Θεραπεία από σοβαρή κατάθλιψη και διαταραχή μετατραυματικού στρές (PTSD)

R. Z. (43), Μελβούρνη (Αυστραλία)

Ήδη από την παιδική μου ηλικία είχα κατάθλιψη. Ο πατέρας μου ήταν συχνά βίαιος απέναντί μου. Ήμουν πάντα πολύ ήσυχη και αγχώδης, και κοιμόμουνα άσχημα. Όταν ήμουν εννέα χρονών κακοποιήθηκα. Η οικογένειά μου το γνώριζε, αλλά δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την κακοποίηση. Όταν ήμουν 16 ετών, προσπάθησα-χωρίς επιτυχία-να αυτοκτονήσω παίρνοντας υπερβολική δόση δισκίων. Στο σχολείο απέτυχα σε όλα τα μαθήματα. Αυτό με έκανε να μισώ τον εαυτό μου ακόμα περισσότερο, και πίστευα ότι δεν ήμουν καλή για τίποτα. Όταν ήμουν 18 ετών έφυγα από το σπίτι. Από τα 22 μου βρισκόμουν πάνω από τέσσερα χρόνια σε ψυχιατρική θεραπεία. Δεν έπαιρνα κανένα φάρμακο εξαιτίας των παρενεργειών. Ο γάμος μου διέλυσε μετά από τρία χρόνια και ο ψυχίατρος που με κούραρε, μου είπε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερο για μένα. Πέρασα μια οδύσσεια πηγαίνοντας σε ψυχολόγους, ψυχιάτρους, ιατρούς, νοσοκομεία, πνευματικούς θεραπευτές και πρακτικούς. Κάθε φορά που σκεπτόμουν το παρελθόν ένιωθα να εξασθενίζει το σώμα μου. Κρυβόμουν και είχα σοβαρές κρίσεις πανικού σαν να πάθαινα καρδιακή προσβολή. Μετά έχανα τη συνείδηση για ώρες. Κρατούσα τις πόρτες κλειδωμένες και έκλαιγα στον ύπνο μου επί χρόνια. Η κατάθλιψη, οι ανησυχίες και οι κρίσεις πανικού έγιναν πολύ σοβαρές ώστε το 2003 μπήκα σε ψυχιατρική κλινική. Μετά από εξετάσεις τέθηκα σε φαρμακευτική αγωγή (Cipramil, αργότερα Avanza = Mirtazepam) φάρμακα που με βοήθησαν. Νόμιζα ότι όλα ήταν εντάξει, αλλά στην ψυχή μου υπήρχε κάτι που φώναζε δυνατά. Το 2005, με τη βοήθεια ενός ψυχίατρου, προσπάθησα να διακόψω τη φαρμακευτική αγωγή. Όταν μείωσα τη δόση σε ένα δισκίο (30 mg), άρχισαν τα συμπτώματα στέρησης. Είχα εφίδρωσεις, πόνους, άγχος, φόβους, ναυτία και κλειστοφοβία. Αποφάσισα να συνεχίσω να παίρνω το φάρμακο. Για τα συμπτώματα στέρησης μου δώθηκαν υπνωτικά χάπια και Valium, αλλά όταν πήρα Avanza στην δόση των 60 mg τα συμπτώματα στέρησης εξαφανίστηκαν. Αυτό ήταν μια μεγάλη απογοήτευση για μένα γιατί τότε είδα ότι ήμουν εξαρτημένη από αυτό το φάρμακο. Είχα την αίσθηση ότι θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με θεραπείες και γιατρούς. Η κατάθλιψη ήταν τόσο σοβαρή που συνέχισα να κλαίω πολύ, πονούσα παντού και θέλησα να βάλω τέλος στη ζωή μου. Προγραμμάτισα την αυτοκτονία μου για την 1η Ιουλίου 2007.

Στο τέλος υπάρχει μόνο η βοήθεια του Θεού

Την Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007 γονάτισα επάνω σε μια γέφυρα σε ένα πολυσύχναστο μέρος της Μελβούρνης και παρακάλεσα τον Θεό να με βοηθήσει. Αν δεν έπαιρνα κανένα σημάδι, επρόκειτο να αυτοκτονήσω την 1η Ιουλίου 2007. Την επόμενη μέρα μου τηλεφώνησε μια φίλη που δεν γνώριζε τα προβλήματά μου. Ρώτησε αν θα μπορούσαμε να συναντηθούμε για καφέ και στη συνέχεια να δούμε μια ταινία για έναν θεραπευτή. Παρακάλεσα από τον Θεό να μου δείξει το σωστό δρόμο και είδα την ταινία την 1η Ιουλίου 2007.

Η σωτηρία

Κατά τη διάρκεια της ταινίας «Το φαινόμενο Μπρούνο Γκρένινγκ» μου ήλθαν τα κλάμματα. Η καρδιά μου ήταν ανοιχτή και ένιωσα ζεστασιά και αγάπη. Ένας μάρτυρας διηγήθηκε στην ταινία την θεραπεία του από τον καρκίνο του στομάχου, και μίλησε για τη σωτηρία.Αυτό με συγκίνησε βαθιά. Ένιωσα ότι το Heilstrom έρεε μέσα στο σώμα μου. Στο τέλος της ταινίας ήμουν χαρούμενη και ένιωθα την ενέργεια. Σε εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα ότι είχα λάβει τη θεραπεία, αλλά ήμουν ευγνώμων που ο Θεός είχε ακούσει τις προσευχές μου. Μέρα με την ημέρα καλυτέρευα. Άρχισα να κάνω πάλι σπορ. Μετά από λίγο τα φάρμακα είχαν αντίθετο αποτέλεσμα δηλαδή όταν τα έπαιρνα, γινόμουν καταθλιπτικη. Μετά από μία ημερίδα του Κύκλου των Φίλων στο Σίδνεϊ τον Απρίλιο του 2008, είχα σοβαρά Regelungen, δηλαδή χρειαζόμουν πολύ περισσότερο ύπνο και είχα πονοκεφάλους. Μετά τα Regelungen δεν είχα πλέον κατάθλιψη ούτε συμπτώματα απεξάρτησης. Το άγχος και οι κρίσεις πανικού είχαν εξαφανιστεί. Παρακολουθώ τακτικά τις ώρες της κοινότητας και από τότε κάνω δύο φορές την ημέρα Eilsttellen στο Heilstrom. Ελευθερώθηκα και τώρα είμαι απαλλαγμένη από τους πόνους, την εξάρτηση, τη θεραπεία, τους γιατρούς και δεν αισθάνομαι πια βασανισμένη. Ευχαριστώ τον Θεό και τον φίλο μας τον Μπρούνο Γκρένινγκ που μου έδωσε πίσω την ζωή μου.

Σχολιασμός ψυχολόγου:

Ήδη από την νεανική της ηλικία η κα Ζ. είχε αναπτύξει μια υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή με αυτοκτονικές τάσεις καθώς και μια χρόνια μετατραυματική διαταραχή με αποφυγή κακών αναμνήσεων με ταυτόχρονα φλασ μπακ, άγχος, και διαταραχές του ύπνου. Οι προσπάθειες με διάφορες ψυχοθεραπευτικές και ψυχοφαρμακολογικές θεραπείες δεν οδήγησαν σε διαρκή βελτίωση της κατάστασής της. Μια ξαφνική αλλαγή στο βιωματικό και συμπεριφορικό επίπεδο μετά την επαφή με τη διδασκαλία του Μπρούνο Γκρένινγκ είναι από ψυχολογική άποψη ανεξήγητη και πολύ σπάνια. Εδώ πρόκειται για μία θεραπεία μέσω της πνευματικής οδού.
R. Β., Διπλωματούχος Ψυχολόγος