Genezingen van hernia
Heilung von Bandscheibenvorfall und Depressionen
Paul Fischer (46), Groningen (Niederlande)
Im Juni 1993 bekam ich während eines Tenniswettbewerbs beim Bücken einen starken Schmerz im unteren Rücken. In den letzten Jahren hatte ich schon häufiger Schmerzen gehabt, die aber immer wieder verschwanden. Doch diesmal wurde es schlimmer, bis die Schmerzen das ganze rechte Bein erfassten. Durch eine Röntgenuntersuchung wurde ein Bandscheibenvorfall (L5-S1) festgestellt. Behandlungen beim Neurologen, Heilpraktiker und Chiropraktiker blieben ohne dauerhaften Erfolg. Schließlich riet mir mein Arzt zur Operation. Der Schmerz legte sich wie eine schwere Last auf meine Seele. Schon seit vielen Jahren quälten mich depressive Zustände mit Traurigkeit, Verzweiflung und einer schwer zu beschreibenden inneren Not. Meine Mutter war schwer depressiv gewesen, und soweit ich zurückdenken kann, lebte ich immer mit dem Gefühl, mein Leben sei wertlos.
Genezing van migraine, tientallen jaren lang rugpijn na twee hernia’s (lumbo-ischialgie), chronische schouderpijn (periarthritis humeroscapularis), carpaal tunnelsyndroom aan de rechterhand en fibromyalgie
Lilian Johannson (65), Rimini (Italië)
Het zou een lang verhaal zijn om gedetailleerd de ontwikkeling te beschrijven van het vele leed dat mij deels gedurende decennia ten deel viel, tot ik ten slotte door het opnemen van de Heilstrom op wonderbaarlijke wijze bevrijd werd.
Genezing van migraine, tientallen jaren lang rugpijn na twee hernia’s (lumbo-ischialgie), chronische schouderpijn (periarthritis humeroscapularis), carpaal tunnelsyndroom aan de rechterhand en fibromyalgie
Lilian Johannson (65), Rimini (Italië)
Het zou een lang verhaal zijn om gedetailleerd de ontwikkeling te beschrijven van het vele leed dat mij deels gedurende decennia ten deel viel, tot ik ten slotte door het opnemen van de Heilstrom op wonderbaarlijke wijze bevrijd werd.
Migraine
Er was de kwellende migraineachtige hoofdpijn, waarvan ik sinds begin jaren tachtig last had. Twee tot driemaal per maand overviel mij de hoofdpijn, gepaard gaande met een hevige misselijkheid. Ik kon geen licht verdragen. Dikwijls moesten mijn collega’s van het werk mij naar huis begeleiden, waar ik dan menig keer tot twee, drie of vier dagen in bed moest blijven – in het donker en in volledige stilte. Ik nam dan verscheidene medicijnen in, zoals Sinflex en Magnecyl, die ondanks een dosis van vier tot vijf tabletten in de loop van de dag, slechts leidden tot verlichting, maar niet tot het ophouden van de pijn.
Lumbo-ischialgie
Daar bleef het niet bij. Tien jaar later was er toenemende pijn in het rechterbeen voelbaar. Thermaalkuren hielpen niet, integendeel, de pijn werd erger. Er kwam nog een gevoelloosheid in de voet bij, ik kon mij alleen nog hinkend voortbewegen. Mijn arts stelde een hernia vast. Ik werd geopereerd, maar de pijn kwam korte tijd na de operatie weer terug. Ik heb al wat denkbaar was aangewend: de meest uiteenlopende medicijnen, elektrotherapie, gymnastiek, laser, acupunctuur en massage. Maar ik kon mij niet eens bukken, ook niet zitten, met moeite kon ik uit bed opstaan. Een tweede operatie in 1996 bracht verlichting, maar de pijn bleef steeds. Bovendien was de rug na de nieuwe operatie blijvend verstijfd.
Chronische schouderpijn
In 1991 kwam er nog pijn in de nekwervelkolom en hevige schouderpijn bij. Eerst zat het in de linker- en daarna in de rechterschouder. Mijn artsen spraken over een ontsteking in het gebied van beide schouders (periarthritis). Hele nachten bracht ik slapeloos door, geen enkele pijnstiller kon me helpen. Injecties gaven verlichting, maar het euvel liet mij geen rust.
Carpaal tunnelsyndroom
Het bleef echter niet bij deze pijn alleen. Spoedig trad er pijn en een steeds sterker wordende gevoelloosheid in de rechterhand op, wat vooral ’s nachts erg was. De tastzin ging dan weg. Als gevolg daarvan kon ik niets meer vasthouden, zelfs geen koffiekopje ’s morgens. In de loop van de dag keerde de tastzin langzaam terug, maar in de daarop volgende nacht trad de permanente pijn opnieuw op. Ik kon met de rechterhand niet meer goed vastpakken en het fijnste werk, zoals handwerken was voor mij niet meer mogelijk. Een elektromyografie toonde de vernauwing van een zenuwbaan in het polsgewricht aan. Mijn neuroloog stelde de diagnose carpaal tunnelsyndroom.
Fibromyalgie
Tenslotte, de juiste datum weet ik niet meer, voelde ik pijn in de spieren en de weke delen van het lichaam. Hij trad steeds weer op in andere delen van het lichaam, op een diffuse manier. Aan de bovenschouder bijvoorbeeld ervaarde ik het zo, alsof onder de huid een brandende lucifer werd bewogen. De diagnose luidde fibromyalgie.
Mijn humeur zat helemaal op een dieptepunt; ik zag geen uitweg meer. Nadat ik al sinds enige jaren vrijwel niet meer sliep, was ik moe en volledig uitgeput. Ontelbaar waren de specialistenconsulten in verschillende steden. Ik heb ook hulp bij een genezer gezocht en daarna ook chiropractie en kinesitherapie geprobeerd. Soms had ik een tijdelijke verlichting, soms niet. Ik was zo ontmoedigd, dat ik de aanwijzingen van de artsen niet meer precies opvolgde. Ik begon toe te geven aan het lijden en te geloven dat ik ermee leven moest, zonder hoop op een leven zonder pijn. De angst was groot.
Contact met de leer van Bruno Gröning
Toen kwam het jaar 1999. Op een internationale conferentie in Bellaria heb ik gehoord van berichten over genezingen langs geestelijke weg door de leer van Bruno Gröning. Maar op grond van veel twijfel sloot ik mij nog niet bij de Vriendenkring aan. Dit deed ik pas in 2002 en begon toen regelmatig de Heilstrom op te nemen en gemeenschapsbijeenkomsten te bezoeken.
Ik had toen al snel begrepen, dat de voortdurende twijfel mij, ondanks alle pijn, de toegang tot deze weg naar genezing versperd had. Door het bezoek aan gemeenschapsbijeenkomsten en het regelmatig opnemen van de Heilstrom werd ik mij ervan bewust dat ik in mijn genezing moest geloven en ik de genezing niet mocht eisen. Ik heb in gedachten alle problemen aan Bruno Gröning afgegeven. Sindsdien ging het bergopwaarts.
Men moet erin geloven
Een paar maanden later, in april 2002, was alle pijn aan de wervelkolom verdwenen. Ik woon nu op een heuvel, waar in de winter vaak sneeuw ligt en ik kan - het is als een wonder - sneeuw scheppen, zoals ik deed toen ik nog in Zweden woonde. Er is nooit meer pijn opgetreden.
De stekende pijn in de schouders is eerst langzamerhand minder geworden en verdween in de zomer van 2002 volledig. Nu voel ik me los in de schouders en ik beweeg de armen vrij, zowel links als rechts. Ik kan me weer alleen aankleden en mijn haar kammen en beleef eindelijk de vreugde om de hele nacht door rustig te kunnen slapen.
Ook de rechterhand is sinds 2002 weer normaal. Ik hoefde geen operatie wegens het carpaal tunnelsyndroom te ondergaan. Ik kan weer een koffiekopje of elk willekeurig voorwerp probleemloos in de hand houden en elk handwerk foutloos verrichten. Verder kan ik ook weer gelukkig en enthousiast met mijn allerliefste kleindochter spelen en haar in mijn armen houden, wat me vroeger onmogelijk was, zelfs toen zij pasgeboren was.
In de loop van het jaar 2003 – de juiste datum kan ik niet meer zeggen – verdween de migraine met alle symptomen zoals overgeven en overgevoeligheid voor licht. Ook de kwellende pijn in de spieren en weke delen verdween in de loop van het jaar 2003 volledig.
De terneergeslagenheid, die mij altijd beheerst had, is nog slechts een ongoede herinnering. Ik voel me sterk en ben niet bang meer voor de dag van morgen. Ik ben gelukkig en God zeer dankbaar, dat Hij mij de leer van Bruno Gröning liet leren kennen, en ik ben Hem dankbaar voor de genezingen die Hij mij geschonken heeft.
Medisch commentaar:
Hier gaat het om een groot aantal chronische ziektes. Decennia lang bestaande chronische rugpijn, veroorzaakt door twee hernia’s in het gebied van de lumbale wervelkolom. Pijn, die ook door twee operaties niet verlicht kon worden. Een chronische ontsteking in beide schouders, het typische beeld van een carpaal tunnelsyndroom wat neurologisch bevestigd werd, een zware migraine en tenslotte nog het volledige beeld van een fibromyalgie.
Medisch gezien zou hier geen genezing meer mogelijk zijn geweest. De aanhoudende bevrijding van het chronisch lijden na bewust opnemen van de Heilstrom is voor mij als arts zeer indrukwekkend en overtuigend.
Heilung von chronischen Rückenschmerzen nach Bandscheibenvorfall
Ruth Berg (47), Emek (Israel)
Seit 1991 hatte ich Schmerzen im unteren Rücken und in der Halswirbelsäule, die über die Jahre immer schlimmer wurden. Die Schmerzattacken zogen von der rechten und linken Seite des Rückens stechend bis hinunter zu den Pobacken und dann über die Schenkel hinunter bis zu den Füßen. Zwischendurch tat mir die Halswirbelsäule weh. Ich hatte das Gefühl, einen steifen Nacken zu haben, und es machte mir Schwierigkeiten, den Kopf zu drehen. Die Handflächen fühlten sich taub an, und der Griff war schwach.
Heilung von einem Bandscheibenvorfall
Christine Wellinger (55), Salzburg (Österreich)
Seit 2006 hatte ich immer wieder kurzzeitige Hexenschüsse, etwa nach schwerer Arbeit, wie Heben oder wenn ich nach dem Schwimmen den nassen Badeanzug anbehielt. Auch wenn ich derartige Dinge vermied, hatte ich dennoch einen dumpfen Schmerz im Rücken. Dies beeinträchtigte auch meine Leistungsfähigkeit am Arbeitsplatz.
Heilung von Bandscheibenvorfall
Danielle Imbert-Caron (57), Gatineau (Kanada)
1974, als ich 21 Jahre war, erlitt ich zwei Autounfälle, bei denen ich nicht angeschnallt war. Zwei Autos prallten mit hoher Geschwindigkeit aufeinander. Seitdem litt ich unter ständigen Schmerzen im Nackenbereich. Die Ärzte hatten eine Schädigung im Bereich der Halswirbel festgestellt und prognostizierten mir, dass ich mit den Nackenschmerzen leben müsste. 1977, als 24-Jährige, saß ich ohne Gurt neben dem Fahrer, als sein Fahrzeug in einer Kurve an einem Baum zum Stehen kam. Bei diesem heftigen Aufprall schlug ich mit dem Kopf gegen die Windschutzscheibe und verletzte mir das linke Knie. Die Schmerzen im Nacken verstärkten sich. Danach hatte ich zyklische Schmerzen im Rücken, Nacken und im linken Knie. 1977 lehnte ich eine Knieoperation ab, weil die Ärzte eine Besserung nicht garantieren konnten. Ich besuchte stattdessen regelmäßig einen Osteopathen, dessen Behandlung mir teilweise Erleichterung verschaffte. Ski- und Fahrradtouren sowie Gartenarbeiten waren nicht mehr möglich. Zwei Schwangerschaften verschlimmerten die Knie- und Rückenbeschwerden. Ich konnte daher meine Babys nicht tragen und zeitweise konnte ich kaum gehen. Oft musste ich mich hinlegen.
