Genezing van medicijnverslaving

V.S. (61), Berlijn (Duitsland)

Sinds 1966 kreeg ik om de drie weken een zeer zware migraine. Om de sterke hoofdpijn tenminste iets te kunnen verlichten en zoveel mogelijk in staat te zijn te blijven werken, nam ik vanaf het begin de (cafeïnehoudende) pijnstillers Neuranidal in. Omdat de artsen mij in de daaropvolgende jaren ondanks vele andere medicijnen en behandelingen niet konden helpen, bleef ik uitsluitend Neuranidal innemen. Daar ik een zeer stressvol leven leidde, kwamen de migraineaanvallen steeds vaker - in de jaren tachtig om de twee weken en vanaf 1990 elke week. Om de vele pijn überhaupt nog te kunnen verdragen, had ik steeds meer Neuranidal nodig. Ik leefde slechts in angst voor de volgende aanval. Daarom begon ik de pillen ook nog bij bijzonder belangrijke afspraken of bij licht onwel zijn in mijn hoofd, preventief in te nemen.

Het gebruik neemt toe

Zonder deze pillen kon ik mijn leven helemaal niet meer aan. Omdat Neuranidal vrij verkoopbaar was, kon ik overal een pillenvoorraad aanleggen. Rond 1990 trad plotseling sterke ademnood op, die tot verstikkings- en doodsangsten leidde. Deze ademnood verdween slechts bij inname van een Neuranidal. Dit herhaalde zich nu elke twee tot drie uur en leidde onmiddellijk tot een gebruik van zeven pillen per dag. Eén van mijn behandelende artsen raadde mij direct bij aanvang aan: “Mevrouw S., ik adviseer u een pijnstillersdagboek bij te houden”. Dat advies volgde ik op en aan de hand van deze documentatie liet zich nu gemakkelijk uitrekenen dat ik van 1966 tot 1995 uitsluitend van Neuranidal ongeveer 25.000 tabletten had ingenomen.

Weerstand tegen elke vorm van pijnstillers

In mei 1995 zag ik een televisie-uitzending over alternatieve geneeswijzen, waarin ook Bruno Gröning-vrienden uit Berlijn over hun genezingen berichtten. Daarbij was ook de genezing van migraine, die 30 jaar lang had geduurd. Hierop schreef ik direct naar het aangegeven adres en werd in juni 1995 ingeleid. Drie dagen na het congres van de Vriendenkring in augustus 1995, was de daaropvolgende morgen de ademnood volledig en blijvend verdwenen. Tegelijkertijd had ik opeens een hele sterke innerlijke weerstand tegen elke vorm van pijnstillers. Ik kon vanaf die dag ook de sterkste pijnen zonder pijnstillers uithouden, wat mij voorheen beslist niet lukte. Ik heb sinds 1 september 1995 tot vandaag geen enkele pijnstiller meer ingenomen.

Medisch commentaar:

Mevrouw S. leed vanaf de leeftijd van 20 jaar ongeveer elke drie weken aan migraineachtige hoofdpijn. Vanaf het begin nam zij ter onderdrukking van de pijn het medicijn Neuranidal (werkzame stoffen: acetylsalicylat, paracetamol en cafeïne) in. Op grond van stress en de toenemende migraineaanvallen gebruikte zij dit medicijn steeds vaker, op het laatst ook tegen de angst bij belangrijke afspraken. De dosis voerde ze op tot zeven tabletten per dag op 44-jarige leeftijd. Uiteindelijk traden heftige symptomen van ademnood en verstikkingsgevoelens op, wanneer zij de tabletten meerdere uren niet innam. Op haar 49ste werd zij in de leer van Bruno Gröning ingeleid en ging zij zich regelmatig dagelijks twee maal einstellen. Twee maanden later verdween de drang om de pijnstillers in te nemen en ook de heftige lichamelijke symptomen verdwenen van de ene op de andere dag. Het vrij zijn van deze consumptie heeft nu sinds meer dan elf jaar aangehouden, hoewel in de eerste jaren de hoofdpijn nog wel aanwezig was. Zo’n genezing, zo’n sindsdien permanent kunnen uithouden van pijn zonder inzet van bijvoorbeeld een psychotherapeutische (verslavings-)behandeling, mag vanuit medisch perspectief als ongewoon aangemerkt worden.