest bij de industrie de gevaarlijkheid van dit middel al voldoende bekend zijn geweest. Maar men zweeg. Pas in 1989 bereikte een belangengroep van de slachtoffers van het houtbeschermingsmiddel een algemeen gebruiks- en fabricageverbod van PCP in Duitsland. Meer dan 4000 mensen hadden zich aaneengesloten en een aanklacht ingediend wegens gevaarlijk lichamelijk letsel. In de grootste Duitse milieustrafzaak kwam het in 1996 na jarenlang touwtrekken tot een schikking in de vorm van een stichtingsfonds. Met de geldboete moest aan de universiteit in Giessen een leerstoel voor onderzoek naar de toxicologie van binnenlucht worden bekostigd. Maar wat gebeurt er met de zieke en vergiftigde mensen? Zij dwalen van de ene naar de andere arts, kliniek, medicatie. Niemand kan helpen, om deze “milieuslachtoffers” weer helemaal gezond te maken. Nadat wij 12 jaar in ons huis hadden gewoond, werden wij geconfronteerd met verschrikkelijke onderzoeksresultaten.

Toxicologisch verontreinigd huis en verzwakt immuunsysteem

De houtproeven gaven een PCP-waarde van 1800 mg/kg aan (grenswaarde 0,5 mg/kg) en een lindaanwaarde van 0,3 mg/kg (grenswaarde 0,1 mg/kg). Bij alle gezinsleden waren PCP en lindaan aantoonbaar in het bloed aanwezig; bij mij bedroeg de PCP-waarde 15,6 µg/l) (grenswaarde 5,0 µg/l) en de lindaanwaarde 0,12 µg/l (grenswaarde 0,08 µg/l). Daar kwam nog bij dat de binnenlucht met een formaldehydewaarde van 0,16 ppm (grenswaarde 0,025 ppm) was belast, een zesvoudig verhoogde waarde, waarschijnlijk uit een aangetaste vloerbedekking.

Op grond van een medisch advies raadde de geneeskundige dienst van de regio Offenbach am Main ons aan ons huis te verlaten om een verdere bedreiging van ons gezin te voorkomen. Door de vergiftiging moesten wij ook het grootste deel van onze huisraad wegdoen. In de daarop volgende vijf jaar verbeterde onze gezondheid weliswaar, maar veel ziektesymptomen bleven. Ons immuunsysteem was zo verzwakt, dat de geringste sporen van chloorkoolwaterstoffen zoals PCP en lindaan voldoende waren, om overgevoelig te reageren in de vorm van de meest uiteenlopende ziektes en psychische toestanden. We zochten toxicologen en specialistische artsen op. Maar noch zij, noch natuurkundig geneeskundigen of andere alternatieve genezers konden ons doortastend en blijvend helpen.

Door de overgevoeligheid was het verblijf in warenhuizen, restaurants, hotels of scholen voor ons heel moeilijk. Textielstoffen, lederwaren of spaanplaten veroorzaakten onaangename reacties.

De meeste problemen hadden wij echter, wanneer wij met houtbeschermingsmiddelen in contact kwamen. Zij brachten branden op de tong, duizeligheid, evenwichtsstoornissen, concentratieproblemen, spraakstoornissen en een plotselinge versuftheid en moeheid teweeg. Ik was als een gifbarometer. Als we ons niet op tijd aan het contact met gif onttrokken, dan waren we de volgende dag goed ziek. Ik had hartritmestoornissen, maag- en darmkrampen, blaasontsteking, evenals jeuk en branden in de slijmvliezen. De gezinsleden hadden hoofdpijn, migraine, depressie, huiduitslag, bronchitis en zenuwpijn. Toestanden, zoals wij die in het huis hadden beleefd.

We kunnen weer zonder beperkingen overal verblijven

In het voorjaar van 1993 leerden wij de Bruno Gröning-Vriendenkring en de leer ervan kennen. Wij hebben tweemaal per dag samen de genezende kracht opgenomen en zijn regelmatig naar de gemeenschapsbijeenkomsten gegaan. Na enige tijd kreeg ik het gevoel te kunnen stoppen met de medicijnen. Beetje bij beetje kregen we steeds meer kracht.

Na twee maanden waren het myoom en de schimmelinfecties verdwenen. Ondertussen is ons gezin weer volkomen gezond geworden en ook gebleven, zonder andere geneesmethoden te hebben toegepast. Blaasontstekingen, allergieën, migraine, huidziektes en alle andere klachten behoren tot het verleden. We kunnen weer alles eten en voelen ons goed. Het wonderbaarlijke is, dat zelfs de extreme gevoeligheid voor deze chemische stoffen volledig verdwenen is. We kunnen weer zonder beperkingen overal verblijven en er treden geen ziektes of andere voormalige, onaangename toestanden meer op, wat toxicologisch gezien sensationeel is.

Medisch commentaar:

In de gedetailleerde documentatie wordt een ernstig en klassiek ziektepatroon van MCS (Meervoudige Chemische Overgevoeligheid) beschreven. MCS is een milieuziekte die onderzocht is door klinische ecologen in de Verenigde Staten en Canada. De MCS-onderzoeker van het eerste uur, Cullen, definieert MCS als “chemische overgevoeligheid, die wordt gekenmerkt door terugkerende symptomen in verschillende orgaansystemen, die optreden als reactie op aantoonbare blootstelling aan vele chemische, niet-verwante verbindingen, die bij veel lagere doseringen dan die bij de algemene bevolking gezondheidsstoringen veroorzaken. Geen enkele wijdverspreide test van orgaanfuncties kan de symptomen verklaren.”

De ziekte uit zich door verschillende, meestal diffuse gezondheidsstoringen zoals ze op typische wijze beschreven worden in het genezingsbericht van mevrouw Weiss: ongewone vermoeidheid, denkstoornissen, concentratieproblemen, duizeligheid, hoofdpijn, ademhalingsproblemen, spier- en gewrichtsproblemen, aandoeningen aan de urinewegen, de geslachtsorganen, het maagdarmkanaal en aan het hart (bijvoorbeeld ritmestoornissen).

MCS laat zich niet succesvol behandelen met conventionele middelen of methoden, wat patiënten en artsen zeer frustreert. Dienovereenkomstig, hebben veel betrokkenen - zoals ook mevrouw Weiss - een odyssee aan traditionele geneeskunde achter zich en wenden zich tenslotte in hun nood tot de alternatieve geneeskunde, die een verlichting van de klachten, maar geen genezing kan bewerken.

Spectaculair en medisch onverklaarbaar is de beschreven genezing van mevrouw Weiss, een jaar nadat ze de leer van Bruno Gröning had leren kennen. Ik heb me als arts persoonlijk ervan kunnen overtuigen dat mevrouw Weiss tegenwoordig een gezonde, vrolijke en optimistische vrouw is, vervuld door deze ongelooflijke genezing.
Dr. G.B., arts