Genezing van chronisch vermoeidheidssyndroom (ME, Myalgische Encephalomyelitis)

M. Koekkoek, Prinsenland (Nederland)

Voor ik ziek werd, was ik heel actief. Ik had altijd een volle agenda. Het intensieve werk vervulde me helemaal, ik was gelukkig en had een positieve instelling. In maart 1994 stelde mijn huisarts de ziekte van Pfeiffer vast. Ik was steeds volledig uitgeput en sliep veel, zonder dat ik daarna uitgerust was. Mijn fulltime baan als lerares moest ik opgeven en twee maanden later werd ik arbeidsongeschikt verklaard.Op goede dagen kwam ik rond 11 uur uit bed en keek dan televisie. Mijn hobby's zoals knutselen en lezen kon ik niet meer uitoefenen. Rond 13.00 uur ging ik meestal weer naar bed en sliep tot het avondeten, om daarna weer te gaan liggen. Wandelen was niet meer mogelijk omdat ik na 50 meter al totaal uitgeput was. Mijn benen voelden krachteloos aan. Ik kon niet lang staan en soms zakte ik zomaar door mijn benen. Ik had pijn in mijn nek, waardoor ik mijn hoofd niet meer rechtop kon houden. Mijn ogen deden pijn en ik voelde een druk vanuit mijn oogkassen. Bij het lezen kon ik mijn ogen niet op een punt gefixeerd houden. In gesprekken had ik moeite met het vinden van woorden. Soms kreeg ik hoge koorts met heftig transpireren en overgeven. Het huishouden en de boodschappen werden door mijn man, mijn ouders en een huishoudelijke hulp gedaan. Mijn sociale leven kwam stil te liggen. Zelfs telefoongesprekken putten me uit. Vanaf november 1994 deed ik moeite twee dagen per week telkens een uur te werken. Intussen had een internist een chronisch vermoeidheidssyndroom gediagnosticeerd. Hij zei, dat dit niet te genezen was en dat ik ermee moest leven. Hij noemde het een hevige vorm van ME en raadde me aan om in de alternatieve geneeskunst hulp te zoeken. Ik legde me daar niet bij neer en vocht door en verhoogde de werktijd vanaf oktober 1995 langzaamaan naar drie ochtenden per week. Als ik na het werk thuis kwam, was ik echter volledig uitgeput. Na een hevige terugval was ik tot maart 1997 aan huis gekluisterd. Alle eerder genoemde symptomen kwamen in alle hevigheid terug. In deze tijd zocht ik hulp bij een arts voor bioresonantie en een energietherapeute. Genezen konden ook zij mij niet, maar ik leerde de kracht van het positieve denken te gebruiken. Ik ging me iets beter voelen en vanaf maart 1997 kon ik met heel kleine stapjes weer terug terug in het arbeidsproces, had echter steeds een rustdag tussen mijn werkdagen nodig omdat anders de symptomen weer in alle hevigheid terugkwamen. Een gedachte hield ik vast: “Als ik weer ga werken, overwin ik de ziekte”. Dus streed ik verder. Een nieuwe terugval in november 2007 beëindigde echter mijn goede voornemens. De bedrijfsarts verbood door te gaan met werken. Ik kwam nu alleen voor het ontbijt uit bed. Mijn man verzorgde de beide kinderen en de rest. In januari 2008 werd ik door de moeder van een schoolvriendin opgebeld. Zij vertelde me aan de telefoon over de leer van Bruno Gröning. Ik wist dat ik ondanks mijn wil alleen te zwak was om de ziekte te overwinnen. Dus vertrouwde ik vol hoop op God en Bruno Gröning. Ik deed in gedachten afstand van de ziekte. Vanaf dit moment voelde ik me steeds beter. In april bezocht ik mijn eerste bijeenkomst *. Toen ging het heel snel. Door het dagelijks opnemen van de Heilstrom* veranderde de eeuwige pieken en dalen in mijn gezondheid dusdanig dat de pieken langer duurden en de dalen minder diep waren. In juli 2008 kon ik al weer anderhalve dag per week werken en vanaf september waren alle beperkingen verdwenen. Sinds deze tijd ben ik gezond, niet meer uitgeput en 's morgens uitgerust. Ik doe zelf weer de boodschappen, kook het eten, zorg voor de kinderen en kan weer knutselen en lezen. Alle pijnen verdwenen, en ik kan me weer goed concentreren. Ik heb weer een sociaal leven, fiets en geniet van het leven. Ik voel me beter dan ik ooit tevoren heb gevoeld. Ik ben God en Bruno Gröning dankbaar voor de genezing.

Lees verder...