Genezing van chronische rugpijn
Danuta Piekarz (55), Warschau (Polen)
Toen ik 47 jaar oud was, begon de pijn, die mij jarenlang niet meer zou verlaten. Het begon in de onderrug, eerst sporadisch en later steeds vaker. Vanaf het 52e levensjaar had ik elke keer bij het staan of bukken rugpijn. Ik voelde die ook in de ochtend bij het opstaan, evenals na wandelingen die langer dan een half uur duurden. Vooral het staan tijdens langere busritten, het werk in de keuken, vele huishoudelijke werkzaamheden en mijn haren wassen vielen mij erg zwaar. Omdat ik daarnaast ook nog zware benen kreeg, werd ook het lopen erg inspannend. Vanwege deze klachten was het inkopen doen in grote winkelcentra, waar men zich langzaam voortbeweegt en dan in een rij voor de kassa staat, pijnlijk voor mij. Ik moest veelvuldig pauzeren om te zitten en uit te rusten. Mijn zoon hielp mij de boodschappentassen te dragen en hij nam mij bij de arm om het lopen makkelijker te maken.
Twee jaar later begon de pijn naar de benen uit te stralen. Het was zo’n onaangename spierpijn, alsof ik de dag ervoor een zeer inspannende wandeling of gymnastische oefeningen had gedaan. Met grote inspanning dwong ik mezelf ertoe om mijn beroep verder uit te oefenen. Dat leidde ertoe, dat mijn geestelijke toestand achteruitging. Het liefste zat ik in een stoel en staarde voor mij uit. Ik voelde mij altijd moe en van jaar tot jaar werd het erger. Vele jaren geleden had een arts mij na een röntgenonderzoek van de wervelkolom in het vooruitzicht gesteld dat ik eens onder voortdurende rugpijn gebukt zou gaan, waarmee ik dan zou moeten leren leven. De artsen konden mij niet helpen. Vanaf maart 2007 verergerde de pijn in de benen zich zo erg, dat het leek of de benen in een metalen harnas zaten en er daarnaast nog zware kogels aan waren bevestigd. Elke wandeling vormde voor mij een grote uitdaging. Vanwege de verwaarlozing van mijn huishoudelijke plichten had ik gewetenswroeging.
Op 27 oktober 2007 stopte ik voorgoed met werken en ging met 55 jaar met pensioen.
Met pijn naar de film
In november nam ik de uitnodiging van mijn vriendin aan om naar de film “Het fenomeen Bruno Gröning – Op het spoor van de wondergenezer” te gaan. Op weg naar de vertoning van de film op 18 november 2007 moest ik eerst met het openbaar vervoer naar mijn vriendin gaan en daarna met haar verder reizen. Op deze dag voelde ik mij uitzonderlijk slecht. Alles vormde voor mij een grote inspanning: het lopen, het staan in de bus en dan het traplopen naar de eerste etage. Halverwege wilde ik al opgeven en naar huis terugkeren. Heel moe, met hevige pijn in mijn rug en bovenbenen, zonder enige hoop en blijdschap ging ik ten slotte zitten. Over Bruno Gröning wist ik op dat moment nog niets. Tijdens de vertoning van de film kwelden de pijnen in de wervelkolom en de bovenbenen mij. Toen ik van het witte doek de woorden van een genezen persoon hoorde, die Bruno Gröning citeerde: “Geef mij alle ziekten”, gaf ik hem ook mijn zorgen en leed. Toen voelde ik hevige hoofdpijn, rillingen en vermoeidheid. De pijn in de bovenbenen en de wervelkolom verdween die dag nog niet, maar de volgende dag merkte ik bij het opstaan, dat de wervelkolom en de bovenbenen geen pijn meer deden en de benen licht waren. Ik had kracht en ondernemingslust en voelde mij als herboren. Ik kon het niet begrijpen, de pijn was eenvoudigweg verdwenen, alsof ik deze pijn nooit gehad had.
Op 19 november 2007 begon voor mij een nieuw leven. Sindsdien heb ik rust en vreugde in mij. Nu haal ik alle achterstanden in, niet alleen in het huishoudelijk werk. Naast poetsen, wassen en koken, doe ik mijn inkopen en maak ik lange wandelingen. Ik ga geen lichamelijk werk meer uit de weg, omdat alles mij alleen nog maar vreugde geeft. Ik ben God en Bruno Gröning van ganser harte dankbaar.
Medisch commentaar:
Bij mevrouw Piekarz bestond een chronisch pijnsyndroom aan de lendenwervelkolom. Bij het verloop trad nog een radiculaire symptomatiek met pijnuitstraling naar beide benen op. Oorzaken zijn meestal verschijnselen van slijtage aan tussenwervelschijven en vertebrale lichamen. Gewoonlijk nemen de klachten bij hogere leeftijd bovendien toe. De spontane genezing van de jarenlange pijn kan ik uit medisch oogpunt niet verklaren. Hier moet een hogere kracht hebben gewerkt. Een erg indrukwekkend bericht!
