Genezingen van handicap na operatie
Genezing van verlammingsverschijselen na liesbreukoperatie
Mevrouw L.T. (59), Meschede (Duitsland)
21 jaar geleden onderging ik een liesbreukoperatie. Daarna, wanneer ik zat of lag en het niet ondersteunde, zwikte mijn rechterbeen naar buiten. Dat veroorzaakte een onaangenaam trekkend gevoel vanuit mijn lies tot in mijn buik.
In het voorjaar van 1988 kwam ik in de Bruno Gröning-Vriendenkring. In juli 1988 viel het mij op, dat mijn been weer volledig in orde was en zo is het gebleven.
Genezing van het niet verdragen van vet na galblaasverwijdering
(Németország)
In 1959 werd bij mij de galblaas, die vol stenen zat, operatief verwijderd. Galkolieken traden daarna niet meer op. Maar na het eten van moeilijk te verteren spijzen, zoals peulvruchten, kool, in vet gebakken of met spek en uien bereide spijzen, had ik altijd een vol gevoel en pijn in mijn bovenbuik. De pijn straalde uit tot in mijn rug en ik hield daarom een dieet.
Sinds de inleiding in de leer van Bruno Gröning in 1986, merkte ik dat het eten mij beter bekwam. Na circa 1œ jaar kan ik weer alles, ook vette spijzen, zonder bezwaar eten.
Genezing van het niet verdragen van vet na galblaasverwijdering
(Németország)
Drie jaar na mijn galoperatie in 1967, kreeg ik na het eten van bepaalde voedingsmiddelen weer dezelfde koliekachtige pijn in mijn bovenbuik, hoofdpijn en misselijkheid, zoals ik dat voor de operatie had, zodat ik - tot 1981 nog in Polen wonend - vaak een arts moest laten komen. Alleen door na elke maaltijd medicijnen (Enadin, Oragallin-S) in te nemen, kon ik het redden.
Ongeveer 2 weken na mijn inleiding in de leer van Bruno Gröning, in december 1990, liet ik mij door mijn trek in versgebakken appeltaart verleiden en had achteraf voor het eerst na 22 jaar geen klachten, hoewel ik daarna geen medicijnen had ingenomen. Sinds die tijd kan ik weer alles eten, zonder medicijnen.
Genezing van huidtransplantatie (moeilijkheden bij het aangroeien van de huid)
(Németország)
In december 1987 liep ik door kokend frituurvet een ernstige verbranding op aan mijn linkerwreef, die hevige pijn veroorzaakte. In het ziekenhuis vond een huidtransplantatie plaats: huid van mijn bovenbeen op mijn voet. Daarna kreeg ik wekenlang verband, zalf en medicijnen en kon alleen met een kruk lopen. Sinds de zomer van 1988 kreeg ik steeds weer hevige jeuk aan mijn linkervoet, zodat ik mij vaak tot bloedens toe krabde. De huid trok zich na verloop van tijd samen en was één en al korst. Door de voortdurende pijn werd mij een hernieuwde transplantatie geadviseerd.
Zover kwam het echter niet meer, omdat ik circa drie maanden na mijn inleiding in de leer van Bruno Gröning, in september 1990, de volledige genezing kreeg. De huid van mijn linkervoet is weer soepel, jeukt niet meer en de pijn is verdwenen.
