De nachtelijke genezingen op de Traberhof

Nu hield Gröning zich vanaf het balkon met enkele ernstige en eveneens betreurenswaardige gevallen van verlammingen bezig.

De sinds dagen op de Traberhof wachtende mevrouw Monika Baumgärtner uit Bad Aibling, die drie jaar geleden door een val van de Watzmann letsel van de wervelkolom en volledige laesie van het totale onderlichaam opliep, vecht zich onder de zwaarste inspanning en verschrikkelijk zweetuitbreken voor de eerste keer sinds jaren weer tot een, zij het ook kort, staan. - Nu roept Gröning andere zieken met verlamde en stijve ledematen op deze te bewegen of te buigen. Ik kan maar met moeite tot de betreurenswaardige invalide heer Georg Aigner, Rosenheim-Thallerbräu, doordringen, die nu toch stralend van vreugde demonstreert, hoe hij onder luid geknak verbeten de ingedroogde gewrichten buigt en trots de linkerhiel op de rechterknie zet en omgekeerd. Dat was voor de sceptici het tweede geval, waarvan zich alle aanwezigen konden overtuigen. Bij een meesterbakker uit Bad Aibling tenslotte, verdween in enkele minuten een jarenoude zenuwshock tot op geringe restsporen, die Gröning hem in enkele weken belooft af te nemen.

Nu spreekt Gröning nog een keer tot het zich verbazende volk: „Als er bij uw kennissen en familieleden thuis een verbetering heeft plaatsgevonden, geeft u mij hierheen ten spoedigste bericht met de huidige datum als richtdag, opdat ik weet hoeveel genezingen er vandaag voltrokken zijn. Ik wens u allen een echt goede nacht en volledige genezing in de naam van God.“

Daarmee trad de grote genezingbrenger met zijn medewerkers in de woonvertrekken terug, om hier zonder enige pauze sinds de vroege morgen aan de hem door artsen en pers voorgeleide gevallen zijn geneeskunst verder met succes te bewijzen.

Terwijl ik mij tot nu toe, om het nauwste contact met de zieken te hebben, uitsluitend bij hen ophield, kon ik nu op uitnodiging van de familie Harwart direct de behandeling van de zwaarste gevallen bijwonen. Door de lange rij van de in het vertrek ervoor wachtende mensen betrad ik de privé-vertrekken. Reeds bij binnenkomst kon ik me tegen een zeker fluïdum ondanks alle objectiviteit niet weren. Toen kwam de heer Gröning al op mij af en drukte mij stevig de hand. Ik had een moment lang het gevoel alsof zijn sterke en toch bovenal vriendelijke blik door mij heen ging. Zijn eerste woorden aan mij getuigden van de grote teleurstelling die hij al met de pers had beleefd.

Tijdens enkele interessante behandelingen van kinderverlamming met zichtbaar succes, werd in de exotisch ingerichte wintertuin rond middernacht een gezelschap voorbereid. Onder de stralen van vier jupiterlampen verzamelden zich 24 personen, waaronder de behandelende arts van twee patiënten, dr. Meyer, ziekenhuis voor invaliden in Bad Tölz, verder een vrouwelijke arts, een student medicijnen en het begeleidend personeel van de mensen die niet konden lopen. Onophoudelijk trommelt de regen op het glazen dak en de drie filmoperators richten hun camera's op de patiënten. Elk afzonderlijk geval wordt voor, tijdens en na de behandeling opgenomen voor een documentaire ter informatie voor het brede publiek. Gröning bereidt zich zoals steeds in de zijkamer op de behandeling voor. Zijn assistent, de heer Schmidt, verschijnt en vraagt ook hier de aanwezigen zich uiterlijk en innerlijk op de komende genezingspogingen te concentreren. Daarbij doet hij - blijkbaar als medium van Gröning - de verbluffende mededeling, dat zich onder de aanwezigen een man bevindt, die zich in zijn scepsis innerlijk moet omkeren ofwel de ruimte verlaten, om de psychische contacten met de genezingzoekenden niet te onderbreken. - Maar niemand verlaat de ruimte.

Dan verschijnt Gröning in de deuropening en vraagt de aanwezigen zich alleen maar te concentreren op wat er in ieders lichaam gebeurt. Gröning stapt in de groep en houdt zich blijkbaar intensief met mevrouw Baumgärtner uit Bad Aibling bezig, die hem hierboven nog eens persoonlijk wordt voorgesteld. Er valt een verwachtingsvolle stilte. Afwisselend beginnen de filmapparaten te zoemen. Plotseling draait Gröning zich om en vraagt de genoemde patiënte: „En wat voelt u nu?“ Meestal luidt het antwoord: een kriebelen in de voeten, een trekken in de kuiten, een stekende pijn in de nier- of blaasstreek, een heftig gerommel in de darmen, een druk in de maagholte, of er openbaart zich voor allen zichtbaar een heftig schudden van het gehele lichaam. Zo of eender laten zich de behandelingssymptomen bij bijna iedere patiënt zien. Nu fixeert de meester zich op de centimeter nauwkeurig op de zieke plek die de verlamming opgeroepen heeft. Hij laat mevrouw B. drie keer diep ademhalen. Dan schreeuwt de patiënte plotseling uit: „Door!“ Van de patiënte afgewend en voor haar niet zichtbaar, demonstreert de heer Gröning voor de artsen met verbluffende gebarentaal hoe men zonder operatieve ingreep een bepaalde zenuw kan doorsnijden en weer aan elkaar kan naaien, waarbij de patiënte alle pijn van deze operatie denkt te voelen. In de verdere behandeling voelt de patiënte zich „licht“, ze voelt haar lichaam nauwelijks meer, toont toenemend euforische gevoelens, zwaaiend heft ze haar linkerarm, steunt op stoelleuningen en doet haar tweede poging om te staan. „Ze zal binnenkort weer lopen!“ - luidde de diagnose van Gröning.

Behandeling van een zwaar geval

Een jaren geleden nog bijna blind geworden 8-jarig meisje, Evelyn Gschwind uit München, met ernstig hoornvliesletsel en tot nu toe vijf operaties, ziet reeds na meerdere keren behandeling op dezelfde dag zonder bril meer dan ze ooit gezien heeft, bijvoorbeeld de op 500 m afstand voorbijrijdende trein. De vermelde sluier voor haar linkeroog laat Gröning de kleine Evelyn door opleggen en snel wegtrekken van haar linkerhand voor de oogholte op zijn bevel wegnemen, waarop zij bevrijd elk detail in het vertrek kan noemen.

Nu laat Gröning drie heren uit de begeleiding van de vrouwelijke patiënten verzoeken op het balkon te gaan, omdat zij afleidend op hun beschermelingen werken. Nu verdeelt hij papieren kogeltjes van lege sigarettendoosjes, met eigen hand gekneed, die blijkbaar een depot aan magnetische kracht in zich dragen en zo begeerd zijn, dat ze al op de zwarte markt in München - natuurlijk als slechte vervalsing - worden verkocht. Deze „krachtdragers“ moeten boven de ruimtelijke afstand uit het contact van de patiënten met Gröning verschaffen en de beslist noodzakelijke concentratie voor afstandbehandelingen verlichten.

Intussen begint in het oosten al de dageraad en altijd nog vertoont de meester generlei verschijnselen van vermoeidheid. De kracht van zijn uithoudingsvermogen draagt hij blijkbaar over op zijn bezoekers, want ook van hen wil niemand het „wonderoord“ verlaten. Het begrip slaap is voor Gröning een vreemd woord. Een snelle handbeweging van het voorhoofd over zijn markante schedel naar het achterhoofd neemt hem elk kleinste spoortje van vermoeidheid af. Onophoudelijk echter glimmen in zijn hand de sigaretten en zijn voeding bestaat slechts uit kleine porties.

Daar wordt de steeds weer begeerde man naar een zeer ernstig geval in de achtertuin gehaald, waar reeds dagen de 35-jarige heer Fischhaber uit Bad Tölz op hem, als laatste hoop, wacht. Door een bobslee- en bromfietsongeluk liep de heer F. gedeeltelijke verlammingen van lichaamsdelen op, die zich sinds mei 1949 voortdurend verslechterden. Drie medische rapporten van Münchener professoren van naam zweven tussen benzinegasvergiftiging, letsel van de wervelkolom, gezwellen van de hoofdzenuwstreng en de nieuwste vaststelling van een letsel van de tussenhersenen van de arts die hem vandaag naar Gröning bracht. Reeds twee maanden geleden zocht de heer F. Gröning in Herford op, waar deze hem genezing beloofde. Terwijl na het bezoek in Herford de door de jarenlange behandeling met medicijnen veroorzaakte nierziekte volledig verdween, bleef bij de andere ziekteverschijnselen een gedeeltelijk succes uit. De voorbereiding op deze ochtendconsultatie deed Gröning al in de avonduren door behandeling op afstand via zijn medium, waarbij deze heer F. hevig kriebelen in zijn linkerhand en in zijn linkerkuit, evenals in de voorvoet spierpijnachtige gewaarwordingen had.

De oorzaak voor het tot nu toe uitblijven van een klaarblijkelijke genezing of verbetering geeft de heer Gröning in een regelrecht opzienbarende „helderziende“ verklaring en zegt letterlijk: „Hoed u zich voor een bevriend echtpaar, dat u niet goed gezind is. De vrouw heeft zwart haar, de man is donkerblond, scheiding, ca. 1.70 m groot. Deze man zal - als u het precies wilt weten - twee dagen na uw terugkeer van hier, en wel om 6.00 uur 's avonds uw huis betreden. U herkent hem daaraan, dat hij - nog voordat hij de deur sluit - met een witte zakdoek zijn neus snuit. Deze man verhindert tot op vandaag uw genezing door mij, omdat hij zich al openlijk ongunstig daarover uitgelaten heeft. Deze persoon staat tussen u en mij en belemmert het noodzakelijke contact. Mijd u deze man en u zult binnenkort gezond worden.“

De laatste woorden van de genezingbrenger, die hij mij mee op weg gaf naar huis en die richtinggevend voor zijn toekomstige werk zijn, waren: „Ik wil mijn patiënten in enkele minuten met de volgende woorden genezen: GRÜSS GOTT! U WAS ZIEK! TOT ZIENS!“

A. Stecher

Opmerking van de redactie

Tot zover het verslag van onze correspondent, dat wij zonder standpunt weergeven. Onze lezers kunnen zich nu op grond van deze feitenverslagen zelf een oordeel vormen over Grönings „geneeskunst“ en of zijn spoedige toelating als „arts der natuurgeneeskunde“ in het belang van vele zieken en mensen met een gewond lichaam door het bevoegde rijksministerie noodzakelijk is.

Omdat Gröning van plan is voorlopig verder op de Traberhof bij Rosenheim te blijven, zullen wij te zijner tijd verdere „speciale edities“ uitbrengen.

Om brieven of bijzondere mededelingen aan de heer Gröning door te geven, is voor ons niet mogelijk. Vanzelfsprekend kan iedere geïnteresseerde brieven (zonder foto's) of andere mededelingen aan zijn adres De heer Bruno Gröning, Rosenheim-Land, Traberhof, richten. Andere, misschien op de zwarte markt in omloop zijnde adressen zijn onjuist. Van persoonlijke bezoeken vraagt de heer Gröning tot aan zijn officiële toelating af te zien.