Uzdrowienie z obgryzanie paznokci

Pani M. N. (53), (Niemcy)

Od 7 roku życia cierpiałam na nerwicę i stany lękowe, które przejawiały się

obgryzaniem paznokci. Dopiero w wieku 30 lat znalazłam sobie lekarza domowego,

jak również lekarza specjalistę chorób wewnętrznych, neurologa i kilku

psychoterapeutów. Leczenie u wielu psychoterapeutów, leki psychotropowe (m.in.

Lesotemie, Limbratil) i trzy kuracje w klinikach psychosomatycznych nie

przyniosły trwałego skutku. Obgryzanie paznokci pozostało. Stale chowałam swoje

ręce, ponieważ bardzo źle wygladały. Postawiono diagnozę: "dystonia

wegetatywna".

W przeciagu pierwszego roku po wprowadzeniu do nauki Bruno Gröninga w 1990 r.

zanikła nerwica i stany lękowe. Teraz bez lęku jeżdżę samochodem w dłuższe trasy

i do każdego miasta. Od grudnia 1995 r. całkowicie przestałam obgryzać paznokcie

i od tego czasu nie mam z tym już nic wspólnego.