Uzdrowienie z zaburzeń w zachowaniu i z niskiego poczucia własnej wartości

J. R. (14), Niemcy

Pani R. relacjonuje; „J. jest moim trzecim dzieckiem. Moje dwie córki nigdy nie miały problemów z zachowaniem. Gdy mój syn miał półtora roczku, zaczął przychodzić do mnie, gdy jeszcze spałam i mnie gryzł. Gryzł także inne dzieci. To był jego sposób nawiązywania kontaktu. Swojego dziadka obrzucał klockami. Jeżeli J. nie otrzymywał tego co chciał, rzucał się na podłogę, płakał, krzyczał, uderzał głową i szukał, gdzie mógłby się skryć. Byłam w tym czasie samotnie wychowującą matką i często byłam przeciążona. J. był nie do pohamowania, chyba że przez spoliczkowanie, co było dla mnie tym, co najgorsze i było absolutnym wyjątkiem.

Czytaj więcej...