Genezing van elf jaar gokverslaving
A. G. (36), Oostenrijk
Sinds mijn 22e levensjaar ging ik minstens drie- tot vijfmaal per maand naar gokhallen om het geluk aan de gokautomaten uit te dagen. Bij mijn eerste bezoek aan een gokhal had ik de indertijd behoorlijke geldsom van ongeveer 2.500 euro gewonnen. Nu wilde ik steeds meer winnen. Deze drang kon ik eenvoudig niet weerstaan. Het kwam vaak voor dat ik “rood” stond. Ik verloor mijn zelfrespect en kreeg het gevoel, gefaald te hebben of niet sterk genoeg te zijn om te stoppen. Toen ik me twee jaar later bewust werd, wat ik eigenlijk deed, was het te laat.
Ik kon niet meer stoppen, ik was gokverslaafd. Hoe ik daar ooit van moest afkomen, was me niet duidelijk; ik heb hiervoor ook geen therapeut of arts geconsulteerd. Een maand voor het eerste contact met de Bruno Gröning-Vriendenkring was de frequentie van het spelen op de gokautomaat tot ongeveer achtmaal per maand gestegen. Als mijn geld op was dan leende ik het van andere spelers. Mijn bankrekening was vaak tot het maximale overschreden. Voor mijn familie en mijn vriendenkring verborg ik deze, nu meer dan elf jaar durende gokverslaving angstvallig. Na mijn inleiding op 13 november 2004 leidde mijn eerste weg in een gokhal, ik kon eenvoudig niet anders. Op deze dag verspeelde ik al mijn contant geld, rond 300 Euro. Ik voelde me bedrukt en gefrustreerd. Toen kwam ineens deze gedachte: waarom doe ik dit? Ik liep weg uit de gokhal en heb sindsdien geen enkele keer meer gespeeld, hoewel ik toch af en toe een gokhal binnenga om iets te drinken. Het komt me voor alsof er iets uit mijn harde schijf verwijderd is. Ik voel geen drang meer om te spelen. Op die dag werd ik van deze afschuwelijke verslaving bevrijd.
Psychologisch commentaar:
Vanuit therapeutisch oogpunt is het de positieve, versterkende eerste gebeurtenis (hoge winst) die leidde tot een hardnekkige gokverslaving, die meer dan elf jaar duurde. Gewoonlijk zijn zulke verslavingen moeilijk te behandelen. De eerste stap om in therapie te gaan is uit schaamte vaak de moeilijkste. Zo blijven veel verslaafden vaak te lang alleen met zichzelf en hun nood. Daar komt sociale isolatie bij. Het spontaan wegblijven van dergelijke symptomatiek in directe verbinding met de inleiding in de leer van Bruno Gröning is voor mij als psycholoog niet te verklaren. Het plotselinge inzicht in de zinloosheid van het geluksspel staat voor mij in directe samenhang met het opnemen van de Heilstrom.
