شفايابی از چند مورد سخت

در همان روز دختر هشت سالۀ نيمه کوری، ، بعد از چند بار نظراندازی برونو گرونينگ، بدون عينک قادر به ديدن می شود. او قطاری را که در فاصله نيم کيلومتری در حرکت هست می تواند براحتی و دقيقاً تشخيص بدهد. پس از اينکه برونو گرونينگ دستش را بروی چشم چپ دختر، که با دستمالی بسته شده، نهاده و به سرعت پس کشيده، دستور می دهد که دستمال را از روی چشمش دور بنمايند. پس از اين عمل، دختر قادر است در اطراف خود تمامی چيزها، حتی اشيأ کوچک را براحتی تشخيص بدهد. اين دختر قبلاً بخاطر صدمۀ قرنيۀ چشم، پنج بار تحت عمل جراحی قرار گرفته بود.

اکنون گرونينگ از سه نفر از مدعوينی که در مُشايعت بيماران در آنجا حضور دارند خواهش می کند که اطاق را ترک نموده و در بالکن خانه منتظر بمانند، زيرا وجود آنها در آنجا باعث پرتی حواس بيماران می شود. سپس برونو گرونينگ گلوله هائی را که با دست خود از زر ورق قوطی های سيگار درست کرده است، بين حُضّار تقسيم می کند. چنين بنظر می رسد که اين گلوله ها حامل نيروی خاصی هستند. نوع تقلُّبی آن را افراد شيّاد درشهر مونيخ به فروش می رسانند. اين زرورق های گلوله شده يا "حاملان نيرو" افزايش قوّه تمرکز بيماران و تماس غيبی ايشان با برونو گرونينگ تسهيل نموده و بدين ترتيب به تسريع شفايابی ها کمک می کند.

کم کم هوا از سمت شرق شروع به روشن شدن کرده است. در قيافه استاد گرونينگ هيچ گونه اثری از خستگی مشهود نيست. از قرار معلوم نيروئی را که موجب استقامت و خستگی ناپذيری او می گردد، به ديگران نيز منتقل کرده است، زيرا هيچ کس احساس خستگی نمی نمايد، و کسی آنجا را ترک نکرده است. خواب برای او مطرح نيست. او با حرکت تند دست از سمت پيشانی تا پس گردن، هر گونه خستگی را از خود دور می سازد. غذای بيش از چند لقمه نيست.

اکنون از برونو گرونينگ تقاضا می شود که مرد سی و پنج ساله ای بنام آقای فيش هابر از اهالی بادتولچ را که در حياط عقبی انتظار می کشد، مُلاقات نمايد. آقای فيش هابر بعد از تصادف سختی که با موتورسيکلت داشته است، از بروز لمسی در قسمت های مختلف بدنش رنج می برد. و وضع او از سال 1949 مرتباً وخيم تر گشته است. در اين مورد، سه پروفسور معروف مونيخی، سه نظريه مختلف ارائه داده اند: مسموميّت بنزينی، صدمه ستون فقرات، ايجاد غده در رگه های اصلی اعصاب. و امّا تشخيص دکتری که همراه او بدانجا آمده است، صدمه مغزی می باشد. آقای فيش هابر، گرونينگ را قبلاً در شهر هرفورد ملاقات نموده بود. گرونينگ به او گفته بود که او صحّت پيدا خواهد نمود. پس از آن مُلاقات، بيماری کليَوی آقای فيش هابر کاملاً برطرف شده، ولی حالت لمسی همچنان باقی مانده است. برونو گرونينگ، اوّلِ شب، خود را غياباً با او مشغول داشته بود، و آقای فيش هابر آنرا به صورت خارش و کزکز شديد در دست چپ و ساق پای راست، و قسمت جلوی پاهای خود احساس کرده بود.

برونو گرونينگ علت رفع نشدن لمسی را چنين بيان می دارد: "از دوستی با يک خانم و آقائی که از دوستان شما به شُمار می روند، احتراز کنيد. موهای خانم به رنگ سياه، و موهای آقا، بور تيره است و قدش 170 سانتی متر است. اين آقا، دو روز بعد از مُراجعت شما به منزل، در ساعت شش بعد از ظهر به ديدن شما خواهد آمد. از علائم مشخّصه اين خواهد بود که او قبل از اينکه در را به بندد، بينی خود را با دستمال سفيد رنگی پاک خواهد کرد. اين مرد از شفايابی شما جلو گيری می کند، زيرا او بدين موضوع همواره با تحقير نگريسته، و حرف های ناروائی می زند. او خود را بين من و شما قرار داده و مانع ارتباط و حصول شفاست. از اين مرد دوری گزينيد، و شما در مدّت کوتاهی شفا خواهيد يافت."

موقع خُدا حافظی، آخرين حرف های شفارسان بزرگ به من، که نشانگر طرز عملکرد آتی اوست، اين بود: "من دوست دارم طالبان شفاء را با اين جمله شفاء رسان باشم: سلام عليکم! شما بيمار بوديد، خدا حافظ! "

آ. اِشتِشـِر(مُخبر)

توضيحات هيأتِ تحريريه

اين بود گزارش خبرنگار ما که آن را بدون هيچ تغييری چاپ نموديم. اکنون خوانندگان گرامی می توانند خود در مورد "هنرشفارسانی" برونو گرونينگ، بيماران و ضرورت اعطای فوری اجازۀ رسمی شفارسانی به وی از سوی وزارت دولت، قضاوت نمايند.

برونو گرونينگ مُصمم است مُدّتی در ترابرهوف ـ روزنهايم بماند، لذا ما در فرصت های آتی نيز برای شما در اين مورد گزارشات ويژه ای تهيّه خواهيم نمود.

برقراری ارتباط و يا رساندن نامه های شما به برونو گرونينگ برای ما مقدور نيست. البته شما می توانيد شخصاً با او (بدون الحاق عکس) به آدرس: آقای گرونينگ، منطقه روزنهايم ـ ترابرهوف، تماس حاصل نماييد. آدرس هائی که احياناً در بازار سياه در شهر مونيخ ارائه می شوند، نادرست می باشند. آقای گرونينگ تقاضا دارد، تا کسب اجازه رسمی شفارسانی، از ديدارحضوری خودداری شود.